ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 25

“แทนมีอะไรหรือคะ” ม่านฟ้าสังเกตเห็นสีหน้าของแทนคุณดูต่างไปจากเดิมหลังจากเดินเข้ามาในร้าน ชายหนุ่มหยิบน้ำขึ้นมาดื่มหลายครั้งและไม่แตะอาหารอีก สีหน้าตึงเครียดแววตากลอกกลิ้งไปมา ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดบางสิ่งบางอย่างตลอดเวลา

“แทนคะ” หญิงสาวนั่งเงียบครู่หนึ่ง ก่อนจะเรียกชื่อชายหนุ่ม หลังจากอากัปกิริยาเปลี่ยนไป และไม่ยอมอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

“ครับ” เสียงของม่านฟ้า ดึงสติแทนคุณกลับมา

“มีอะไรหรือเปล่า คุณดูแปลกไปนะคะ”

“เปล่าครับ” เขาพยายามอย่างที่สุด ที่จะเก็บอาการไว้ ไม่ให้ม่านฟ้าผิดสังเกต

“คุณไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” ม่านฟ้าถามด้วยความเป็นห่วง ด้วยเพราะใบหน้าที่ซีดเชียวของชายหนุ่มนั้นเด่นชัดจนเธอกังวลใจ

“ไม่ครับ แต่ว่าวันนี้ผมคงต้องไปดูงานที่ร้านใหม่นิดหน่อย ขอโทษนะที่พาเดินดูอย่างอื่นต่อไม่ได้” ม่านฟ้าขมวดคิ้วแปลกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นส่งยิ้มกว้างให้

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ม่านเดินคนเดียวบ่อย เรื่องแค่นี้เอง คุณรีบทานเถอะ จะได้ไปทำงานต่อ” ชายหนุ่มเริ่มตักอาหารเข้าปากอีกครั้ง เป็นอาหารมื้อแรกที่เขาแทบไม่ได้รับรู้รสชาติของอาหารเลย จิตใจตอนนี้สับสนวุ่นวายกับการคิดหาทางเอาคืน เขาไม่มีวันปล่อยให้ชายชราได้อยู่เป็นสุขอย่างแน่นอน ความทุกข์ระทมที่แทนคุณเคยได้รับ เขาจะประเคนกลับคืนให้เป็นเท่าเป็นทวีคูณ

“นี่มันสัญญาบ้าอะไรของนาย เงินเดือนเด็กจบใหม่มากขนาดนี้ฉันยังไม่เห็นใครทำ” ทีภพโวยวาย ก่อนจะโยนสัญญาที่แทนคุณนำมาให้ ทิ้งลงบนโต๊ะทันที พลางเท้าแขนสองข้างลงบนโต๊ะทำงาน จ้องมองแทนคุณเพื่อเอาคำตอบ การที่แทนคุณทำสัญญาฉบับนี้ขึ้นมา เขาเองยังไม่เข้าใจเหตุผล

“ฉันต้องการเด็กนั่นหลังจากเธอเรียนจบ” แทนคุณจ้องตากลับ ยังคงยืนยันและใช้โทนเสียงราบเรียบ กอดอกตอบคำถามของทีภพโดยไม่มีพิรุธ

“นายนี่มันบ้าจริงๆ ถ้านายต้องการเด็กคนนี้ฉันไม่ขัด แต่ทำไมเงินเดือนถึงมากขนาดนี้ นี่มันเงินเดือนระดับผู้จัดการได้เลยนะ ถ้านายต้องการก็แค่ทำตามขั้นตอนของบริษัท นายรู้ไหมนายทำแบบนี้มันเสียระบบของบริษัทขนาดไหน” ทีภพยังคงโวยวายไม่ขาด เนื่องจากเขามีความซื่อตรงต่อหน้าที่ของตนเอง เมื่อเห็นว่าการกระทำของแทนคุณอาจจะทำให้เกิดผลเสียต่อบริษัทในอนาคตจึงอดกังวลไม่ได้

“ฉันต้องการเด็กคนนี้ ฉันเป็นคนจ่ายเงินเดือนพวกนั้นนายไม่ต้องห่วงหรอกน่า ฉันทบทวนมาดีมากพอแล้ว” แทนคุณย้ำเสียงราบเรียบ เขาไม่อาจอธิบายได้ว่าสาเหตุที่ต้องเสนอเงินเดือนมากมายขนาดนั้นสำหรับเด็กจบใหม่ ที่แทบไม่มีประสบการณ์การทำงาน เพียงเพราะเพิ่มแรงดึงดูดให้เธอตอบตกลงเซ็นสัญญานั่นทันทีโดยไม่ไตร่ตรอง และใช้เธอเป็นเหยื่อในการเอาคืนชายชราผู้นั้น ทีภพมองดูเพื่อนรักอย่างไม่เข้าใจ แต่กระนั้นก็ทราบดีว่าไม่สามารถห้ามการกระทำของแทนคุณได้ นั่นเพราะเป็นความต้องการของเจ้าของบริษัท หากแต่ทีภพเองมีหน้าที่เป็นเพียงพนักงานคนหนึ่งเท่านั้น

“สรุปว่านายไม่มีเหตุผลมากกว่านี้ใช่ไหม นอกจากคำว่าต้องการเด็กคนนั้น” ทีภพมองเข้าไปนัยน์ตาของเพื่อนเพื่อขอคำยืนยันอีกครั้ง

“ทุกอย่างที่ฉันทำ มีเหตุผลเสมอ แต่เหตุผลครั้งนี้ฉันขอแล้วกัน ถึงเวลานายจะรู้เอง” แทนคุณเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มสัญญาที่วางอยู่ตรงหน้ากลับเข้ามา ทีภพพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะหันหน้าออกไปทางอื่น พร้อมกับกัดกรามแน่นอย่างคนไม่เห็นด้วย

แทนคุณและทีภพเดินทางเข้ามายังร้านสาขาใหม่ที่นันทิชาทำงานอยู่ เขาทั้งสองมาถึงหลังจากพริมและนันทิชาเดินทางมาถึงที่ทำงานได้เพียงไม่กี่นาทีก่อนหน้า พนักงานทุกคนยกมือไหว้ทีภพและแทนคุณอย่างมีมารยาท ก่อนที่แทนคุณจะเดินหายวับเข้าไปในห้องผู้จัดการ

“ผมมีเรื่องจะคุยกับนันทิชา แต่พริมจะไปช่วยเพื่อนตัดสินใจก็ได้นะผมไม่ห้าม” ทีภพเรียกพนักงานในปกครองตามเข้ามาคุยส่วนตัวในห้องผู้จัดการ ก่อนจะยื่นหนังสือสัญญาฉบับหนึ่งให้ แทนคุณนั่งมองนันทิชาอย่างไม่ละสายตา ดวงตาคมเข้มจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่เป็นมิตร ในสมองของเขาเต็มไปด้วยความคิดนับร้อยนับพันวิธี ที่จะเอาคืนชายชราผู้นั้น