LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 117

พิษสวาท | ตอนที่ 116 | ตัวห่างไกลแต่ใจไม่ห่างกัน NC

"อื้อ...อ่าส์.../ ซี้ด..วูวว" เป็นการสอดใส่ที่สร้างความรวดร้าวและเสียวซ่านให้ทั้งสองคนในเวลาเดียวกัน

"อ๊ะ...อึก..." ตะวันนิ่วหน้าเล็กน้อยด้วยความจุกเสียด ที่เกิดจากความทั้งใหญ่ทั้งยาวของรันเวย์ แต่สุดท้ายแล้วเธอก็กัดฟันสู้มันและเริ่มที่จะขยับตัวขึ้นลง ๆ ช้า ๆ หากแต่ไฟสวาทของอีกฝ่ายมันยากเกินจะต้านทานได้ในห้วงเวลานี้

ร่างสูงจับเอวของเธอยึดเอาไว้แน่นก่อนจะเป็นฝ่ายยกตัวขึ้นกระแทกซ้ำ ๆ อัดแน่นใส่ร่องเสียวของเธอ

ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงร่างกายกระทบกันและกันดังสนั่น และเมื่อช่องทางรักเริ่มปรับเข้าหากันได้มากขึ้น ตะวันเองก็เสียวมากจนเป็นฝ่ายขย่มตัวกดลงเข้าหาอีกฝ่ายแทนด้วยความเสียวแบบไม่อาจจะหยุดยั้งได้

ปัก ปัก ๆ ๆ เมื่อเธอเป็นฝ่ายขย่มแท่งรักของเขา รันเวย์ก็เร่งฟาดจังหวะเข้าที่แก้มก้นด้านซ้ายของเธออย่างเต็มแรง

เพี้ยะ!

"อ๊ะ..อึก..อ๊ะ ๆ อ๊ะ" ตะวันครางออกมาดังลั่น มันทั้งเสียวทั้งเกร็งไปหมดอย่างบอกไม่ถูกเลย ไม่รู้ว่าเนิ่นนานแค่ไหนที่เธอนั่งขย่มอยู่แบบนั้น

ตับ ตับ ตับ...เด็กสาวเร่งเร้าจังหวะแรงมากขึ้น ๆ ราวกับควบม้าเร็วเข้าแข่งขันในเกมกีฬา และในจังหวะโค้งสุดท้ายที่เธอกำลังจะพุ่งเข้าเส้นชัย เธอก็กรีดร้องครางออกมาเสียงดังสนั่น...

"แดดดี๊... แดดดี๊ขา...โอ๊ย..เสียว เสียวอะ" เด็กสาวครางเสียงแหบสุดเซ็กซี่ ร่องสวาทของเธอมันก็คอยแต่จะบีบรัดเกร็งแน่นในจังหวะที่เธอไต่ขึ้นไปถึงจุดสุดยอดนั้น แรงบีบรัดและการขย่มลงซ้ำ ๆ มันทำให้ร่างหนาแทบนอนไม่ติดแล้วเช่นกัน...

"ตะวัน...อ่าส์...ซี้ด!!" รันเวย์ครางกลับไปขณะที่เขาจับเอวบางของเธอกระแทกลงซ้ำ ๆ จนท้ายที่สุดท่อนเอ็นร้อนก็หลั่งน้ำรักพุ่งพรวดเข้าไปในร่องรักของเธอในเวลาไล่เลี่ยกัน

ฝ่ามือหนาค่อย ๆ ประคองจับร่างบางให้ยกขึ้นเล็กน้อยเพื่อดึงแก่นกายของเขาออกจากช่องทางรักของเธอ จนน้ำกามขาวขุ่นของทั้งคู่ไหลย้อยออกมาจนเลอะไปทั้งเตียง

"เฮ้อ ๆ " เด็กสาวหายใจอย่างหอบเหนื่อย เธอเข่าอ่อนจนไม่สามารถจะทรงตัวนั่งด้วยตัวเองได้ ร่างบางจึงทิ้งตัวหารันเวย์ทันที

"..หึ หึ "รันเวย์หัวเราะออกมาเล็กน้อย ที่คนตัวเล็กล้มทับลงมาคาอกแกร่งของตัวเองอย่างหมดเรี่ยวแรง

"ขึ้นเองครั้งแรก...ถึงกับหมดแรงเลยเหรอเด็กน้อย" เขาลูบหัวตะวันเบา ๆ อย่างเอ็นดูก่อนจะค่อย ๆ จัดท่าจัดทางให้เธอนอนหนุนบนท่อนแขนของเขา และดึงผ้าห่มหนาขึ้นมาคลุมกายอีกครั้ง

"หนูไม่ไหวแล้ว หนูง่วงมากเลยอะ" ตะวันซบเข้าที่อกของรันเวย์พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีอ่อนเพลีย ตากลมโตหรี่ลงจนเกือบจะปิดสนิท

"ง่วงก็นอนสิ จะฝืนทำไมละ?" รันเวย์ลูบหัวเบา ๆ พร้อมกับพรมจูบที่ศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน

"ไม่อยากนอนค่ะ" ตะวันตอบกลับทั้ง ๆ ที่ตาเธอปิดสนิทไปแล้ว

"ทำไมล่ะ?" ร่างสูงก็ถามต่อด้วยความสงสัย

"หนูกลัวว่าเรื่องทั้งหมดในวันนี้ มันจะเป็นแค่ความฝันนะ" เธอตอบกลับมาอย่างงัวเงีย

"น้ำแตกไปสองรอบ ไม่น่าเป็นแค่ฝันแล้วมั้ง" รันเวย์เม้มปากเล็กน้อย พร้อมกับพูดขึ้นและหลุดยิ้มออกมา แต่ดูเหมือนว่าเด็กน้อยจะหลับคาอกของเขาไปเรียบร้อยแล้วจริง ๆ

จุ๊บ 3 รันเวย์จูบเบา ๆ ที่หน้าผากของสาวน้อยผู้หลับใหล เขานอนมองเธออยู่แบบนั้นเกือบทั้งคืน โดยไม่ยอมหลับยอมนอนเพราะไม่ใช่แค่ตะวันที่กลัวว่ามันจะเป็นเพียงฝัน แต่รันเวย์เองก็แอบกลัวเหมือนกันว่าถ้าเขาตื่นขึ้นมาแล้ว จะไม่มีตะวันอยู่ในอ้อมแขนแบบนี้...

เช้าวันต่อมา -

"ฉันว่าคุณยายกับพี่สาวเธอน่าจะอยู่ในแผนของแม่ฉันด้วยแน่ ๆ พวกเขาคงเห็นใจเราและอยากให้เราสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยกันในคืนข้ามปีแน่ ๆ เลย" รันเวย์พูดขึ้นหลังจากที่ตะวันพยายามโทรติดต่อหาทั้งยายและพี่สาวของเธอ แต่ทั้งคู่ก็ปิดเครื่องกันไปหมด

"ตะวันกลัวว่าพวกเขาจะกลับมาที่บ้านก่อนกำหนดนะสิคะ" ตะวันวางแก้วกาแฟลงตรงหน้าของรันเวย์ เหมือนเช่นทุกเช้าที่เธอเคยทำให้เขา

"กลัวอะไร?" ร่างสูงนั่งจิบกาแฟเพิ่มกาเฟอีนให้ร่างกายทันที เพราะเขาอดหลับอดนอนนั่งมองเมียตัวเองทั้งคืนราวกับกลัวเมียหาย

"ก็กลัวว่ามันจะดูไม่ดีที่เราสองคน...นอนด้วยกัน" ตะวันตอบกลับไปด้วยความซื่อ ๆ

"…" รันเวย์แทบสำลักกาแฟในยามเช้าของเขา เพราะอดหลุดขำกับคำพูดของตะวัน

"เอาจริง ๆ เลยไหม...เราสองคนนะ มันมากกว่าแค่นอนด้วยกันแล้ว" เขากุมขมับเล็กน้อย ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาลั่น

"ทุกคนเขารู้กันหมดแล้วว่า...เธอกับฉันนะรักกัน" ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมกับโอบเอวบางเข้ามานั่งลงบนตักของเขาทันที

"และฉันก็อยากแต่งงานกับเธอ ตอนนี้เดี๋ยวนี้เลย" รันเวย์พูดด้วยน้ำเสียงและแววตาที่จริงจังกว่าทุกครั้ง

"เดี๋ยวเรากลับไทยไปจดทะเบียนก่อน แล้วค่อยหาฤกษ์จัดงานแล้วกันเนอะ" ร่างสูงเริ่มวางแผนไปต่าง ๆ นานา เพื่อตีตราจองเธอให้เป็นของเขา

"เธอจะได้เป็นภรรยาและเป็นแม่ของลูกชายฉันอย่างถูกต้องตามกฎหมายไง" เขาพูดพร้อมกับกดโทรศัพท์โชว์รูปของเจ้าอ้วนกับตะวันที่รันเวย์แอบถ่ายเอาไว้ตอนที่ไปเที่ยวทะเลด้วยกัน

"หะ?" ร่างสูงอ้าปากค้างไปทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน

"เกินไปแล้วนะแม่" ร่างสูงพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

"ก็คุณเป็นลูกชายคนโตและยังเป็นทายาทที่ต้องสืบทอดบริษัท JFY ที่ยิ่งใหญ่ และถ้าหนูยังเป็นแค่เด็กรับใช้ที่มีวุฒิการศึกษาแค่มัธยมปลาย หนูจะคู่ควรกับคุณได้ยังไงจริงไหม?" ตะวันอธิบายถึงเหตุและผลให้เขาฟังตามที่ว่าที่แม่สามีเคยสั่งสอนเธอเอาไว้

"งั้นก็แต่งก่อนแล้วค่อยเรียนก็ได้นิ" รันเวย์ยังคงพยายามหาทางออกที่จะทำให้เขาและเธอได้อยู่ด้วยกัน

"ไม่ได้ค่ะ" ตะวันส่ายหน้าพร้อมกับหยิกแก้มของรันเวย์เบา ๆ

"เพราะหนูต้องเรียนอยู่ที่นี่ให้จบก่อน" เด็กสาวเอียงคอมองตาเขาปริบ ๆ

" แค่ 5 ปีเอง..." เธอยกมือชู 5 นิ้วพร้อมกับทำเสียงอ้อน ๆ ใส่เขา

"เดี๋ยวนะ แล้วทำไมถึง 5 ปีอะ?"

"ก็หนูลงเรียนปริญญาตรีควบปริญญาโทนะคะ ก็เลย 5 ปี" ตะวันตอบกลับไปอย่างยิ้ม ๆ

"จิ...โอ๊ยฉันอยากจะบ้าตายจริง ๆ เลยอะ" รันเวย์โขกหัวตัวเองลงที่ไหล่เล็ก ๆ ของตะวันเบา ๆ

"คุณ...รอหนูได้ใช่ไหม?" ตะวันเอ่ยถามอย่างเริ่มกังวลไม่แพ้กัน

"ไอ้รอนะ มันก็รอได้...แต่มันทรมานมากนะเธอเข้าใจไหม?" รันเวย์สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะลูบหัวของเด็กขี้อ้อนบนตักของเขาเบา ๆ

"ฉันจะบินไปบินมาได้ยังไง งานที่ไทยก็ยุ่งมากขนาดนั้น" ร่างสูงกุมขมับตัวเองทันทีเพราะนี่เป็นข่าวร้ายสำหรับเขาชัด ๆ เลย

"ถึงตัวเราจะห่างกันไกล...แต่ใจของหนูมันอยู่ที่คุณเสมอ" ตะวันกดหน้าผากของเธอชนกับหน้าผากหนาของเขาพร้อมกับอ้อน ๆ ราวกับแมวน้อย

"ฉันก็เหมือนกันที่รัก" เขายกมือขึ้นลูบเบา ๆ ที่ท้ายทอยของสาวน้อยจอมซนของเขา

ก่อนจะดึงเธอเข้ามากอดเอาไว้แน่น พร้อมกับหอมเส้นผมยาวสลวยของเธออย่างทะนุถนอมสุดหัวใจ