ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 109

เมื่อกลับจากเขาใหญ่ แทนคุณจึงเดินทางออกไปพบจีนรา เพื่อยุติเรื่องราวทั้งหมดอย่างเด็ดขาด สถานที่นัดพบคือร้านสาขาสามของเขา ชายหนุ่มเข้ามานั่งรอหญิงสาวอย่างใจจดจ่อ พลันนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามา ก่อนที่เสียงของจีนราจะทักทายขึ้น

“สวัสดีค่ะแทน ดีใจนะคะ ในที่สุดคุณก็ยอมพบจีน หลังจากเจอกันที่ห้างวันนั้น จีนไม่คิดว่าคุณจะบล็อกจีนทุกอย่างแบบนี้” หญิงสาวเดินยิ้มเข้ามาพูดเสมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังคงหน้าชื่นตาบานยิ้มได้ตลอดเวลา

“ผมบล็อกคุณเพราะการกระทำของคุณ แล้วที่มาวันนี้คุณต้องการอะไร บอกผมมาตรงๆ อย่าเอาเรื่องท้องมาอ้าง”

“แปะ แปะ” หญิงสาวปรบมือให้กับความฉลาดของคนหนุ่ม

“เก่งเหมือนเดิมเลยนะคะ” จีนราเดินเข้าไปกระซิบพร้อมกับหอมแก้มเขาหนึ่งฟอด ก่อนจะโดนแรงเหวี่ยงของคนหนุ่มกระแทกออก

“ผมถามว่าคุณต้องการอะไร หรือต้องให้ผมโทรแจ้งตำรวจ ว่าคุณกำลังคุกคามผม”

“คุณจะไม่มีวันทำแบบนั้นหรอกค่ะแทน คุณน่าจะกลัวตำรวจมากกว่าจีนนะคะ” แทนคุณหรี่ตามองหญิงสาวอย่างไม่เข้าใจ

“พูดอะไร”

“คุณทำอะไรไว้ อย่าคิดว่าไม่มีใครรู้เห็น ชะเอมออกมาได้แล้ว” จีนราหันไปเรียกเพื่อนรักของเธอที่ยืนฟังอยู่ห่างๆ ให้เข้ามาสมทบ ชายหนุ่มพยายามนึกหน้าของหญิงสาวปริศนาเพราะรู้สึกคุ้นตา ก่อนที่จะนึกได้ว่าเคยพบเธอมาก่อน

“คราวนี้จำได้แล้วใช่ไหมคะ” ชะเอมเดินเข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้มที่ไม่เต็มเท่าไหร่นัก

“ทั้งหมดแผนคุณใช่ไหม” แทนคุณนึกย้อนกลับไปยังวันที่เขาพลาดเล่าเรื่องราวความลับให้กับชะเอมจนหมด ความลับที่หวังว่ามันจะตายไปพร้อมกับนายดิน ย้อนกลับเข้ามาเล่นงานเขาอีกครั้ง ชายหนุ่มกำมือแน่น พลางเดินไปล้มตัวลงนั่งอยู่ที่โซฟาสีดำตัวโปรด หน้าของนันทิชาลอยมาในห้วงความคิด ก่อนจะพ่นลมหายใจแล้วรวมสติหันหน้าไปหาหญิงสาวทั้งสองคน

“พวกคุณจะเอายังไง” แทนคุณถามด้วยความอัดอั้น เพราะจีนราถือไพ่เหนือกว่า

“มาคบกันเหมือนเดิม” หญิงสาวเดินเข้ามานั่งลงด้านข้าง พลางใช้มือกอดแขนเขาไว้

“คุณก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ผมหมั้นอยู่กับม่านฟ้า” ชายหนุ่มสะบัดมือเรียวเล็กออกจากวงแขน

“งานหมั้นล่มไปแล้ว ก็หมายความว่าคุณยังเป็นโสด” แทนคุณเหลือบตามองหญิงสาว เธอเปรียบเสมือนหญิงไร้ยางอายที่สุดเท่าที่เคยพบมา

“คุณมองจีนแบบนี้ แปลว่าไม่ว่าจะอย่างไร คุณก็จะไม่กลับมาหาจีนใช่ไหมคะ แปลกนะคะ...”

“คุณจะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องขู่ หยุดพล่ามแล้วก็ออกไปจากร้านผมได้แล้ว ก่อนที่ผมจะโทรแจ้งตำรวจ” หญิงสาวยังไม่ทันพูดจบประโยค แทนคุณจึงสวนขึ้นอย่างไร้ความประนีประนอม น้ำตาแห่งความเจ็บปวดเอ่อล้นออกมา เธอยอมรับว่าชายหนุ่มหล่อเหลาตรงหน้าทำเธอเจ็บช้ำที่สุดในชีวิต แม้พยายามอย่างถึงที่สุดที่จะไม่ร้องไห้ต่อหน้าชายหนุ่ม หากแต่มันก็สุดกลั้น น้ำตาร่วงหล่นลงมาพร้อมกับความคับแค้นใจ

“ถ้าจะพัง ก็พังกันไปทั้งหมด ถ้าจีนไม่มีความสุข คุณก็ต้องไม่มีเหมือนกัน” หญิงสาวปากสั่นระริกพูดออกมา

“คุณรักม่านฟ้า รักชนิดที่ว่ายอมเสียอิสรภาพเพื่อเพื่อนของคุณ คุณรักนันทิชาเด็กกะโปโลแสนไร้ค่ารักเท่าชีวิตของคุณ แต่คุณไม่เคยรักจีน คนที่คุณนอนด้วย คนที่รองรับความเหงาของคุณ คนที่เมื่อคุณร้องหาจีนก็พร้อมอยู่เคียงข้างทันที จีนได้อะไรจากคุณบ้าง นอกจากสายตารังเกียจแบบนี้” หญิงสาวปล่อยสะอื้นออกมาอย่างแค้นใจ ชะเอมรีบวิ่งเข้ามาปลอบโลม

“ดีค่ะ คุณแจ้งตำรวจเข้ามาเลย จีนจะได้พูดว่า พ่อของนันทิชาตายเพราะใคร”