LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 107

พิษสวาท | ตอนที่ 106 | ยังไม่คู่ควร

"ไว้ฉีดวัคซีนครบแล้ว เดี๋ยวย่าจะพาไปเยี่ยม...หม่ำ ๆ แล้วกันเนอะ" เธอก้มลงพูดกับเซอร์เวย์ ซึ่งเด็กอ้วนก็ปรบมือยิ้มร่าออกมาทันที

"ไม่รู้เลยว่าถ้าเธอไปแล้วเจ้าเซอร์เวย์จะเหงาและงอแงมากแค่ไหนนะ" เฌอรีนบีบไหล่ของตะวันเบา ๆ

"ตะวันก็คงเหงาและคิดถึงเซอร์เวย์มาก ๆ เหมือนกันค่ะ" ตะวันยกเท้าอวบอ้วนของเด็กอ้วนมากอดมาหอม ซึ่งภาพตรงหน้าถ้าบอกว่าเซอร์เวย์เป็นลูกของตะวันทุกคนก็คงเชื่อ

"แต่คนที่หนักว่าเซอร์เวย์เนี่ยเห็นจะเป็นพ่อมัน" เฌอรีนตัดสินใจพูดไปตามตรงก่อนจะดึงแขนตะวันให้นั่งลงเพื่อพูดคุยกัน เธอตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ตะวันได้ฟัง ทุกคำที่รันเวย์พูดออกมาเฌอรีนก็นำมันมาถ่ายทอดให้ตะวันได้ฟังจนครบถ้วน ทุกคำ ทุกประโยค

ถึงเฌอรีนจะดูใจร้าย แต่เธอก็รักลูกชายมากไม่แพ้ใคร ถึงแม้เรื่องนี้รันเวย์จะทำผิดเอาไว้มากมาย แต่เธอก็จำต้องหาทางออกที่ดีที่สุดให้กับเขา และแน่นอนว่าเธอไม่ต้องการให้รันเวย์กลับไปเสียใจแบบที่เคยเสียใจตอนเรื่องนับหนึ่ง

"อะไรนะคะ คุณรันเป็นคนบริจาคไตให้พี่ตาลเหรอคะ?" ตะวันยกมือปิดปากตัวเองและร้องไห้ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น

"ตอนแรกฉันก็กะว่าจะไม่บอกนะ แต่ก็...อยากให้ได้รับรู้ถึงความจริงใจที่รันเวย์มีให้เธอ" เฌอรีนอธิบายเพิ่มไป ขณะที่ตะวันก็น้ำตาไหลพรากด้วยความซาบซึ้งใจ

"อย่างนั้นหนูขอเลื่อนเวลาออกไปก่อนได้ไหมคะ...ขอหนูกลับไปดูแลคุณรันเวย์ก่อนได้ไหม?" ตะวันยกมือไหว้ขอทั้งพ่อแม่บุญธรรม และรวมไปถึงขอเฌอรีนด้วยอีกคน

"ทำไมละ ระหว่างอนาคตของตัวเอง กับผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่ง...เธอเลือกผู้ชายเลว ๆ อย่างนั้นเหรอ?" เฌอรีนถามกลับไปอย่างตรงประเด็น

"..ฮื้อ..ค่ะ..หนูเลือกคุณรัน" ตะวันพูดกับคุณผู้หญิงไปทั้งน้ำตา

"ฉันเข้าใจว่าเธอยังเด็ก เพราะตอนที่ฉันอายุเท่าเธอฉันเองก็ตัดสินใจอะไรพลาดมาตั้งมากมาย" เฌอรีนรู้สึกผิดหวังกับคำตอบของตะวัน แต่เธอเองก็เข้าใจเพราะตอนที่เธออายุ 19 เธอเองก็เลือกอะไรผิด ๆ มานับครั้งไม่ถ้วน

"แต่รันเวย์ในตอนนี้ เขาคือทายาทอันดับหนึ่งของบริษัท JFY "

"เครือสายการบินใหญ่ระดับประเทศ ที่มีบริษัทเครือลูกผลิตเครื่องบินเจ็ทขายรายใหญ่ที่สุดของประเทศไทย" น้ำเสียงและแววตาที่จริงจังของเฌอรีนทำให้ตะวันหยุดฟังและคิดตามเธอทันที

เด็กสาวก้มหน้าลงทันที เพราะเธอรู้ความหมายที่คุณผู้หญิงต้องการจะสื่อดี ทั้งทีสองและโมนาเองก็เป็นห่วงความรู้สึกของตะวัน แต่ก็ไม่กล้าขัดเฌอรีน

"ตอนนี้เธอมีอะไรที่คู่ควรกับเขาไหม?" เฌอรีนมองพิจารณาเด็กสาวตรงหน้าและพูดออกไปตามตรง

"ไม่มีเลยค่ะ" ตะวันตอบกลับไปทั้งน้ำตา

"เธออ่อนแอ ไร้ความรู้ความสามารถ และยังเด็กมากไม่มีเล่ห์เหลี่ยมมากพอที่จะชนกับใครเลย...โลกธุรกิจมันไม่ได้ใสซื่อหรอกนะ"

"ถ้ารันเวย์มีเธอ...นอกจากไม่ช่วยให้เขาแกร่งขึ้น เธอยังเป็นจุดอ่อนของเขาอีกต่างหาก" เฌอรีนพูดตรงพูดแรง แต่ทั้งหมดคือเรื่องจริงที่ตะวันเองก็เข้าใจดี

"ฉันยังมองไม่เห็นเลยว่าเธอจะสามารถขึ้นเป็นคุณนายของ JFY ได้จริง ๆ "

"เพราะฉะนั้นไปตั้งใจเรียนให้จบ...เรียนให้ได้สูงที่สุดแล้วค่อยกลับมา"

"จำไว้ว่าตอนนี้เธอมีพ่อมีแม่ที่ไม่น้อยหน้าใครทั้งนั้น...เพราะฉะนั้นเลิกกลัวเลิกอ่อนแอซะ เธอไม่ใช่ตะวันสาวใช้ในบ้านของฉันอีกแล้ว" เฌอรีนจ้องเข้าไปในแววตาใสซื่อของเธอเพื่อปลุกไฟในใจของเธออีกครั้ง

"การที่จะมาเป็นว่าที่สะใภ้ของฉันมันไม่ง่าย...ยิ่งเป็นสะใภ้ใหญ่ยิ่งต้องแกร่งมากเข้าใจไหม?"

"….." ตะวันอึ้งกับคำว่าสะใภ้ที่คุณผู้หญิงพูดกับเธอจนทำอะไรไม่ถูกเลย

หลังจากที่เธอเข้าไปทักทายคุณยาย หรือแม่ของแม่บุญธรรมของเธอแล้ว ท่านก็ต้อนรับเธออย่างอบอุ่นมากจริง ๆ ทุกคนเข้ามานั่งร่วมทานอาหารเย็น และเริ่มแนะนำตัว กล่าวต้อนรับตะวันกันอย่างอบอุ่น คุณยายของเธอใจดีเหมือนแม่ของเธอไม่มีผิดเลย หลังจากที่ทานอาหารมื้อค่ำเสร็จ

ทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามห้องของตัวเอง นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ตะวันมีห้องนอนเป็นของตัวเองจริง ๆ เธอรีบจัดข้าวของต่าง ๆ เข้าที่เข้าทาง ของที่ขนมาจากไทยส่วนใหญ่ก็มีแค่เอกสารและเสื้อผ้าแค่ไม่กี่ชุด

ก๊อก ๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น

"เชิญค่ะ" ตะวันรีบลุกไปเปิดประตูให้ทันที ซึ่งคนที่เข้ามาหาเธอก็คือโมนานั่นเอง

"เป็นยังไงบ้างลูก...ชอบที่นี่ไหม?" โมนาลูบหัวของลูกสาวบุญธรรมของเธอเบา ๆ

"ชอบค่ะ ..ขอบคุณมากนะคะ" ตะวันรีบยกมือขอบคุณคนตรงหน้าไปทันที

"ไม่ต้องเกรงใจกันแล้วนะ ตอนนี้หนูก็ลูกของแม่..บ้านหลังนี้ก็คิดซะว่าเป็นบ้านของหนูเอง..ทำตัวสบาย ๆ ได้เลยนะ" โมนาตั้งใจเข้ามาดูว่าตะวันโอเครึเปล่า เพราะทุกอย่างมันเร่งรีบซะจนเด็กสาวอาจจะไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจ

"ส่วนเรื่องตาล ไว้รอตาลแข็งแรงแล้ว...แม่จะให้คนพาตาลมาอยู่ที่นี่ด้วย"

"ขอบคุณค่ะ" ตะวันพยักหน้ายิ้มรับทันที จริง ๆ เธอได้มีโอกาสเจอกับตาลแล้ว แต่ตาลยังคงเจ็บแผลผ่าตัด ยังคงฟื้นตัวได้ไม่เต็ม 100% และเธอยังต้องอยู่ในการดูแลของแพทย์อย่างใกล้ชิด ทำให้ยังไม่สามารถเดินทางมาพร้อมกับตะวันได้

"แม่เอาผลไม้มาให้ทานนะ แล้วก็ที่ประคบขอบตา" เธอยื่นกล่องผลไม้ปอกเปลือกออกเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับยื่นที่ประคบเย็นให้กับตะวัน

ฟุ่บ! ตะวันโผเข้ากอดแม่บุญธรรมของเธอทันที

"หนูไม่เคยมีแม่มาก่อนเลยค่ะ...เพิ่งรู้ว่าเวลามีแม่คอยดูแลคอยใส่ใจ มันรู้สึกดีมากแค่ไหน" ตะวันกอดโมนาและร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจ