ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 26

“นี่มันอะไรกันคะ” สาวน้อยแปลกใจ หลังจากอ่านสัญญาที่อยู่ในมือจนจบ เหตุใดเจ้านายถึงทำสัญญาฉบับนี้ขึ้น ทั้งที่เธอยังเรียนไม่จบ

“ทำไมเงินเดือนจบใหม่เยอะขนาดนี้คะ” สายตาบริสุทธิ์ยังคงจ้องมองสัญญาที่ถืออยู่ เงินเดือนมากมายขนาดนี้สำหรับเด็กจบใหม่อย่างเธอ แทบไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเอง หญิงสาวเงยหน้ามองทีภพอย่างไม่เข้าใจ จนผู้จัดการหนุ่มต้องหลบสายตาของหญิงสาว ก่อนจะหันไปหาแทนคุณ เพื่อให้เขาได้อธิบาย

“เมื่อคุณเรียนจบผมจะเปลี่ยนตำแหน่งงานใหม่ให้ พร้อมกับเงินเดือนที่ระบุในสัญญา” แทนคุณหันมาอธิบายเสริมต่อจากทีภพ ด้วยท่าทางของผู้บริหาร ทีภพปล่อยให้ผู้แทนคุณได้อธิบายถึงความต้องการได้อย่างเต็มที่ ก่อนที่จะปรายตามองด้วยความกังวล เขายังคงนึกถึงระบบบริษัทที่เขาค่อนข้างเข้มงวดและถือปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดมาหลายปี กับพังลงเพียงเพราะน้ำมือผู้บริหาร ซึ่งได้สร้างความไม่ยุติธรรมให้กับพนักงานคนอื่นอีกมากมาย

“ตำแหน่งงานใหม่เงินย่อมเยอะมากขึ้น ในสัญญาบอกไว้ชัดเจนแค่สามปีหลังจากคุณเรียนจบ สัญญานี้ก็จบซึ่งถ้าคุณอยากหางานใหม่คุณก็ทำได้ เพราะอายุคุณก็ไม่ได้มากมายอะไร แต่หากคุณอยากทำสัญญาต่อ ผมตอบไว้ตรงนี้ว่าทางเรายินดี เงินเดือนเริ่มแรกก็เท่าที่คุณเห็นในสัญญา และในปีต่อๆ ไปทางเราจะปรับขึ้นตามเกณฑ์ของบริษัทเหมือนทุกคน สัญญานี้ยังไม่มีผลอะไรในตอนนี้ มีผลต่อเมื่อคุณเรียนจบเท่านั้น” แทนนั่งคุณไขว่ห้าง ดวงตาเข้มจ้องมองนันทิชาในขณะที่อธิบาย ร่างเล็กยืนฟังเงียบๆ ก่อนจะหลุบตาลงมองดูตัวหนังสืออีกครั้ง

“เอ่อ...” นันทิชายังคงดูกังวลอย่างเห็นได้ชัด พลางจ้องมองตัวเลขในสัญญาตาไม่กะพริบ แม้ว่าเงินเดือนที่มากมายนั้นจะน่าดึงดูดก็ตาม

“คุณรินเจ้าของร้านเก่า เล่าว่าคุณคือพนักงานดีเด่น ผมไม่อยากเสียพนักงานดีดีไป ก็แล้วแต่คุณนะ ผมไม่ได้บังคับอะไร หากคุณไม่เซ็นผมก็ไม่ว่า” แทนคุณหันมาใช้จิตวิทยา พยายามทำให้นันทิชาดูผ่อนคลาย และไม่รู้สึกถูกบังคับมากเกินไป เสืออย่างเขาจ้องมองไปยังเด็กน้อยที่ดูไร้เดียงสานั้น หากแต่มืออีกข้างที่วางพ้นสายตาทุกคนกลับสั่นระริก ในใจภาวนาให้เธอรีบลงมือเซ็น อย่าได้รอช้า เพราะคนอย่างเขาจะไม่ลดตัวเสียเวลาง้อใครเป็นรอบที่สอง หากหญิงสาวดื้อดึงอาจต้องใช้ยาแรง

“ทิชา เซ็นไปเถอะ เงินเดือนขนาดนี้เด็กจบใหม่ไม่มีวันได้หรอก แถมมีงานรองรับตั้งแต่ยังไม่จบ ดีกว่าจบแล้วหางานไม่ได้นะ” พริมกล่าวพร้อมกับจ้องมองตัวเลขในสัญญาตาไม่พริบเช่นเดียวกัน พลางรีบคะยั้นคะยอส่งเสริม กลัวเพื่อนจะพลาดโอกาสทองนี้ไป

“คุณกับทิชาฝึกงานได้ที่นี่เลยนะ ไม่ต้องออกไปหาในช่วงฝึกงาน” ชายหนุ่มหันไปพูดกับพริม ที่ช่วยให้นันทิชาตัดสินใจง่ายขึ้น นันทิชามองดูข้อเสนอทุกอย่างในสัญญา พลางอ่านทวนซ้ำอีกครั้ง ไม่มีข้อไหนที่เธอเสียเปรียบ หากแต่ความอ่อนต่อโลกของหญิงสาวกับเชื่อสนิทว่านั่นคือความหวังดีที่เขามอบให้ มือน้อยๆ บรรจงเซ็นลงสัญญา แทนคุณมองดูด้วยความพึงพอใจอย่างมาก สัญญาฉบับนี้มีเขาเพียงผู้เดียวที่รู้จุดประสงค์ รอยยิ้มของคนเจ้าเล่ห์เผยออกมาอย่างน่ากลัว