LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 101

พิษสวาท | ตอนที่ 100 | ความจริงที่เจ็บปวด

"ไม่ ๆ ช่วยด้วย!!" ตะวันร้องลั่นเธอจับท่อนแขนของบอดีการ์ดด้านหลังเอาไว้แน่น

ป๊อก! แพรวาเปิดฝาขวดน้ำกรดอย่างเลือดเย็น แววตาของเธอจ้องมองตรงไปที่ตะวันก่อนจะเตรียมสาดและ...

ปัก!!

ซ่า... (เสียงน้ำสาด)

"อร๊ายยยยยยโอ๊ยยยย ๆ ๆ ๆ ช่วยด้วย..ร้อน ๆ ร้อน!!" เสียงกรีดร้องแสนทรมานดังขึ้นทันที

"ตะวัน...เซอร์เวย์!" เสียงผู้หญิงอีกคนดังขึ้นไม่ไกล เธอวิ่งเข้ามาด้วยท่าทีตกใจสุดขีดที่ได้ยินเสียงร้องไห้ของหลานรัก และเสียงร้องไห้ช่วยของตะวันพร้อมกับเสียงกรีดร้องนั้น..

บอดีการ์ดสาวอ้าปากค้างด้วยความตกใจจนพลั้งมือปล่อยตัวตะวันทันที ตะวันรีบเอาตัวเองบังอันตรายให้เซอร์เวย์ทันทีโดยไม่ต้องหยุดคิดเลย..

"เกิดอะไรขึ้นลูก?" เฌอรีนวิ่งเข้ามาในบ้านและกวาดสายตามองไปรอบ ๆ

"อร๊าย ๆ ๆ รีบช่วยฉันสิอีโง่! โอ๊ยแสบ แสบมากเลย!! " แต่คนที่กรีดร้องอย่างทรมานคือแพรวาที่นอนแดดิ้นอยู่ที่พื้นอย่างทรมาน ด้วยพิษจากน้ำใส ๆ ที่ไหลออกจากขวดแก้วที่แตกกระจายเต็มพื้นนั้น

"แม่ระวังครับ!" ไทม์รั้งแขนของแม่เขาไว้ทันที เมื่อเห็นว่าขวดแก้วที่แตกมันไม่ใช่น้ำเปล่าธรรมดา

ทางด้านของตะวัน เธออุ้มเซอร์เวย์ขึ้นมากอดทั้งน้ำตาเพราะเธอเองก็ตกใจกลัวไม่หายเลยกับเหตุการณ์ที่ผ่านไปแค่เสี้ยววินาทีสั้น ๆ นั้น

ในจังหวะที่ยกขวดขึ้นเตรียมจะสาด ตะวันเอาความกล้าที่มีกระโดดถีบขาคู่ไปที่ท่อนแขนของเธอ จนทำให้อีกฝ่ายล้มลงไปกระแทกพื้นพร้อมกับน้ำกรดที่สาดย้อนกลับเข้าไปหาตัวของเธอซะเอง

"อร๊ายยยยอร๊ายยย แขนของฉัน ๆ มันเหมือนกำลังไหม้..โอ๊ย!!! " แพรวาร้องลั่นอย่างทรมานขณะที่บอดีการ์ดของเธอก็ตัวสั่นอย่างทำอะไรไม่ถูกเลย เพราะนายใหญ่คงเอาเธอตายแน่ ๆ

"คุณหนู ๆ ๆ " พอบอดีการ์ดจะพยุงตัวเธอลุกขึ้น แค่เพียงสัมผัสกับน้ำใส ๆ ที่พื้นเธอก็ร้องลั่นไม่ต่างกันเลย

"อ๊ะโอ๊ย แสบ!!" บอดีการ์ดสาวเดินถอยหลังออกมาและวิ่งเอามือที่สัมผัสกับน้ำกรดไปหาก๊อกน้ำล้างทันที "ช่วยด้วย..โอ๊ย..ฉันเจ็บ!!" แพรวายังคงดิ้นพล่านอยู่แบบนั้น ร้องโวยลั่น

เฌอรีนเดินตรงเข้าไปหาเซอร์เวย์ทันที โดยมีไทม์ที่กดโทรเรียกรถพยาบาลทันทีเมื่อเห็นท่าไม่ดี สายตาอันเฉียบแหลมของเธอเหลือบไปเห็นรูปถ่ายระหว่างตะวันกับรันเวย์เกลื่อนอยู่เต็มพื้น นั่นทำให้คนเป็นแม่เริ่มพอจะเดาอะไรได้ง่ายขึ้น

"มา ๆ ฉันอุ้มหลานเอง" คุณผู้หญิงเดินเข้าไปอุ้มเซอร์เวย์จากตะวันทันทีเพราะตะวันเองก็มือสั่นไปหมด

"มีฉันอยู่..ไม่เป็นไรแล้ว!" เธอไม่เพียงแต่กอดเซอร์เวย์แต่ยังโอบกอดตะวันเอาไว้ด้วยเพื่อปลอบขวัญทั้งคู่ แม้ว่าเธอยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายคือคนที่บุกรุกเข้ามาทำร้ายคนของเธอเสียมากกว่า

"อร๊ายยย ช่วยฉันด้วย!!! ฉันแสบจะตายอยู่แล้ว" แพรวายังคงร้องขอความช่วยเหลือ แต่ยิ่งดิ้นเธอก็ยิ่งโดนน้ำกรดที่หกเลอะเทอะอยู่มากขึ้น ซึ่งบริเวณที่โดนก็คือแขนด้านขวาทั้งแขนเลย โชคดีที่ยังไม่กระเด็นโดนใบหน้า ไทม์ถอดเสื้อสูทออกและเดินตรงไปเพื่อช่วยเหลือ

"แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แล้วมันมาทำร้ายเธอกับเซอร์เวย์ทำไม" เฌอรีนหันไปถามตะวันและอุ้มหลานชายโอ๋อยู่สักพักจนเขาหยุดร้องไห้ ใบหน้าของหลานชายมีรอยเล็บ ใบหน้าของตะวันมีรอยแดงช้ำจากการโดนตบอย่างเห็นได้ชัด

"เธอเป็น..ผู้หญิงของคุณรันค่ะ" ตะวันพยายามรวบรวมสติตอบคำถามคุณผู้หญิงไปตามตรง

ฟุ่บ! คุณผู้หญิงวางหลานรักของเธอลงรถเข็นเด็กเบา ๆ ก่อนจะจับรถเข็นหันไปอีกทางหนึ่ง

"ฮื้อ ๆ แขนของฉัน..แขนฉัน..อีตะวันแกตายแน่! ฉันจะให้พ่อมาฆ่าแกให้ได้เลย" แพรวามองแขนของตัวเองที่กลายเป็นแผลพุพองและร้องด้วยความทรมาน ขณะที่ไทม์ต้องพยายามหาอะไรมาช่วยจับเธอออกมาให้พ้นจากเศษแก้วและน้ำกรดที่หกอยู่เต็มพื้นนั้น

"อย่าไปช่วยมัน!" เฌอรีนเดินกลับไปดึงลูกชายของเธอออกมาทันที