ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 7

“ทุกคนคะ เป็นที่ทราบกันดีว่าร้านเราพนักงานไม่พอ ดังนั้นพี่จึงเปิดรับพนักงานใหม่และวันนี้เป็นวันเริ่มทำงานวันแรกของเธอ พี่ขอแนะนำสมาชิกใหม่เลยละกันนะ”

หน้าตายิ้มแย้มของพี่รินที่กำลังจะแนะนำพนักงานคนใหม่ของร้าน ซึ่งเข้ามาทำงานวันแรก สายตาของทุกคนในนั้นต่างเฝ้ารอสมาชิกคนใหม่ด้วยความตั้งใจ ก่อนที่เสียงฝีท้าวค่อยๆ ก้าวออกมา พร้อมรอยยิ้มที่ร่าเริงสดใส เมื่อสายตานันทิชาจับจ้องไปยังเพื่อนร่วมงานคนใหม่กับต้องประหลาดใจ เพราะใบหน้าที่แสดงออกถึงความสดใสนั้นคือคนคุ้นเคยที่เห็นหน้ากันทุกวันในรั้วมหาลัย

“พริม! นี่ เธอ.....” นันทิชาดวงตาเบิกโพลงด้วยความแปลกประหลาดใจ ยังไม่ทันที่นันทิชาจะพูดจบ

“ทุกคนคะ นี่คือพริมเพื่อนร่วมงานใหม่ของพวกเราในวันนี้ พี่หวังว่าพวกเราจะปรับตัว และสามารถแนะนำการทำงานให้เพื่อนร่วมงานคนใหม่ได้โดยไม่มีปัญหาอะไร อ่อ ทิชาพี่รู้ว่าเธอสนิทกับพริม ดังนั้นพี่ฝากด้วย ขออย่างเดียวตั้งใจทำงาน อย่าพยายามทำปัญหา เข้าใจใช่ไหม” สายตาสุดท้ายของเจ้าของร้านจับจ้องมาที่ทั้งสอง

“เข้าใจค่ะ” สองเสียงผสานตอบรับพร้อมกัน

“แยกย้ายทำงานค่ะ” สิ้นเสียงเจ้าของร้าน พนักงานทั้งหมดต่างแยกย้ายกันออกมาทำหน้าที่ของตนก่อนร้านจะเปิด

“นี่พริม เธอเข้าทำงานที่นี่ได้อย่างไร นี่ฉันสับสนไปหมดแล้ว” นันทิชาปรี่เข้าไปหาเพื่อนสาว ที่จู่ๆ ก็โผล่มาทำงานที่เดียวกันเสียดื้อๆ จนเธอคาดไม่ถึง

“ทิชา ปล่อยก่อน มันแปลกตรงไหนที่ฉันจะมาทำงานกับเธอ ที่เดียวกับเธอ”

นันทิชานิ่งทบทวน ใช่สิมันน่าแปลกตรงไหนกัน เพียงแค่สาวร่างอวบเอ่ยปากกับเจ้าของร้านเพียงคำเดียว หญิงชราคงรีบตอบรับในทันทีเปรียบเสมือนได้คนไว้ใจมาทำงานเพิ่มอีกคน เพราะเจ้าของร้านเห็นเธอป้วนเปี้ยนมาหานันทิชาอยู่หลายปีนั่นคงไม่แปลกอะไรมากกระมัง