ลิขิตรัก ในกรงแค้น นิยาย บท 95

ทั้งสองใช้เวลาเลือกชุดกันอยู่นานพอสมควรแก่การเดินทางกลับบ้าน เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวได้เป็นตัวของตัวเองอย่างที่สุด เพราะแทนคุณคนเก่าได้เปลี่ยนไปแล้ว เธอได้เจ้านายคนใหม่ที่แสนใจดีกลับมาแทนที่ เป็นความมหัศจรรย์ที่โรคไบโพล่าร์ของเขาหายไป

“คุณแทนรู้ไหมคะ ว่าเมื่อก่อนทิชา กลัวและไม่ชอบคุณแทนมากๆ” หญิงสาวเดินก้มหน้าอยู่ด้านข้าง ได้พยายามปลดปล่อยสิ่งที่เคยอัดอั้นภายในใจออกมา

“รู้สิ” แทนคุณเหลือบมองดูคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้ม

“แล้วทำไมคุณแทน...” หญิงสาวยังพูดไม่จบกลับถูกดึงมือไปจับ

“ไม่ต้องถาม ไม่ต้องสงสัยอะไรทั้งนั้น เอาเป็นว่าที่ผ่านมาผมขอโทษ ผมเป็นเจ้านายที่ไม่ได้เรื่อง พอใจยัง” หญิงสาวเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจ คนอย่างเขาโทษตัวเองเป็นด้วยหรือ เพราะที่ผ่านมาไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องน้อย เขาจะโทษเธอว่าเป็นฝ่ายผิดเสมอ

“คุณแทน...” หญิงสาวไม่คุ้นชินกับนิสัยใหม่ของเจ้านาย ก่อนจะเงียบไปครู่หนึ่ง

“ทิชาไม่ได้ว่าอะไรคุณแทน แต่...แค่...ตอนนี้ทิชาอยากจะบอกว่า ทิชาสบายใจที่จะทำงานกับคุณมากกว่าเมื่อก่อนเท่านั้นเอง” แทนคุณค่อยๆ ปล่อยมือหญิงสาวออกช้าๆ แล้วพยักหน้ารับโดยไม่พูดอะไรต่อ หากนันทิชารู้ความจริงเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด นั่นจะเป็นหายนะสำหรับเขา แทนคุณเหลือบมองนันทิชาอีกครั้ง ได้แต่ภาวนาให้เรื่องราวความลับนั้นตายลงไปพร้อมกับบิดาของเธอ

“คุณทีคะ เราวิ่งกันมานานมากแล้วพอแค่นี้เถอะค่ะ ขืนวิ่งต่อไปอีก มีหวังพริมได้หมดแรงตายอยู่ตรงนี้แน่ๆ เลยค่ะ” เสียงหอบอ่อนแรง ของหญิงร่างอวบที่กำลังวิ่งอยู่ในสวนสาธารณะ หันไปบอกเจ้านายที่วิ่งอยู่ด้านข้าง ก่อนที่ฝีเท้าของเขาจะชะลอและค่อยๆ หยุดเดิน

“อะไรกันคุณ...วิ่งแค่นี้เหนื่อยแล้วหรือ ทีตอนยัดอาหารเข้าไปไม่เห็นบ่นแบบนี้” ชายหนุ่มคว้าผ้าที่คอของเขา ขึ้นมาเช็ดเหงื่อออก

“พริมไม่ไหวแล้วจริงๆ ค่ะ หยุดพักก่อน” ฝีเท้าของเธอหยุดก้าว ทีภพหันมาคว้าแขนเธอไว้ แล้วใช้กำลังดึงเธอให้วิ่งตามไปอีกสักพัก