ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 28

“ความจริงคุณแทนไม่ต้องไปส่งทิชาก็ได้ค่ะ ทิชากลับเองได้ ทุกวันทิชาก็กลับเอง” หญิงสาวหันมาพูดกับเจ้านายด้วยความเกรงใจ การที่ได้เจอกับเจ้านายนั้น ช่างขยันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก

“ก็ผมบอกคุณแล้วไงว่าวันนี้ผมแค่ผ่านมา” เขายังคงเน้นเสียงเรียบเฉย

“สัญญาที่คุณเซ็นในวันนั้น คุณจะเปลี่ยนใจไม่ได้แล้วนะ ถ้าผิดสัญญาผมคงต้องให้ทีมกฎหมายของบริษัทฟ้องคุณ” ชายหนุ่มพยายามกล่าวย้ำถึงสัญญาที่จะเป็นตัวเหนี่ยวรั้งเธอไว้ในอนาคต

“ทิชาจะทำตามที่ระบุในสัญญาทุกอย่างค่ะ คงไม่มีเหตุผลอะไรที่ทิชาจะไม่ทำตามสัญญานั้น คุณแทนไม่ต้องกังวลหรอกค่ะ”

“ดี” คำตอบสั้นๆ ของเขาไม่ได้ทำให้นันทิชารู้สึกถึงความผิดปกตินั้น เมื่อรถหรูวิ่งมาจอดหน้าบ้าน เสียงเครื่องยนต์ทำให้ผู้เป็นบิดาออกมาดูด้วยความสงสัย ก่อนจะเห็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเดินลงรถตรงเข้ามาหา ชายชราส่งยิ้มให้ลูกสาวด้วยความดีใจ เสี้ยวสายตาก่อนที่เธอจะเดินมาถึงตัว ชายชราหันมองไปยังรถสีขาวนั้น เมื่อกระจกลดลงทำให้เห็นหน้าชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของรถหรูอย่างชัดเจน ชายชรายิ้มให้ชายหนุ่มรูปงามอย่างใจดี นันทิชาวิ่งเข้ามากอดและหอมแก้มผู้เป็นบิดาเหมือนเช่นในทุกวัน ภาพสองพ่อลูกปลุกความจำจากสมองของแทนคุณขึ้นมาอีกระลอก ครอบครัวแสนสุขของเขาเคยมีมากกว่าที่สองคนนี้แสดงออกต่อกัน เขาอายุเพียงเก้าขวบต้องขาดสิ่งนั้นมาโดยตลอดเพราะบิดาของนันทิชา น้ำตาของลูกผู้ชายไหลอาบแก้ม มือบังคับเกียร์รถแล้วถอยออกในทันที เขาไม่อยากเห็นภาพบาดลึกลงในหัวใจเขาอีกแม้แต่วินาทีเดียว การที่จะทำให้สักคนเจ็บปวด คนที่เป็นที่รักยิ่งของศัตรูนั้นคือเป้าหมาย แทนคุณกำพวงมาลัยรถแน่น กรามสองข้างกดเบียดกันอย่างเห็นได้ชัด ชายที่ดูสุขุมกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเมื่อความเคียดแค้นกำลังเข้าบดบัง ภาพของนันทิชาปรากฏเข้ามาในสมอง ภาพหญิงสาวที่เขาไม่เคยเห็นในสายตาไม่แม้แต่จะนึกถึงกลับปรากฏเด่นชัดจนลบไม่ออก

“เธอโชคร้ายเองนะ ที่มีพ่อเป็นฆาตกร” แทนคุณเหยียบคันเร่งบนถนนที่โล่งแทบไม่มีรถวิ่ง แสงไฟสีส้มอ่อนข้างถนนส่องลอดผ่านเข้ามาภายในเป็นระยะๆ เขาเคยคิดว่าม่านฟ้าเป็นผู้เปลี่ยนแปลงชีวิต ทำให้เขาหลุดออกมาจากความทรงจำที่ทุกข์ทรมานนั้น แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย เขาไม่เคยลบมันออกได้เลย ดวงตาแดงก่ำพยายามฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลเหมือนที่ผ่านมา เขากดเท้าเหยียบคันเร่งตรงกลับบ้านด้วยความเร็วสูง คนใจร้อนอยากถึงบ้านโดยเร็วที่สุด

“ป้านาครับ” เขาเคาะประตูห้องส่วนตัวของแม่บ้านคนสนิทด้วยหัวใจที่ร้อนรุ่ม หลังจากไปเห็นภาพบาดใจทั้งหมด นันทิชาเป็นหลานของแม่บ้านคนสนิทป้านาต้องรู้จักฆาตกรอย่างนายดิน แต่เธอกลับปิดบังเขามาตลอดอย่างนั้นหรือ นี่เขากำลังโดนหลอกจากคนใกล้ชิด และไว้ใจที่สุดอย่างนั้นหรือ เสียงความคิดฟุ้งซ่านดังพร้อมกับเสียงรัวเคาะดังสนั่นอยู่ครู่เดียว หญิงชราเดินงัวเงียค่อยๆ มาเปิดให้ช้าๆ

“มีอะไรหรือคะคุณแทน” เธอพยายามรวบรวมสติให้ตื่นอย่างเต็มที่ พร้อมกับหาวต้อนรับเขาอีกหนึ่งครั้ง