ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 3

“คุณแทนคะ” เสียงเรียกของแม่บ้าน ทำให้ร่างสูงหยุดเดิน แล้วหันหน้าอันหล่อเหลาราวกับพระเอกหนังกลับมา

“มีอะไรหรือป้านา” ชายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัย เมื่อเห็นกิริยาอาการหยุกหยิกของแม่บ้าน เสมือนมีเรื่องลำบากใจบางอย่างอยากขอร้องเขา

“เอ่อ...คือ...อาหารสดมีเหลือและกำลังจะเสีย ป้าขอเอาไปให้หลานได้ไหมคะ” หญิงชราถึงแม้จะตามใจหลานสาวเป็นอย่างมาก แต่ความรู้สึกผิด บังคับให้เธอต้องเข้ามาขออนุญาตผู้เป็นเจ้าของบ้านก่อน แม้จะบอกความจริงไม่หมดก็ตามที

“มีเหลือก็เอาไปนะส่วนที่จะเสียก็เอาทิ้ง ถ้าทานแล้วเกิดท้องเสียจะแย่เอา”

ชายหนุ่มเบี่ยงตัวเดินลับเข้าบ้านไปพักผ่อน เสียงประตูห้องนอนใหญ่สุดในบ้านถูกเปิดออก ก่อนแทนคุณผู้ซึ่งเป็นเจ้าของบ้านจะเดินมายังรูปที่ตั้งอยู่หัวเตียง เขายืนมองรูปถ่ายหมู่ของครอบครัวก่อนจะค่อยๆ จับขึ้นมา และทิ้งตัวลงนั่งพินิจรูปหมู่นั้นบนเตียงที่ปูด้วยผ้าสีทึบอย่างดี ภาพในหัวปรากฏเป็นเรื่องราวที่ทำให้เขาต้องสูญเสียคนในครอบครัว มันคืออุบัติเหตุที่เขาจำไม่มีวันลืม ภาพที่เขายืนรอพ่อกับแม่อยู่ฝั่งตรงข้ามของถนนเนื่องจากพลัดหลงกัน ด้วยความดีใจของผู้เป็นบิดาและมารดาที่ได้พบกับลูกชายตัวเล็กที่ยืนมองพวกเขาอยู่ ทั้งสองรีบวิ่งข้ามมาหาลูกด้วยกลัวจะพลัดหลงกันอีก ปากผู้เป็นแม่ตะโกนจับใจความได้ว่า

“อย่าไปไหน อยู่ตรงนั้นแม่จะไปหา” ยังไม่ทันจบประโยค

“โครม!” เขาเห็นเลือดกระจายเต็มถนน ร่างของพ่อกับแม่อยู่กันคนละทิศในมือของผู้เป็นมารดายังคงถือถุงที่เต็มไปด้วยขนมของเขาติดอยู่ เด็กน้อยรีบวิ่งเข้าไปหาร่างของบิดาและมารดาทันที เป็นภาพเหตุการณ์ที่เด็กน้อยตกใจสุดขีดเขาตะโกนร้องไห้สุดเสียง มือน้อยๆ พยายามเช็ดเลือดที่ออกจากศีรษะมารดา มือเล็กนั้นสั้นระริกด้วยความรู้สึกกลัวและสับสนผสมปนเปกันไปหมดหัวใจเล็กๆ นั้นถูกบีบด้วยภาพเหตุการณ์อันเลวร้าย ปากร้องเรียกชื่อมารดาไม่ขาดสาย

“แม่ครับ แม่ของแทน แม่ตื่นสิครับ”