อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 685

กู้ชูหน่วนดึงเชือก กลับหัวม้า จนสามารถหลบอันตรายนั้นได้

แล้วก็เห็นก้อนหินที่อยู่ข้างหน้านั้นแตกเป็นผงเพราะฝ่ามือนี้

นางแทบกลั้นหายใจ

หากฝ่ามือนี้โดนพวกเขา พวกเขายังจะมีชีวิตอยู่ไหม?

หนึ่งฝ่ามือไม่โดน ก็ตามมาอีกหลายฝ่ามืออย่างต่อเนื่อง ชายแก่ชุดดำยิ่งอยู่ก็ยิ่งมาใกล้

“เจี้ย......”

กู้ชูหน่วนใช้พลังทั้งหมดที่มี ก็ไม่สามารถหนีได้เร็วกว่าชายแก่ชุดดำ กลับถูกตามมาใกล้อย่างที่สุด หลายครั้งที่นางเกือบถูกฝ่ามือฟาด

อาจารย์ซ่างกวนพูดขึ้นอย่างอ่อนแรงว่า “สองคนหนักเกินไป วางข้าลง แล้วเจ้ายังมีโอกาสรอด”

“ที่นี่ไม่ใช่วิทยาลัย เจ้าพูดมากแค่ไหนก็ไม่มีคนฟังเจ้า”

“ซี๊ด....”

กู้ชูหน่วนดึงเชือกไว้อย่างแรง

ข้างหน้าพวกเขาเป็นหน้าผาสูงชัน ไม่มีทางหนีอื่นแล้ว

เหวหน้าผาลึกมาก มองลงไปไม่เห็นที่สิ้นสุด หากตกลงไป นางยังจะมีชีวิตรอดอยู่ไหม

กู้ชูหน่วนมองดูเหว มองดูชายแก่ชุดดำที่ไล่ตามมาติดๆ จึงกัดฟันพูดขึ้นว่า “กอดเอวข้าไว้ แล้วนั่งให้มั่น”

เสียงลมพัดผ่าน จนเขาลืมตาไม่ขึ้น เมื่อกู้ชูหน่วนดึงเชือก อาจารย์ซ่างกวนค่อยลืมตาอย่างขึ้นอย่างอ่อนแรง

เมื่อมองดู ในใจของเขาอดไม่ได้ที่จะตกใจ

กู้ชูหน่วนคิดจะทำอะไร?

คิดจะขี่ม้ากระโดดข้ามหน้าผาสูงชันนั่นหรือ?

หน้าผาที่พวกเขาอยู่ห่างจากหน้าผาตรงข้ามอย่างน้อยห้าถึงหกฟุต จะข้ามไปได้ยังไง?

เมื่อคิดดีแล้ว กู้ชูหน่วนขี่ม้าถอยหลังหลายก้าว แล้วใช้แส้ตีม้าอย่างแรง ควบขี่ม้าขาวกระโดดข้ามหน้าผา

ซี๊ด.....

ต่อให้ซ่างกวนฉู่ผ่านประสบการณ์มาเยอะ กล้าหาญและไม่เกรงกลัว ก็ยังตกใจ