ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 76

“พวกมึงหลบไปอยู่ที่ไหนสักพักแล้วกัน มีไรกูจะติดต่อไปเอง” ดนัยโยนเงินก้อนใหญ่ให้ลูกน้องสองคน หลังจากทำภารกิจสำคัญสำเร็จเป็นที่น่าพอใจสำหรับดนัยอย่างมาก ก่อนจะมีคำชมมากมายโปรยเอ่ยตามมา สร้างความภูมิใจให้ทั้งสองได้พออมยิ้มบ้าง ก่อนจะเหลือบสายตามองเงินก้อนโต ที่พุ่งถลาเข้ามากองตรงหน้า นับว่าค่าตอบแทนครั้งนี้คุ้มค่าที่ยอมเสี่ยงชีวิตแลกมา

“แล้วทำไมนายถึงเปลี่ยนใจเก็บมัน” นายเต็มค่อยๆ ลูบไร้ไปที่เงินอย่างกระหาย แสยะยิ้มออกมาแล้วหันส่งสายตาให้ไอ้จ้อยลูกน้องของตัวเอง

“กูมาคิดๆ ดูแล้ว ปล่อยให้มันอยู่ แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร รังแต่จะทำให้กูมีปัญหา ตอนนี้ตำรวจคงกรวดหนักน่าดู พวกมึงรีบเอาเงินนี้ไปกบดานที่ไหนสักแห่ง นี่มือถือ กูซื้อและเปลี่ยนเบอร์ใหม่ให้เรียบร้อยแล้ว” ชายชราวางมือถือ แล้วไสกับไปพื้นโต๊ะ มือแข็งกระด้างรอคว้าเอาไว้อย่างเต็มใจ

“มีอะไรกันหรือคะคุณพ่อ” ชายสองคนกุลีกุจอกวาดเงินและมือถือเข้ากระเป๋า พลางดึงผ้าที่ผูกไว้ที่คอขึ้นมาปิดอำพรางใบหน้า พร้อมก้มหลบหญิงสาวด้วยอาการหวาดผวาเสมือนไม่ต้องการให้ใครจำหน้าได้

“อ่อ ไม่มีอะไร ไอ้สองคนนี้แค่จับโจรที่โกดังเราได้ พ่อก็แค่ให้สินน้ำใจตอบแทน” ชายชราหันมายิ้มให้ลูกสาวเสมอเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“พวกมึงไปได้แล้ว แล้วจำคำที่กูพูดไว้ดีๆ” เมื่อจบประโยคคำสั่ง สองลูกน้องกระวีกระวาดออกไปโดยไม่หันมองหน้าหญิงสาวที่ยืนงุนงงสงสัยอยู่

“ทำไมคุณพ่อต้องดุขนาดนั้นด้วยล่ะคะ ดูสิสองคนนั้นกลัวจนลนลานไปหมด พูดจาดีดีกันก็ได้นี่คะ” ม่านฟ้าเดินเข้ามาหาบิดา พลางมองตามลูกน้องของบิดาที่วิ่งลับตาไป ก่อนที่ชายชราจะรีบหันเหความสนใจลูกสาว

“ลูกมาก็ดีแล้ว พ่อมีเรื่องจะถามหน่อย”

“อะไรหรือคะ”

“พี่สาวลูกติดต่อมาบ้างไหม หายหัวไปนานเลย” ชายชรามีน้ำเสียงไม่สบายใจนักเมื่อเอ่ยถึงมุกลูกสาวคนโต พลางถอนหายใจอย่างคนหนักใจ ด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย

“ไม่นี่คะ พ่อมีปัญหาอะไรกับพี่มุกหรือเปล่าคะ” ร่างของหญิงสาวเบี่ยงตัวเดินมานั่งที่โซฟา

“ไม่มีอะไร มุกแค่หายไป พ่อก็ไม่อยากโทรตาม อยากรู้เหมือนกันว่าจะใจดำไปถึงเมื่อไหร่”

“คงยุ่งหรือเปล่าคะ เห็นว่าจะลงทุนในอสังหาฯ อีกหลายร้อยล้าน”

“หึ มีเงินลงทุน กับอีแค่เงินห้าสิบล้าน ทำหวง” ดนัยรู้สึกขวางหูเมื่อได้ยินคำของม่านฟ้า หญิงสาวหันขวับกลับไปจ้องมองบิดาทันที ด้วยคำพูดที่หลุดออกมา

“อะไรนะคะ นี่อย่าบอกนะคะ ที่พี่มุกหายไปเพราะเรื่องนี้” ชายชรานิ่งเงียบ อึกอักเล็กน้อย กำลังอ้าปากให้เหตุผล

“ม่านไปดีกว่าค่ะ ขี้เกียจทะเลาะกับคุณพ่อ” ว่าแล้วหญิงสาวจึงลุกขึ้นแล้วเดินหนีไป

“เงินที่แกใช้กันอยู่ทุกวันนี้ ไม่ใช่เพราะหุ้นที่ฉันยกให้หรือไง” ดนัยตะโกนตามหลังลูกสาวไป เพราะสุดทนกับกิริยาต่อต้านทั้งพี่ทั้งน้องไม่ได้ดังใจสักคนเดียว