ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 105

เมื่อรถหรูแล่นออกจากบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ไป นั่นคือเวลาแห่งอิสรภาพ หญิงสาวมีความสุขอยู่กับบรรยากาศที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ เธอเดินดูดงดอกไม้ที่คนงานปลูกทิ้งไว้ เปล่งสีสันสวยงามไม่ซ้ำกัน อีกทั้งแปลกผักกาดขนาดไม่ใหญ่มากก็น่าดึงดูด หญิงสาวเดินตรงดิ่งเข้าไปหา

“คุณทิชาคะ อย่าเข้าไปเลยค่ะ พึ่งรดน้ำแปลงผักไป เดี๋ยวโคลนจะเปื้อนรองเท้า”

“ไม่เป็นไรค่ะ เล็กน้อยเอง ทิชาอยากเข้าไปดูใกล้ๆ” ว่าแล้วหญิงสาวจึงหันหลังกลับ ตรงดิ่งไปยังแปลงผักที่ว่าทันทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“พี่สาวเป็นคนปลูกผักพวกนี้หรือคะ” นันทิชาวาดมือไปจับใบของผักกาดอย่างเบามือ พลางหันหน้ามายิ้มถาม

“จ่ะ พี่กับครอบครัวดูแลที่นี่ ผักพวกนี้คุณแทนให้ปลูกและนำไปขาย สร้างรายได้ให้ครอบครัวของพี่ ก็พออยู่พอกินไม่ลำบากอะไร”

“แล้วบ้านพี่สาวอยู่ห่างจากที่นี่ไหมคะ” ดวงตากลมโตส่อประกายอย่างตื่นเต้น

“ไม่ไกลค่ะ อยู่ฝากโน้น เดินไปหน่อยก็ถึงแล้วค่ะ” หลังจากได้ยินคำตอบจากพี่สาวใจดี ร่างบางหรี่ตาพลางยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์ เธออยากออกไปสัมผัสดูวิถีชีวิตของผู้คนในพื้นที่ ก่อนจะขอร้องให้คนงานหญิงพาไปยังบ้านของเธอ พี่สาวใจดียืนครุ่นคิดอยู่หนึ่งจึงตัดสินใจพาไปตามคำขอร้อง สองสาวเดินลัดเลาะมายังทางเดินแคบๆ สองข้างทางเป็นเนินเขาสวยงาม ถัดไปมองเห็นถนนที่มีรถวิ่งรำไรอยู่ไกลๆ เนินเขาอีกลูกมีการปลูกองุ่นอยู่สองสามแปลงใหญ่ ก้าวเท้าเดินไปเรื่อยๆ สัมผัสถึงอากาศที่ค่อนข้างเย็นสบายกว่ากรุงเทพ เดินลึกเข้าไปอีกไม่ไกลมากก็ถึงบ้านของคนงานที่ว่านั้น เป็นบ้านปูนชั้นเดียว หน้าบ้านมีศาลาเล็กๆ สำหรับนั่งรับลม เธอพานันทิชาเข้ามายังศาลาหลังเล็ก

“คุณทิชารอพี่ตรงนี้นะคะ เดี๋ยวพี่ไปหยิบน้ำมาให้” หญิงสาวพยักหน้ายิ้มรับ แล้วมองสำรวจรอบๆ บ้านก่อนจะสูดอากาศแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ครู่เดียวเท่านั้น น้ำเย็นๆ จากคนงานก็มาถึงมือ

“ที่นี่น่าอยู่จังเลยค่ะ ทิชาอิจฉาคนที่นี่ ได้อยู่กับธรรมชาติ มีอากาศดีดีให้หายใจ” คนงานหลุดหัวเราะออกมากับคำพูดของนันทิชา

“เมื่อก่อนคนที่นี่มีอาชีพเกษตรกรรม แต่เดี๋ยวนี้นักท่องเที่ยวเข้ามามาก ความเจริญก็มากตามมาด้วย หลายบ้านก็เปลี่ยนอาชีพไป เพื่อรองรับนักท่องเที่ยว และหลายบ้านก็มีฐานะที่ดีขึ้น ได้แต่หวังว่าที่นี่จะคงธรรมชาติแบบนี้ไปได้อีกนานๆ” หญิงสาวฟังพร้อมกับพยักหน้างึกงักเข้าใจ จากนั้นจึงหาวิธีขอให้พี่สาวคนสวยพาเดินดูไร่องุ่นของแทนคุณซึ่งอยู่ไม่ห่างจากที่นี่เท่าไหร่นัก เธอตื่นเต้นเมื่อเห็นพวงองุ่นห้อยโตงเตงเต็มไปหมด เลือกไม่ถูกว่าจะชิมพวงไหน พี่สาวคนสวยตามใจเด็กดื้อทุกอย่างไม่มีขัด หากเมื่อถึงเวลาเย็น คนงานจึงพาเธอกลับมายังบ้านของตัวเอง ก่อนที่สายตาของนันทิชาจะเหลือบไปเห็นขวดโหลสีชาหลายใบวางเรียงรายอยู่ในตู้หน้าบ้านทำให้นึกแปลกใจ