ลิขิตรัก ในกรงแค้น บทที่ 63 แพ้แล้วกินเข้าไปทำไมคะ

นันทิชาลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าให้เจ้านาย เธอเปิดดูสูตรอาหารมากมายที่ป้านาจดไว้ให้ แต่แล้วกลับวางไว้ที่เดิม ด้วยเพราะไม่มีสูตรไหนถูกใจ เปลี่ยนมาหยิบดูสูตรอาหารในมือถือแทน หญิงสาวผิวเนียนละเอียด รวบผมขึ้นไว้อย่างเรียบร้อย ดวงตากลมโตมองสูตรอาหารในมือถือพร้อมกับทำตามขั้นตอนอย่างช้าๆ ด้วยความระมัดระวัง เธอใช้เวลาครู่ใหญ่อย่างพิถีพิถัน ก่อนควันที่รอยขึ้นจากหม้ออาหารจะส่งกลิ่นหอมฟุ้งทั่ว

“ดีจัง ต่อไปนี้ป้าไม่ต้องมาทำอาหารเช้าอีกแล้ว” เสียงหญิงชราพูดเย้า หลังจากเดินเข้าสำรวจมื้อเช้าของเจ้านาย พร้อมสูดกลิ่นอาหารเข้าเต็มปอด นันทิชาหันมองพร้อมส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้

“ทิชาทำเผื่อป้านาด้วยนะคะ เผื่อพี่น้อยด้วยค่ะ แต่ไม่รู้ว่ารสชาติจะถูกใจหรือเปล่า” หญิงสาวกังวลใจเล็กน้อย ด้วยกลัวว่ารสชาติอาหารจะไม่ถูกปาก สองมือน้อยๆ ค่อยๆ คนอาหารอย่างใจเย็น

“ป้ากับน้อย กินอะไรได้หมดแหละ กินง่ายจะตาย แต่อย่ารสจัดมากก็แล้วกันเดี๋ยวจะไม่ถูกปากคุณแทนเอา” ป้านาพูดเน้น ก่อนจะส่งยิ้มให้แล้วเดินออกจากครัวไป นันทิชาลดปริมาณเครื่องปรุงลงตามที่ป้านากล่าวเน้นไว้ ใบหน้าแจ่มใสฮัมเพลงไปพร้อมๆ กัน ควันที่ลอยฟุ้งในถ้วย ชวนให้ชายหนุ่มในชุดพร้อมออกไปทำงาน ค่อยๆ บรรจงตักอาหารเข้าปาก ลองชิมฝีมือหญิงสาวเป็นคำแรก นันทิชาจ้องตาไม่กะพริบเธอลุ้นสุดตัว และเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกินอาหารอย่างไม่ทักท้วงอะไร รอยยิ้มหวานๆ จึงค่อยๆ คลี่ออกมาเพราะแทบทุกครั้งที่เธอทำอาหาร เจ้านายอารมณ์แปรปรวนมักจะติเตียนเสมอ ไม่แม้สักครั้งจะเอ่ยชม ครั้งนี้ไม่ติเตียนอะไร แสดงว่าฝีมือของเธอพัฒนาขึ้นไปมากทีเดียว แทนคุณหันไปมองหญิงสาวอยู่ครู่หนึ่ง คิ้วสองข้างขมวดขึ้น

“คุณยิ้มอะไร” นันทิชาหุบยิ้มในทันที เขาเบรกความดีใจของหญิงสาวจอดสนิท

“เอ่อ..ทิชาแค่ดีใจค่ะ ที่คุณชอบ”

“ผมบอกคุณหรือยังว่าผมชอบ มันแค่กินได้ แต่ไม่ถึงกับชอบ” ชายหนุ่มพูดหน้าตาเรียบเฉยพร้อมๆ กับมือที่ตักแล้วตักอีกจนเกือบหมดจาน

“มีอะไรคะป้านา” เสียงของน้อยรับปาก พร้อมกับรีบวิ่งเข้ามาหาป้านาอย่างรวดเร็ว

“รีบไปเอายาของคุณแทนมาเดี๋ยวนี้เลย เร็วๆ” ป้านาสั่งเสียงเข้ม พลางชี้มือไปที่ตู้ยาสามัญประจำบ้าน

เห็นอยู่ในตู้เย็นคิดว่าทำอาหารได้” แทนคุณหยุดตอบโต้นันทิชาเพราะความทรมานจากการแพ้กุ้งเริ่มรุนแรงขึ้น นันทิชากับป้านารีบเข้ามาพยุงแทนคุณนั่งลง พร้อมกันกับที่น้อยนำยามาถึงพอดี

“ผมแพ้กุ้ง” แทนคุณพูดกับนันทิชาเมื่อกินยาไปได้ครู่ใหญ่และอาการเริ่มดีขึ้น

“แพ้แล้วกินเข้าไปทำไมคะ” นันทิชาถามต่อด้วยความสงสัย แต่กลับทำให้อีกฝ่ายถมึงทึงอย่างไม่พอใจ

ที่ผมกินเข้าไปนั้น เป็นน้ำจืดหรือน้ำเค็ม คุณเป็นคนทำ