LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 102

พิษสวาท | ตอนที่ 101 | ลูกชายตัวดี

"แม่รู้ แต่ที่แม่ต้องการคือให้มันเป็นข่าวใหญ่โตไปเลย อย่างน้อยก็ให้สังคมได้รับรู้ความร้ายกาจของอีเด็กนั้นที่มันทำกับหลานและคนของแม่!"

"และที่สำคัญแม่จะเอาเรื่องนี้เป็นบทเรียนสอนให้..ไอ้ตัวดีมันรู้จักพิษของสวาทสักที!" คุณผู้หญิงมีแววตาที่ดุดัน และน้ำเสียงที่แข็งกร้าวมากซะจนตะวันเองก็แอบเกร็งอยู่ไม่น้อยเลย

"ไอ้ลูกคนนี้เลือดชั่วของพ่อมันแรงจริง ๆ ถ้าไม่เห็นโลงศพก็คงไม่หลั่งน้ำตา!" ท่านพูดด้วยความโมโห

"ส่วนเธอ..ตะวัน!" คุณผู้หญิงหันกลับมาทางตะวันที่ยืนเข็นรถของเซอร์เวย์อยู่ด้วยใบหน้าถอดสี

"ฉันคิดว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันอีกยาวแน่!" คนเป็นแม่เก็บรูปถ่ายทุกใบที่ตกอยู่กับพื้นขึ้นมาดูทีละแผ่น ๆ

"ไปขึ้นรถ!" เธอเดินนำหน้าตะวันไปยังรถตู้คันใหญ่

ซึ่งตะวันก็เข็นเซอร์เวย์เดินตามหลังไปอย่างใจสั่น ๆ เพราะเธอกลัวคุณผู้หญิงในโหมดจริงจังแบบนี้มาก ๆ จนทำอะไรไม่ถูกเลย คนขับรถเดินมาเก็บรถเข็นของเซอร์เวย์

ก่อนที่จะพาเด็กอ้วนไปนั่งที่คาร์ซีตสำหรับเด็กด้านหลัง

ซึ่งนั่นหมายความว่าตะวันจะต้องนั่งเบาะข้าง ๆ กับคุณผู้หญิง

บนรถตู้สุดหรู

คุณผู้หญิงเอื้อมมือปิดกระจกกั้นระหว่างคนขับกับฝั่งของเธอทันที

"ฉันถามเธอคำเดียว..เธอเต็มใจนอนกับตารันเวย์จริง ๆ นะเหรอ?" คุณผู้หญิงถามขึ้นทันทีที่รถเคลื่อนที่ออกไปจากบ้านหลังนั้น

"เออ...คะคือ.." แค่คำถามแรกตะวันก็ตะกุกตะกักไม่กล้าตอบเลย

"อย่าโกหกฉันแม้แต่คำเดียว!" ท่านกดดันตะวันอีกครั้ง

"คือหนูถูกคุณรันเวย์...ข่มขืนในคืนแรก ๆ ที่ย้ายมาทำงานที่นี่คะ" ตะวันเล่าไปทั้งน้ำตาคลอ และที่เธอจำต้องสารภาพความจริงทั้งหมด เพราะเธอก็ไม่กล้าโกหกคนตรงหน้าเลยแม้แต่คำเดียว

"อะไรนะ?" เฌอรีนอุทานลั่น

"ไอ้ลูกเวรเอ๊ย.." เธอสบถออกมาเบา ๆ ก่อนจะพยายามสูดลมหายใจเข้าออกอย่างช้า ๆ

"นี่มันพรากผู้เยาว์เลยนะเนี่ย" ท่านจ้องหน้าตะวันอีกครั้งและเหมือนนึกขึ้นมาได้ว่าตะวันยังเด็กมาก ๆ และลูกชายของเธอก็เลวมากจริง ๆ

"…." ตะวันก้มหน้าลงอย่างไม่กล้าสู้สายตา

"แล้วทำไมเธอไม่มาบอกฉันหะ...ถ้าฉันรู้ฉันให้ตำรวจจับมันเข้าคุกไปเลย" คุณผู้หญิงหายใจเข้าออก ๆ อย่างเก็บความโกรธเอาไว้แทบไม่อยู่แล้ว

"แล้ว...มันข่มเหงทำร้ายเธอมากี่ครั้งแล้ว"

"…" ตะวันเงียบไปอยู่นาน

"กี่ครั้งแล้วตะวัน?" เธอถามย้ำอีกครั้งด้วยแววตาที่แข็งกร้าว

"..ทุกวันค่ะ" เด็กสาวตอบเสียงสั่นทั้งน้ำตา เธอรู้สึกกลัวคุณผู้หญิงมากจึงเลือกที่จะสารภาพจนหมด

"เฮ้ออ..." ท่านสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะโผเข้ากอดเด็กสาวตรงหน้าเอาไว้ทันที

"ฉันขอโทษแทนลูกชายสารเลวของฉันด้วยนะ ฉันไม่คิดเลยว่าตารันมันจะเลวได้ขนาดนี้" เฌอรีนกอดสาวรับใช้และปลอบขวัญเธอราวกับลูกสาวแท้ ๆ

เพราะท่านรู้จักตะวันดีทั้ง ๆ ที่โดนข่มเหงมาขนาดนี้ ก็ยังเก็บเงียบไม่ฟ้องหรือเรียกร้องอะไรเลยจริง ๆ และมันยิ่งทำให้เฌอรีนรู้สึกสงสารและแค้นใจลูกชายตัวเองมากขึ้น

"ฮื้อ..ไม่เป็นไรค่ะ..หนูไม่เป็นไรค่ะคุณผู้หญิง" ตะวันยิ้มตอบกลับไปทั้งน้ำตา

"แล้วตาลไปไหน...ตาลโดนด้วยรึเปล่า?" คุณผู้หญิงคลายอ้อมแขน ก่อนจะถามต่อด้วยความไม่แน่ใจในระดับความเลวระยำของลูกชายของเธอ

"ไม่ค่ะ คุณรันไม่ได้ทำอะไรพี่ตาล....แถมยังช่วยต่อชีวิตพี่ตาลด้วยซ้ำค่ะ" ตะวันปาดน้ำตาบนใบหน้าของตัวเองและตอบไปตามจริง