LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 103

พิษสวาท | ตอนที่ 102 | อย่าหันกลับมา

"อย่าไล่หนูออกจากบ้านเลยนะคะคุณผู้หญิง" เธอร้องไห้อย่างรู้สึกกลัวและไร้ที่พึ่งพา

"หนูกับพี่ตาลไม่มีที่ไปจริง ๆ " ตะวันคุกเข่าลงกับพื้นและพูดซ้ำไปซ้ำมาด้วยความกังวล

"เดี๋ยวนะ ใครจะไล่ออกกัน....แล้วร้องไห้ทำไม?" เฌอรีนตกใจทันทีเมื่อเห็นตะวันร้องไห้จนตัวสั่น

"เด็กมันก็กลัวเธอนะสิเฌอ....หยุดแปลงร่างเป็นแม่มดสักพักได้ไหม?" ดีเลย์หันไปบอกกับภรรยาพร้อมกับนวดหัวคิ้วที่ขมวดกันของเธอให้คลายออกจากกัน

"ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?" เฌอรีนหันไปถามสามีของเธออย่างงง ๆ

"อืมหืม" ทั้งทีสองและโมนากล่าวเสริมขึ้นทันที เฌอรีนเหมือนอารมณ์ค้างคามาตั้งแต่บ้านของรันเวย์ และมันทำให้เธอหน้าเหวี่ยงและเสียงแข็งอยู่ตลอดเวลาด้วยความลืมตัว

"นี่ตะวัน...คุณผู้หญิงเขาไม่ได้จะไล่เธอออก แต่เขากำลังหาทางปกป้องเธอต่างหาก" ดีเลย์พูดอธิบายในสิ่งที่เมียของเขาต้องการจะสื่อสารออกมาให้ตะวันเข้าใจง่ายขึ้น

"…" ตะวันเงยหน้าใสซื่อขึ้นมองคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายทั้งน้ำตา

"เธอไม่ได้ผิดอะไรนะตะวัน คนที่ผิดก็คือรันเวย์ และถ้าฉันจะลงโทษแน่นอนว่าฉันต้องลงโทษลูกชายของฉัน ไม่ใช่เด็กสาวบริสุทธิ์อย่างเธอ" เฌอรีนข่มเสียงให้อ่อนโยนลงกว่าเดิม เมื่อเธอรู้ตัวว่าตัวเองคงดูดุมากเกินไปจริง ๆ

"ฮือ..ขอบคุณค่ะ ๆ "ตะวันก้มลงกราบทั้งสองท่านทันทีที่ได้ยินแบบนั้น

"พอแล้วตะวัน ลูกฉันเป็นคนผิด ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษเธอที่เลี้ยงรันเวย์มาได้ไม่ดีพอ" เฌอรีนรีบประคองตะวันให้ลุกขึ้น แต่ทุกครั้งที่พูดถึงรันเวย์คนที่โดนหางเลขไปด้วยก็ไม่ใช่ใครอื่น....

"คืนนี้นอนนอกห้องแน่เลยอะเฮีย" ดีเลย์แอบหันไปกระซิบเบา ๆ ด้านหลังทีสอง ซึ่งทีสองเองก็ตบไหล่น้องเขยอย่างเห็นใจ

"ตอนนี้เราไม่มีเวลามาถกเถียงเรื่องมากเท่าไร...เราต้องรีบส่งตะวันออกจากไทยไปก่อน ก่อนที่อีลูกคุณหนูนรกนั่นมันจะฟื้นจากอาการบาดเจ็บแล้วคลั่งขึ้นมาอีกรอบหนึ่ง" เฌอรีนเช็ดน้ำตาให้ตะวันเบา ๆ อย่างนึกสงสาร

"แล้วพี่ตาล... (ตะวัน) / ฉันได้ย้ายตาลไปพักฟื้นในที่ที่ปลอดภัยแล้ว อาการของตาลดีขึ้นมากเกือบหายเป็นปกติ เพราะฉะนั้นเรื่องพี่สาวเธอไม่ต้องห่วง (ไทม์) " ไทม์เดินเข้ามาสมทบด้วยอีกคน เพราะหลังจากที่ตะวันเล่าเรื่องทั้งหมด เฌอรีนก็รีบโทรไปบอกให้ไทม์จัดการเรื่องของตาลต่อให้ทันที

"มาก็ดีแล้วเจ้าไทม์...แม่ลืมย้ำกับเราว่าเรื่องวุ่นวายภายในบ้านตอนนี้"

"ลูกอย่าเพิ่งเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้นับหนึ่งฟังนะ เพราะตอนนี้เมียเพิ่งคลอดลูกฮอร์โมนเธอก็ยังไม่ค่อยปกติ"

"แม่ไม่อยากให้มีเรื่องเครียด ๆ ไปกระทบจิตใจนับหนึ่งด้วยอีกคน " เฌอรีนหันไปพูดกับลูกชายสุดที่รักของเธอทันที

"ผมก็คิดเหมือนแม่เลยครับ ผมก็เลยบอกว่าตาลกับตะวันลาออกแล้ว" ไทม์พยักหน้ารับฟังอย่างว่าง่าย

"ดีแล้ว ๆ เก่งมากลูกรักของแม่" เฌอรีนเอ่ยชมไทม์ก่อนจะตวัดสายตาไปทางสามีอีกครั้ง

"เดี๋ยวผมต้องขอตัวไปช่วยภรรยาเลี้ยงลูกก่อนนะครับ" ไทม์รีบปลีกตัวออกไปก่อนหลังจากที่ยุ่งเรื่องงานมาทั้งวันแล้ว

ในตอนนี้ทุก ๆ คนในบ้าน ที่มาประชุมพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายมาก่อน เดิมทีทีสองโมนา มาตามนัดทานข้าวมื้อเย็นแต่ดันเกิดเรื่องซะก่อน และนั่นทำให้ทั้งคู่ก็เลยอยู่ต่อเพื่อช่วยแก้ปัญหาด้วยเลย เพราะคนที่จ้องจะเล่นงานตะวัน คือลูกสาวของนักการเมืองชื่อดังที่เป็นผู้ท้าชิงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในสมัยหน้าเสียด้วย

"ไม่รู้เลยว่าจะมีใครอุ้มท้องมาเรียกร้องสิทธิ์อีกไหม?" เฌอรีนพูดอย่างท้อใจกับความมักมากของลูกชายตัวแสบ

"แต่ฉันจะทำให้เจ้ารันเวย์ได้รับบทเรียนที่แสนสาหัสจากเรื่องนี้ให้ได้เลย!" เฌอรีนเหยียดยิ้มมุมปากและนึกหน้าลูกชายตัวดีของเธออย่างคันไม้คันมือ

"ตอนนี้มาคิดเรื่องตะวันก่อนดีกว่าไหม" ดีเลย์พยายามช่วยเปลี่ยนเรื่อง เพราะแค่ท่าทางของเฌอรีน เขาก็รู้แล้วว่าลูกชายสุดที่รักของเขาคงต้องชะตาขาดแน่ ๆ

หลังจากที่โมนายืนคิดอยู่นานพอสมควร สุดท้ายเธอจึงเลือกที่จะพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าทุกคนเงียบไปอยู่นาน

"ถ้าเฌอกับดีเลย์ไม่รังเกียจ....เราอยากจะขออุปถัมภ์รับตะวันและพี่สาวมาเป็นลูกบุญธรรมของเราได้ไหม?" โมนาที่มองดูอยู่นาน แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ตัดสินใจพูดขึ้นด้วยความรู้สึกทั้งสงสารและถูกชะตากับเด็กสาวอย่างประหลาด