ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 87

ร่างสูงพินิจ ใบหน้านวลขาวสะอาดตรงหน้า รอยยิ้มนี้สะกดหัวใจของเขาได้อยู่หมัด ก่อนที่สายตาจะสะดุดตรงแผลบวมแดงของเธอ แทนคุณขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกผิดลึกๆ เขายกมือหนาขึ้นอย่างช้าๆ หวังว่าจะจับดูแผลเธออย่างเบามือ หากแต่มือหนายังไม่ทันถึงแผลช้ำ เจ้าหล่อนเล่นถอยหลังออกจากเขาหนึ่งก้าว แล้วยืนยิ้มหัวเราะออกมาอย่างเปิดเผย เมื่อเห็นสีหน้าของคนหนุ่มที่กำลังทำหน้าเหวอใส่เธอ โดยเขาเองคิดไม่ถึงว่าหญิงสาวจะกล้าแกล้งเขาถึงเพียงนี้

“คุณแกล้งผมหรือ” ชายหนุ่มยิ้มถามด้วยสายตาอบอุ่น

“เปล่านี่คะ ก็คุณแทนพึ่งสอนทิชาเมื่อครู่ว่า ห้ามใครจับเนื้อต้องตัว ทิชาก็ทำตามคำสั่งคุณแทนอยู่นี่ไงคะ” หญิงสาวลอยหน้าลอยตาอธิบายท่าทางเจ้าเล่ห์ไม่แพ้คนหนุ่ม

“ที่ผมพูดผมพูดจริง แต่ยกเว้นผมเท่านั้นที่สามารถจับเนื้อต้องตัวคุณได้ ขอให้คุณจำไว้” แทนคุณเดินมาดึงร่างบางเข้าหา เขาใช้มือโอบเอวหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน พร้อมกับมองหน้าหญิงสาวด้วยความหลงใหล ความสุขเบ่งบานออกมาจากใจ ยากที่จะอธิบายได้

“คุณแทน ปล่อยค่ะ” หญิงสาวพยายามแกะมือเขาออก เธอชักไม่สนุกอย่างที่คิด สีหน้าเปลี่ยนเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอเหมือนลูกแมวตัวเล็กๆ ที่พยายามดิ้นออกจากอ้อมแขน หากแต่แรงของเขาทำให้เธอปลดพันธนาการไม่สำเร็จ ได้แต่มองหน้าเขาทำอะไรไม่ถูก หญิงสาวหัวใจเต้นเร็ว เธอรู้สึกถึงไม่ปลอดภัยจนอยากจะวิ่งหนี

“ทิชาผมขอโทษ ที่ทำให้คุณเจ็บตัวในวันนี้” หญิงสาวมองเข้าไปนัยน์ตาของเขา เธอรู้สึกแปลกใจการกระทำของคนตรงหน้า ไม่เพียงเขาไม่ยอมปล่อย หากแต่ทำเสมือนคำขอร้องของเธอเสมือนลมที่พ่นผ่านไป รอยแผลช้ำกำลังย้ำเตือนความรู้สึกผิดของเขา ก่อนจะเลื่อนสายตาลงมองไปยังหน้านวลละเอียดภายใต้อ้อมกอด ในที่สุดแววตาที่สั่นระริกดวงนั้นทำให้เขาสุดห้ามใจก่อนจะก้มศีรษะลงจูบที่ริมฝีปากนิ่มของหญิงสาวอย่างช้าๆ ปากเขาค่อยๆ บดลงริมฝีปากหล่อนเป็นจังหวะ ก่อนจะลิ้มรสชาติหวานนั้นครู่หนึ่งจนพอใจ ดวงตากลมโตของหญิงสาวนั้นเบิกกว้างกับจูบของเขา เธอได้แต่ยืนตัวแข็งไม่ไหวติง นิ่งอึ้งกับจูบที่เข้าจู่โจม แก้มหอมของเธอที่อยู่ใกล้จมูกก็ชวนหลงใหล เขาถอนจูบแล้วเลื่อนไปหอมแก้มนั้นย้ำอีก ผิวแก้มนิ่มราวกับปุยนุ่นกลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้เขาไม่อยากปล่อยเธอเป็นอิสระ