ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 82

“แกร็ก” เสียงไขประตูยามดึก ดังขึ้นฝ่าความเงียบ ร่างสูงเดินเข้ามาอย่างช้าๆ เห็นเพียงเงาสะท้อนรูปร่างสูงสง่าของเขาค่อยๆ เดินเข้ามา มือหนาคลำหาไฟหัวเตียง “พรึบ” แสงไฟสลัวสีส้มจากหัวเตียงสว่างขึ้น ภาพหญิงสาวหลับสนิทปรากฏชัด ร่างบางนอนหลับไร้สติขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มสีอ่อน ผมยาวบางส่วนปกคลุมใบหน้า มือหนาบรรจงลูบผมออกอย่างช้าๆ เพื่อเห็นใบหน้าเธอชัดเจนยิ่งขึ้น หัวใจเขาเต้นแรง เขาพยายามเห็นเธอเป็นเพียงลมที่ไม่มีตัวตน และพยายามหักห้ามไม่ให้หัวใจตัวเองต้องเร่าร้อน

หากแต่ ณ เวลานี้เกราะกำบังที่ชายหนุ่มพยายามสร้างมานาน กับพังทลายลงเพียงเพราะใบหน้าที่นอนสงบนิ่งอยู่ตรงนี้ เขาลูบใบหน้าเธออย่างเบามือ นัยน์ตาเข้มที่มองหญิงสาวเปี่ยมไปด้วยความห่วงใย นึกย้อนกลับไปวันที่เธอมีความสุขอยู่กับการปลูกกุหลาบขาว รอยยิ้มนั้นสะกดหัวใจเขาได้จนถึงทุกวันนี้ ชายหนุ่มลืมตัวจนหมดสิ้น มือหนาไล่ลูบไล้เบาๆ จากแก้มลงมาถึงปาก เขาสัมผัสได้ถึงความนิ่มละมุนของเนื้อผิวละเอียดนั้น ร่างหนาโน้มตัวก้มหน้าลงตามคำเรียกร้องของหัวใจเสมือนต้องมนต์สะกด ริมฝีปากเขาบรรจงจูบลงที่ผิวปากบางของสาวหญิงสาวอย่างทะนุถนอม กลิ่นหอมอ่อนๆ จากผิวกายของเธอ ทำให้เขาไม่อยากถอนจูบนั้นออกแต่อย่างใด

“คุณแทน” เสียงคนตื่นเอ่ยขึ้นอย่างตระหนกตกใจ

“คุณแทน...เข้ามาทำไมคะ” ร่างบางผละชายหนุ่มออก รีบลุกขึ้นนั่งดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกาย

“ผมจะมาบอกว่าผมกำลังจะหมั้นกับม่านฟ้าในอีกนานนี้” เขาไม่มีท่าทีอะไร กลับนิ่งเฉยเอาแต่มองร่างบางที่กำลังขวัญผวา เสี้ยววินาทีนั้นแทนคุณรู้สึกได้ทันทีว่าเขาไม่ได้รู้สึกมีความสุขใจใดๆ ที่กำลังจะหมั้น หากแต่ในแววตาที่สะท้อนออกมามองหญิงสาวเต็มไปด้วยความรู้สึกอ่อนไหว

“ค่ะ” เสียงสั่นตอบออกมาสั้นๆ ด้วยความกังวล จ้องดูท่าทีของเจ้านายอย่างไม่ไว้ใจ กลัวเหตุการณ์ซ้ำรอยเหมือนครั้งก่อน

“กลัวผมหรือ” ชายหนุ่มขยับเข้ามาใกล้ พลางพินิจหน้าหญิงสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ถ้าเขาทำตามอารมณ์ มีหรือแค่ผ้าห่มผืนนี้จะกั้นคนตัวใหญ่อย่างแทนคุณ แค่กระชากออกเพียงครั้งเดียว ผ้าห่มที่เธอใช้เป็นเกาะก็จะหายวับไปในพริบตา

“ที่จริงคุณแทนบอกทิชาพรุ่งนี้ก็ได้นะคะ” คนตัวเล็กตอบด้วยความกังวล พลางขยับตัวถอยห่างออกไป

“ม่านให้ผมมาชวนคุณ เพราะพวกเราจะไปหัวหินกันในไม่กี่วันข้างหน้า เป็นวันฉลองสละโสดของผมกับม่าน” ชายหนุ่มพูดโดยเสียงเรียบเฉยเช่นเคย หญิงสาวพยักหน้าเบาๆ ไม่ยอมสบตาเขา ก่อนที่คนร่างใหญ่จะลุกออกจากห้องไป นันทิชาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งไปล็อกประตู พร้อมเอามือลูบที่ริมฝีปากของตัวเอง หญิงสาวตื่นมาพร้อมกับรับรู้สัมผัสนั้น ก่อนจูบละมุนของแทนคุณจะถอนขึ้น เธอเดินเข้ามานั่งบนเตียง มือน้อยๆ คลำที่ปากตัวเองอย่างไม่เข้าใจ

แทนคุณมองประตูที่นันทิชารีบวิ่งมาปิด เขายืนอยู่หน้าห้องเธอหลายนาที น้ำตาแห่งความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้กับหญิงสาว หล่นลงพื้นก่อนที่เขาจะเช็ดออกแล้วเดินกลับห้องไปด้วยรอยยิ้ม