ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 34

“ผมชื่อแทนคุณ ทวีศักดิ์ เป็นเจ้านายของนันทิชา” แทนคุณจงใจประกาศชื่อตัวเอง ก่อนที่เสียงแก้วจะตกกระทบพื้นไม้ดังสนั่น น้ำกระจายทั่วบริเวณรอบ ดวงตาเหี่ยวย่นเบิกกว้าง เป็นชื่อที่ชายชราฟังเพียงครั้งเดียวก็จำได้ขึ้นใจไม่มีวันลืม ชายชราพยายามพินิจทบทวนโครงหน้าของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ ทว่าเมื่อเห็นแน่ชัดว่าเป็นใคร ชายชราแทบทรุดลงกอง เลือดสูบฉีดออกไปทั่วร่างกาย สถานการณ์บีบบังคับให้เขาต้องต่อสู้กับความจริงอีกครั้ง นันทิชารีบวิ่งเข้ามาดูบิดาทันทีที่เสียงกระทบของแก้วน้ำสงบลง

“พ่อเป็นอะไรคะ” ร่างบางเข้ามาประคองผู้เป็นบิดาแล้วถามด้วยความห่วงใย พลางเลื่อนสายตามองบิดาที่ยืนนิ่งไม่ไหวติง หน้าซีดไร้คำตอบ

“ทิชา พ่อขอคุยกับเจ้านายลูกหน่อย ลูกเข้าไปในบ้านก่อน” เสียงสั่นเครือเปล่งออกมา เป็นคำสั่งแรกที่เขาใช้กับลูกสาว นันทิชาหันมองแทนคุณอย่างสงสัยก่อนจะเดินลับเข้าบ้านไปตามคำสั่งเสียงแข็งจากชายชรา

“ขอบคุณที่ยังจำผมได้” แทนคุณพูดหน้านิ่ง พลางแสยะยิ้มมุมปาก สองเท้าก้าวเข้ามาหาชายชรา เขาพินิจเพ่งตรงเข้าไปยังใบหน้าที่เหี่ยวย่นของชายชราอีกครั้ง นี่หรือผู้ที่ดึงเอาชีวิตบิดาและมารดาไป นี่หรือผู้ทำลายชีวิตของเขาจนเหมือนตกอยู่ในนรก ไม่คาดฝันว่าชีวิตนี้จะได้กลับมาพบกับฆาตกรผู้นี้อีก นับว่ากรรมยังพอทำหน้าที่อยู่บ้าง

“ผมชดใช้ให้คุณหมดแล้ว” ชายชราตอบเด็กหนุ่มทั้งที่เขายังไม่ทันได้เอ่ยถาม เมื่อสายตาพยาบาทของแทนคุณในวันนี้ กับเด็กอายุเก้าขวบในวันนั้น ยังคงมองเขาด้วยความอาฆาตแบบเดียวกันไม่เคยเปลี่ยน

“หึ ชดใช้อย่างนั้นหรือ ทำไมคุณยังกลับมามีความสุขกับครอบครัวคุณได้อยู่เลย ชดใช้แบบไหนกัน” เสียงพูดกึ่งหัวเราะในลำคอ แสดงให้เห็นชัดว่าชายหนุ่มไม่เชื่อในคำแก้ตัวของคนชราแม้แต่น้อย ก่อนจะหันหน้าไปมองยังต้นไม้ใหญ่ที่กำลังพัดโบกไสว หากแต่มือทั้งสองกำแน่นบดเข้าหากัน นายดินลดสายตาลงต่ำ มองตามมือของแทนคุณที่กำลังสั่นระริก เป็นการเสียเวลาที่ชายชราจะอธิบายเหตุการณ์เลวร้ายที่ผ่านมาเกือบยี่สิบปี แทนคุณจำฝังใจกับภาพเหตุการณ์เลวร้ายครั้งนั้นไปแล้ว ยากที่จะเปลี่ยนใจ

“คุณต้องการอะไรจากผม” ชายชราย่างเท้าเข้าไปหาชายหนุ่ม กัดฟันถามเสียงเบา เขากลัวว่านันทิชาอาจได้ยินบางอย่างที่ไม่ควร

“เมื่อคืนลูกสาวคุณไม่ได้กลับบ้าน ไม่ได้ทานข้าวกับลูกสาวหนึ่งวัน รู้สึกอย่างไรบ้าง” ชายหนุ่มตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม หากแต่รอยยิ้มนั้นเสมือนกำลังถากถางให้ชายชราต้องหน้าถอดสี ขาอ่อนแรงในทันที ก่อนจะหันตัวเอื้อมมือไปคว้าโต๊ะเพื่อพยุงตัวเองไว้

“หมายความว่าไง” เสียงสั่นเครือย้ำถาม หัวใจของนายดินตอนนี้แทบแตกสลาย แทนคุณได้เข้ามาในชีวิตของลูกสาวก่อนที่เขาจะรู้ตัว รวดเร็วจนแทบตั้งตัวไม่ติด ไม่คิดว่าผลจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นจะทำให้เด็กคนหนึ่งโกรธแค้นได้ถึงเพียงนี้ แม้เวลาจะผ่านมานานเท่าไหร่ เด็กคนนั้นยังคงไม่วางความอาฆาตแค้นลง

“คุณไม่ได้ทานข้าวกับลูกคุณหนึ่งวันรู้สึกแบบไหนครับ ผมไม่ได้ทานข้าวกับพ่อแม่มาร่วมเกือบยี่สิบปี คุณคงไม่รู้รสชาติความเจ็บปวดนั้นล่ะสิ เอาเป็นว่านับแต่นี้ไปผมจะทำให้คุณเข้าใจผมทุกอย่าง” แทนคุณใช้น้ำเสียงราบเรียบคล้ายกับว่าพยายามซ่อนบางอย่างเอาไว้ คำพูดอันแสนเยือกเย็นของชายหนุ่มทำให้คนชราเสียวสันหลังวาบ เขาเชื่อหมดหัวใจว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าสามารถทำทุกอย่างที่ต้องการได้

“อย่าทำอะไรลูกสาวผม ไม่อย่างนั้นต่อให้ผมต้องตาย ผมก็ไม่เอาคุณไว้” หน้าเหี่ยวย่นจ้องเขม็งมายังแทนคุณ เพราะกำลังเข้ามาแตะต้องลูกสาวคนเดียวของเขา พลางยกมือขึ้นมาชี้หน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง แทนคุณลดสายตามองตามมือของชายชราที่โกรธจนสั่นครู่หนึ่ง แล้วเลื่อนสายตาคมขึ้นไปสบตาชายชรา อย่างไม่รู้สึกเกรงกลัวแม้สักนิด

“ผมพึ่งรู้เดี๋ยวนี้เอง ว่าคุณยอมแลกชีวิตเพื่อลูกสาวได้ ดี! มันชักจะสนุกแล้วสิ ผมจะทำให้คุณเป็นเหมือนผมทุกอย่าง” แทนคุณกัดกรามแน่น แล้วค่อยๆ จับมือชายชราที่กำลังชี้หน้าเขาลง

“ตอนนี้ลูกสาวคุณจะปลอดภัย” เป็นคำพูดแล้วเดินออกจากบ้านไป เด็กหนุ่มคนนี้ทั้งเก่งและฉลาดสมกับเป็นทายาทของตระกูล “ทวีศักดิ์” หากแต่กำลังบ้าคลั่ง ไร้เหตุผลใดที่จะอธิบายให้เข้าใจได้