ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 83

วันหยุดอีกวันหนึ่งที่เหลือของนันทิชา เธอชวนพริมเข้าไปยังบ้านหลังเก่าของครอบครัว บัดนี้ได้กลายเป็นบ้านที่ไร้คนอาศัย รถแท็กซี่จอดหน้าซอยทางเข้าบ้าน หญิงสาวยื่นเงินค่ารถเสร็จจึงพากันเดินเข้าไปในบ้าน บ้านไม้ยังคงร่มรื่นเหมือนเช่นแต่ก่อน นันทิชาอดใจหายกับภาพตรงหน้าไม่ได้ ภาพความฝันที่ได้ดูแลบิดาพังทลายหายไปเมื่อหลายเดือนก่อน หญิงสาวก้มหน้าด้วยท่าทางลังเล

“เธอแน่ใจนะทิชา ว่าจะเข้าไป” พริมมองหน้าเพื่อนรัก ก่อนจะถามความสมัครใจอีกครั้ง นันทิชาหันกลับมาพยักหน้าช้าๆ ด้วยแววตาไม่มั่นใจเท่าไหร่นัก

“ฉันว่านะ เธอยังไม่พร้อมเข้าไปในตอนนี้หรอก วันนี้เราเดินดูรอบๆ บ้านก่อนดีไหม อย่าพึ่งเข้าไปเลย ฉันไม่อยากเห็นน้ำตาของเธออีกแล้วนะ” หญิงร่างอวบพอจะประเมินสถานการณ์ได้อยู่คร่าวๆ หลังจากเห็นสีหน้าของเพื่อนรักที่แสดงออกมา

“ถ้าอย่างนั้น ไปเยี่ยมลุงทิศหน่อยดีกว่า” หลังจากนันทิชายืนคิดทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง

“ลุงทิศ” หญิงร่างอวบทวนคำพูดของนันทิชาก่อนจะนึกได้ว่า ท่านคือเพื่อนสนิทของลุงดิน ที่เข้ามาช่วยในงานศพวันนั้น

“แล้วบ้านของลุงทิศอยู่ไกลไหม” หญิงร่างอวบถาม อย่างสงสัย

“ถัดจากนี้ไปอีกสองสามหลัง ไม่ไกล” ว่าแล้วนันทิชาจึงจูงมือนันทิชาเดินลัดเลาะไปทางหลังบ้านของตัวเอง ใช้เวลาไม่กี่นาทีจึงเดินมาถึงบ้านของลุงทิศ ซึ่งลุงทิศเองกำลังนั่งซ่อมรถจักรยานคันเก่าของตัวเองอยู่

“ลุงทิศคะ สวัสดีค่ะ” นันทิชายกมือไหว้ทักทาย

“อ้าว อ้าว มากันได้อย่างไร เข้ามานั่งก่อนเร็ว” ลุงทิศรีบวางมือจากอุปกรณ์ซ่อมรถจักรยานแล้วไปล้างมือ ก่อนจะมาต้อนรับอย่างยินดี

“พอดีทิชาแวะมาบ้านค่ะ เลยถือโอกาสมาเยี่ยมลุงทิศด้วย ลุงทิศสบายดีไหมคะ”

“เห้อ แก่แล้วลูกเอ๊ย จะเอาอะไรมาสบายนักหนา แค่นี้ก็ดีแล้ว” ชายชรานั่งตัดพ้อถึงร่างกายตัวเองเล็กๆ

“แล้วเราล่ะ ทำใจได้หรือยัง ทำใจเสียนะ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์โลก อีกไม่นาน ลุงก็ต้องไปเหมือนกัน”

“โถ ลุงอย่าพูดอย่างนั้นสิคะ คุณลุงยังแข็งแรงอยู่เลยค่ะ”

“แล้วทางตำรวจเขาว่าอย่างไรบ้างล่ะ เรื่องคดีน่ะ จับตัวคนร้ายได้หรือยัง”

“ยังค่ะ ทิชาได้แต่หวังว่าสักวันจะทราบตัวคนร้ายที่ทำกับพ่อของทิชา” ชายชราพยักหน้าช้าๆ อย่างเข้าใจหัวอกหญิงสาวที่ต้องทนเจ็บปวดจากการจากไปของนายดิน ทั้งสองต่างพูดคุยสอบถามสารทุกข์สุกดิบกันอยู่นานสองนาน ลุงทิศเองดูออกจะดีใจเมื่อเห็นนันทิชาเข้ามาเยี่ยม ตามประสาคนแก่มักจะอ้างว้างบ้าง เมื่อมีคนมาหา มาชวนคุยก็รู้สึกดีใจ คลายเหงาไปได้บ้าง