ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 58

แทนคุณนั่งทานอาหารเช้า ด้วยอาการกังวลเล็กน้อยเพราะนันทิชายังไม่ยอมลงมาจากห้องด้านบน เขามีท่าทีลุกลี้ลุกลน ก่อนจะหันไปหาแม่บ้านตัวเอง

“ป้านาครับ ช่วยไปตามทิชาให้ผมที จะอู้งานไปถึงไหน”

“ได้ค่ะคุณแทน” หญิงแม่บ้านเดินขึ้นไปตามนันทิชาตามคำสั่งของเจ้านาย เสียงเคาะประตูดังขึ้น นันทิชาลังเลครู่หนึ่งจึงตัดสินใจเดินมาเปิดประตูโดยพยายามหลบสายตาของหญิงแม่บ้าน

“คุณแทนให้มาตาม แล้วนี่ทิชาเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมสายป่านนี้ยังไม่ลงไป อ้าวแล้วทำไมตาช้ำแบบนั้นเล่า เป็นอะไรบอกป้าได้นะ” หากแต่ขอบตาแดงช้ำจากการร้องไห้เด่นชัดจนไม่อาจหลบได้

“ป้าก็มัวแต่วุ่นอยู่ด้านล่างไม่ได้ขึ้นมาดู” ป้านาบ่นโทษตัวเองพลางจับหน้าของหญิงสาวส่ายไปมาดูความช้ำของดวงตา

“ทิชาไม่ได้เป็นอะไรค่ะ พอดีไม่รู้ว่าอะไรเข้าตาแล้วเอาไม่ออก ทิชาเลยตั้งใจนอนพัก เพื่อให้เศษฝุ่นออก ทิชาขอโทษนะคะที่ทำให้เลยเวลางานไปเลย”

“ไปฝืนแคะมันใช่ไหมตาถึงช้ำแบบนี้ เหมือนยายพริมไม่มีผิดเด็กพวกนี้ ใครสอนให้เอามือสกปรกไปแคะดวงตา ควรหาน้ำสะอาดล้างออกสิ ดูสิตาช้ำไปหมดแล้ว” ป้านาเริ่มบ่นตามประสาคนแก่ หญิงสาวได้แต่ก้มหน้ารับ พลางยิ้มตอบอย่างเข้าใจแล้วเดินตามแม่บ้านลงไปด้านล่าง ก่อนที่หญิงชราจะหันไปทำหน้าที่ต่อ

“ทำไมพึ่งลงมา” เสียงเจ้านายถามหลังจากหญิงสาวเดินเข้ามาหา

“ทิชาเพิ่งอาบน้ำเสร็จค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงห้วน

“แค่อาบน้ำ ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเลยหรือ” ดวงตาแข็งมองหน้าเธอ ก่อนที่นันทิชาจะนิ่งเงียบ

“นั่งลงสิ จะยืนค้ำหัวผมอีกนานไหม” ร่างบางเดินเข้ามานั่งอย่างไม่เต็มใจนัก

“ดูรอยแผล” แทนคุณยื่นแขนที่เป็นรอยเขี้ยวฟันให้นันทิชาดู สีเนื้อกลายเป็นสีเลือดอมม่วง

“เป็นข้อหาทำร้ายร่างกายได้เลยนะ คุณเป็นผู้หญิงนิสัยยังไง คราวก่อนก็แอบขึ้นมานอนบนเตียงโดยไม่ได้รับอนุญาต คราวนี้มากระโดดกัดผมเหมือน หมะ...” แทนคุณหยุดคำพูดสุดท้ายได้ทัน ก่อนจะทำหน้าเบื่อหน่าย

“รถนายทีสวนกับผมตอนเข้าประตูรั้วมา ผมถึงได้รู้พฤติกรรมลูกจ้างสาวของผมไง ว่ากลับบ้านดึกดื่นขนาดไหนตอนผมไม่อยู่บ้าน” เสียงเริ่มนิ่งและกระด้างเล็กๆ

“คุณทีพาทิชาไปทานอาหาร ไปหาพริม แล้วก็อยู่คุยกันที่ร้านค่ะ”

“ผมขอเตือนหน่อยนะ ด้วยความหวังดี นายทีเป็นผู้ชาย คุณจะไปไหนมาไหนกับผู้ชายดึกๆ ดื่นๆ ไม่คิดบ้างหรือว่ามันไม่ควร”

“คุณแทนก็ผู้ชายนี่คะ ทิชายังมาอยู่บ้านคุณได้เลย ส่วนคุณทีเขาเป็นสุภาพบุรุษค่ะ”

“แกร็ก!” แทนคุณจับช้อนกระแทกลงที่จานข้าว พลางดื่มน้ำตาม แล้วหันตัวเดินออกไปทำงานโดยไม่พูดไม่จา หญิงสาวมองตามชายหนุ่มออกไปด้วยความรู้สึกหลายร้อยอารมณ์ถาโถมเข้ามา

“อดทน อดทน อดทนนะ ทิชา” หญิงสาวหลับตาลงเพิ่มกำลังใจให้ตัวเอง เป็นรอบที่ร้อย ที่ต้องทนกับพฤติกรรมของเจ้านาย