ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 110

“คุณอย่างมาปรักปรำผม ถ้าคุณพูดอีกครั้งเดียวผมจะฟ้องหมิ่นประมาทคุณทันที”

“เอาสิคะ คุณฟ้องเลยค่ะ และอย่าลืมฟ้องนันทิชาเป็นรายต่อไปด้วยนะคะ เพราะถ้ามันรู้ความจริงทั้งหมด มันก็จะรู้ว่าคนร้ายที่ฆ่าพ่อมันจะมีใคร นอกจากคุณ”

“หยุดเดี๋ยวนี้” แทนคุณปรี่เข้าไปกระชากแขนของจีนรา เพราะไม่สามารถทนฟังต่อไปได้อีก ชะเอมพยายามเข้ามาห้ามศึก หากแต่ไม่สามารถแยกทั้งสองออกจากกันได้ แทนคุณบีบแขนจีนราจนแน่น ดวงตาแข็งกร้าว

“ทำไมหรือคะ ยอมรับความจริงไม่ได้หรือ ความจริงจากการกระทำของคุณไง เกลียดพ่อของเธอจนเข้ากระดูกดำ แต่ดันไปรักลูกของเขาหัวปักหัวปำ คุณนี่มันน่าตลกนะคะคุณแทน” หญิงสาวพูดไปหัวเราะไป แม้จะเป็นการหัวเราะทั้งน้ำตาที่แพ้ให้กับหญิงกะโปโลก็ตาม

“ม่านฟ้าก็คงไม่รู้ว่าคุณไม่ได้รักเลยแม้แต่น้อย ทำไมหรือคะ คุณเป็นเทพบุตรมาจากไหน ผู้หญิงถึงต้องเสียใจกับการกระทำของคุณ คุณเตรียมคำโกหกหลอกลวงไปพูดกับนันทิชาเรื่องการตายของพ่อมันให้ดีแล้วกัน”

“ในเมื่อคุณก็รู้ความจริงหมดแล้วนี่ แล้วจะมาเหนี่ยวรั้งผมเพื่ออะไร คุณอยากแก้แค้นผมหรือ ได้สิ จะเอายังไงกับผมก็ได้ แต่อย่าแตะม่านฟ้ากับนันทิชา” แทนคุณก้มหน้าพูดด้วยสีหน้าตึงเครียด ในสมองของเขามีแต่นันทิชา ชายหนุ่มมิอาจรับความเสียใจที่จะเกิดขึ้นได้ หากเธอรู้ความจริง

“คุณไม่เคยโง่เลยนิคะแทน ใช่ค่ะนี่คือการแก้แค้นที่คุณกล้าดีมาหลอกคนอย่างฉัน จะได้รู้รสชาติของความเจ็บปวดว่าเป็นแบบไหน ไปกันเถอะชะเอม ฉันสมใจแล้ว” ร่างบางกระชากแขนของตัวเองออกจากชายหนุ่มที่กำลังเกรี้ยวกราด หญิงสาวหันไปบอกเพื่อนรัก ก่อนจะหันไปสะดุดตากับหญิงสาวอีกคนที่ยืนฟังอยู่หน้าประตูด้วยแววตาสุดแสนเจ็บปวด

“อ่อ...สวัสดีค่ะคุณม่าน บังเอิญจะเลยนะคะ” สิ้นเสียงของจีนราแทนคุณเงยหน้ามองตรงไปยังมุมนั้นทันที เขาเห็นม่านฟ้ายืนหราอยู่ สีหน้าเธอบ่งบอกว่าความลับนั้นไม่ใช่ความลับอีกต่อไป เธอได้ยินหมดแล้วทุกคำ ก่อนจะยกมือขึ้นมากุมศีรษะตัวเองอย่างรู้สึกหมดหวัง ชายหนุ่มรู้ทันทีว่าเป็นแผนการของจีนราที่ตั้งใจทำลายชีวิตเขา

“จีนคิดว่าคุณจะได้ยินหมดแล้วนะคะ จีนยื่นไม้ต่อให้ค่ะ คงได้เห็นอะไรไม่มากก็น้อย หวังว่าคุณจะถอนตัวออกมาได้ทัน ตาสว่างซะที” ม่านฟ้าส่งยิ้มทั้งน้ำตาให้กับจีนรา พลางเดินเข้าไปใกล้ ด้วยท่วงท่ามุ่งมั่น

“ฉันมีความสุขที่ได้รู้จักกับแทน เพราะเขาไม่เคยทำร้ายฉัน”

“หึหึ แล้วน้ำตานั่นคืออะไร พูดมาได้ว่าไม่เคยโดนทำร้าย จะโกหกตัวเองไปทำไมกัน”

“กลัวทิชารู้ใช่ไหมคะ” ม่านฟ้าพูดออกมาพร้อมกับน้ำตา ก่อนที่ชายหนุ่มจะพยักหน้ายอมรับ แทนคุณนิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ เอาแต่ก้มมองที่พื้นโดยไม่สนใจจะพูดอะไรต่อ

“แทนคะ คุณคิดอะไรเวลานี้ โปรดช่วยบอกม่านที”

“นันทิชาคือคนที่ทำให้ผมเจ็บที่สุดในชีวิต และในเวลาเดียวกันเธอก็ทำให้ผมมีความสุขที่สุดในชีวิตเช่นกัน” ชายหนุ่มหันมองคู่สนทนา เขารู้ดีว่ากำลังทำให้หญิงที่อยู่เบื้องหน้าเจ็บปวดไม่ต่างจากเขา แต่ไม่สามารถโกหกและหลอกหัวใจตัวเองได้อีกแล้ว

“ผมรักเธอ ผมพยายามแล้ว แต่เธอยังอยู่ในสมองของผมตลอดเวลา ผมขอโทษม่าน เราเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว” ม่านฟ้ามองเห็นแทนคุณไม่ชัดนัก เพราะน้ำตาเอ่อขึ้นมาจนมิด

“นี่คงเป็นคำบอกเลิกใช่ไหมคะ” ม่านฟ้ายิ้มทั้งน้ำตา พยายามยอมรับความจริง หากแต่มิอาจปฏิเสธได้ว่าเจ็บปวดสุดหัวใจ มันจุกจนพูดไม่ออก