อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 702

"กู้ชูหน่วน เจ้ากล้าทำเช่นนี้กับข้า คนบางคนไม่มีทางปล่อยเจ้าไว้แน่"

กู้ชูหลันไม่กล้าล่วงเกินจอมมาร ได้แต่ใช้สายตาที่เกลียดชังและเคืองโกรธมองไปทางกู้ชูหน่วน

"หืม……ใครกันนะที่ไม่มีทางปล่อยข้าเอาไว้ ด้วยความสามารถของข้าในตอนนี้ ยังมีใครที่กล้าไม่ให้เกียรติข้าอีกหรือ กระทั่งข่มขู่ข้าด้วยซ้ำ"

"ย่อมมีแน่นอน บนโลกใบนี้ไม่ได้มีแค่พวกที่มีอำนาจสูงสุดเหล่านั้นเสียเมื่อไหร่"

"สำนักวิญญาณมืดหรือ เสียดายจริงๆ ……หลังจากวันนี้แล้วสำนักวิญญาณมืดต้องหายสาบสูญไปจากโลกนี้"

"ฮึ สำนักวิญญาณมืดไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหน ยังมีพลังที่ร้ายกาจกว่าสำนักวิญญาณมืดอีก"

"เจ้าหมายถึงเผ่าเทียนเฟิ่นหรือ"

กู้ชูหลันไม่พูดจา แต่ว่าสายตาที่ดูหยิ่งยโสนั้นได้แสดงออกถึงการยอมรับทั้งหมด

กู้ชูหน่วนยิ้มหวาน

ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่กู้ชูหยุน ความคิดของนางตื้นเขินเกินไป โตแต่ตัว ผ่านเรื่องราวต่างๆมาตั้งมากมาย ยังคงโง่ดักดานไม่เปลี่ยน แค่หยั่งเชิงไม่กี่คำ ก็สามารถหาความจริงจากนางได้แล้ว

แล้วดูรูปร่างของนางที่ค่อนข้างคล้ายคลึงกับกู้ชูหลันของนาง ทันใดนั้นกู้ชูหน่วนก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา

"ให้ข้าเดาว่าทำไมจู่ๆเจ้าก็โผล่ออกมาอยู่ที่สำนักวิญญาณมืด เป็นเพราะคนของสำนักวิญญาณมืดตามหาเจ้าใช่หรือไม่ พวกเขาได้จัดการหาหญิงสาวที่คล้ายกับเจ้าราวกับแกะมาแปลงโฉมเพื่อแทนตัวเจ้าที่อยู่ที่เรือนหลังเก่า"

"คนของสำนักวิญญาณมืดอยากให้เจ้าช่วยทำงานบางอย่าง แม่เจ้าไม่เห็นด้วย ฉะนั้นพวกเขาก็เลยฆ่าแม่เจ้าอย่างเงียบๆ ส่วนเจ้า ก็ตกเป็นฆาตกรที่ฆ่าแม่ตนเองทางอ้อมใช่หรือไม่"

"เหลวไหล ข้าจะฆ่าแม่ตนเองได้อย่างไร"กู้ชูหลันสีหน้าเปลี่ยนไป ตะคอกเสียงดุ

ยิ่งนางดูเดือดดาลเช่นนี้ กู้ชูหน่วนก็ยิ่งมั่นใจในสิ่งที่ตนเองคาดเดาในใจ

"เจ้าไม่ได้คิดจะทำร้ายแม่เจ้าให้ตาย หลังจากที่แม่เจ้าถูกขังอยู่ในเรือนเก่า หดหู่ไม่มีความสุข สุขภาพก็แย่ลงทุกวัน แค่ถูกเจ้าพูดจากระทบเล็กน้อย หรือถูกสำนักวิญญาณมืดทำอะไรลงไป แม่เจ้าก็ถึงแก่ความตายแล้ว"

"เหลวไหลทั้งเพ"

กู้ชูหน่วนไม่สนใจความเกรี้ยวกราดของนาง เดินไปมารอบๆตัวนาง มือขวาจับใต้คาง ท่าทีราวกับกำลังใช้ความคิด

"เจ้าก็แค่สูญเสียลูกสาวอนุภรรยาที่รักมากไปเท่านั้น ไม่มีค่าที่จะเอ่ยถึงเลยสักนิด ทำไมคนของสำนักวิญญาณมืดถึงมาหาเจ้า แล้วทำไมเจ้าถึงรู้จักเผ่าเทียนเฟิ่น ให้ข้าลองเดาดูอีกครั้ง"

ในแววตาของจอมมารมีแต่ความหลงใหล เขาชอบกู้ชูหน่วนที่ดูซุกซนเช่นนี้ ทุกกิริยาท่าทาง ไม่ว่าจะเลิกคิ้วหรือยิ้มก็ทำให้หวั่นไหวยิ่งนัก ทำให้หัวใจอดไม่ได้ที่จะเกิดระลอกคลื่นแห่งความอ่อนโยนแผ่กระจายออกมา

ถ้าหากหัวใจนางเป็นของเขา คงจะดีไม่น้อย

ทันใดนั้นกู้ชูหน่วนก็เอ่ยขึ้นมาว่า "สำนักวิญญาณมืดกับเผ่าเทียนเฟิ่นมีความเกี่ยวข้องกันใช่หรือไม่ ระหว่างพวกเขาถ้าไม่ได้ร่วมมือกันและไปมาหาสู่กัน เช่นนั้นสำนักวิญญาณมืดก็คือส่วนหนึ่งของเผ่าเทียนเฟิ่นที่อยู่ข้างนอก"

กู้ชูหลันฟังที่นางพูดอย่างเงียบๆ ใบหน้าที่ขาวซีดไม่แสดงสีหน้าใดๆออกมา

"เห็นที เพราะสถานะของเจ้ายังไม่สูงพอ หรือว่าไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา"

"กู้ชูหน่วน เจ้าคิดว่านอกจากเจ้าแล้ว ทุกคนบนโลกใบนี้ต่างก็เป็นพวกโง่ไม่มีสมองหรืออย่างไร"

"คนอื่นข้าไม่กล้าพูด แต่ในสายตาข้าเจ้ามันไร้สมอง และด้อยปัญญาจริงๆ"

"เจ้า……"

"ที่พวกเขาตามหาเจ้า ก็คงจะเกี่ยวข้องกับข้า รูปร่างของเจ้าคล้ายกับข้ามาก คงไม่ได้ตามหาเจ้าเพื่อให้ปลอมตัวเป็นข้ากระมัง "

เฮือก

ร่างของกู้ชูหลันแข็งทื่อไป แม้ว่านางจะพยายามรักษาความนิ่งเอาไว้ แต่การเคลื่อนไหวของมือและแววตกตะลึงที่วาบผ่านไปนั้นได้หักหลังตัวนางเอง

เดิมทีกู้ชูหน่วนก็แค่ตั้งสมมติฐานอย่างกล้าหาญเท่านั้น ไม่เคยคิดจริงจังว่าพวกเขาจะหาตัวกู้ชูหลันเพื่อให้ปลอมตัวเป็นนางจริงๆ

ตอนนี้……

นางกลับต้องมาวิเคราะห์ใหม่แล้ว

เผ่าเทียนเฟิ่นนอกจากจะตามหากู้ชูหยุนแล้ว ยังตามหาตัวกู้ชูหลัน

"แม่ทัพใหญ่เซียวไม่ได้ถูกกู้ชูหยุนฆ่า แต่เป็นเจ้าที่ฆ่าใช่หรือไม่ เป็นเจ้าที่ลงมืออย่างอำมหิตกั่บแม่ทัพใหญ่เซียว ร่วมมือกับคนของเผ่าเทียนเฟิ่นปลิดชีวิตของเขา แย่งเอามุกมังกรเม็ดที่เจ็ดไปใช่หรือไม่"