LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 119

​

พิษสวาท | ตอนที่ 118 | อยากให้โลกทั้งใบมีแค่เรา NC

(มีภาพประกอบที่ไม่เหมาะสม)

ณ บ้านหลังเล็ก ๆ ของตะวัน รันเวย์

ที่ประเทศเยอรมัน

"ก็จริงค่ะ" ร่างบางค่อย ๆ ยิ้มได้อีกครั้งเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายที่เธอรัก

"หนูทำให้คุณเครียดรึเปล่าคะ ปกติคุณบินมาแค่เดือนละครั้งเองนะ" ตะวันพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิดเล็กน้อยที่เป็นสาเหตุให้เขาต้องบินเทียวไปเทียวมาแบบนี้

"ก็เห็นเธอมีเรื่องไม่สบายใจ ฉันก็ต้องรีบบินมาหาสิ" ร่างสูงหยิกแก้มของเธอเบา ๆ

"อีกอย่างฉันก็เคลียร์งานเสร็จแล้วด้วย ก็เลยมาหาได้ทันทีเลย" ร่างสูงยักคิ้วเล็กน้อย

ตลอดสามปีรันเวย์จะเป็นฝ่ายบินมาหาตะวันทุกเดือนไม่เคยขาด เขาจะบินมาอยู่ที่นี้เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์แล้วก็กลับไปทำงานต่อ

โชคดีที่บ้านหลังข้าง ๆ บ้านคุณยายประกาศขายพอดี รันเวย์จึงรีบกว้านซื้อเอาไว้ทันที เพราะเวลาที่เขามาพักจะได้ไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกอึดอัดใจด้วย และที่สำคัญเขาตั้งใจซื้อบ้านนี้เป็นชื่อของตะวันเพียงคนเดียว ถึงยังไม่แต่งงานกันแต่เขาก็ทุ่มให้เธอแบบไม่มีอั้นเลยจริง ๆ

สำหรับสถานการณ์ที่ไทยแล้ว ตอนนี้รันยอมทำงานหนักมากขึ้น เขาทำงานแบบไม่มีวันหยุดเสาร์อาทิตย์เลย ก็เพื่อที่จะสะสมวันหยุดเอามาใช้เวลาอันแสนสุขอยู่กับตะวันที่นี้

โชคดีที่ได้ทั้งไพลอทและไทม์โซนกลับเข้ามาช่วยงานอย่างเต็มกำลังแล้ว ทำให้เขาไม่ต้องแบกงานหนักเอาไว้เพียงคนเดียวแต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามการตัดสินใจเด็ดขาดและอำนาจใหญ่ที่สุดก็ตกเป็นของรันเวย์อยู่ดี ด้วยความที่เขาโตที่สุดและเก่งเรื่องงานบริหารมากที่สุด

ตอนนี้ดีเลย์ยกตำแหน่งประธานให้กับลูกชายของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งการรั้งตำแหน่งท่านประธานของรันเวย์ ก็ไม่ค้านสายตาของกรรมการ หรือพนักงานคนไหนเลย

ด้วยความรู้ ความสามารถ และเครือข่ายที่เขามีอยู่ผลักดันให้บริษัทเติบโตได้อย่างก้าวกระโดดยิ่งกว่าสมัยคุณปู่และคุณพ่อของเขาเสียอีก

ตลอดสามปีที่ต้องบินไป ๆ มา ๆ รันเวย์ไม่เคยบ่นเหนื่อยหรือท้อใจเลย เพราะการได้เจอกันมันคือการชาร์จพลังชั้นดีเยี่ยมเลยจริง ๆ สำหรับเขา

ตอนนี้รันเวย์ย้ายกลับเข้ามาอยู่ที่บ้านใหญ่แล้ว ซึ่งเขาแทบจะอยู่ในสายตาของแม่ตัวเองแบบตลอดเวลา

ซึ่งแน่นอนว่าแม่อย่างเฌอรีนเองเธอก็พอใจเป็นอย่างมาก ที่ลูกชายย้ายกลับเข้ามาอยู่ด้วย แถมยังได้เจอหน้าทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันเกือบทุกวันอีกด้วย มันจึงทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างไทม์โซน นับหนึ่งและรันเวย์ค่อย ๆ ดีขึ้นตามลำดับอย่างน้อย ๆ พวกเขาก็สามารถนั่งทานข้าวร่วมโต๊ะเดียวกันได้อย่างสนิทใจ

กับนับหนึ่งอาจจะยังต้องใช้เวลาไปบ้าง แต่กับไทม์ในตอนนี้ทั้งคู่ก็กลับมาสนิทสนมกันเหมือนเช่นเดิมแล้ว แถมบางทีก็ออกไปทำงานพร้อมกันกลับพร้อมกันอีกด้วย เรียกได้ว่าเวลามันช่วยให้ทุกอย่างค่อย ๆ ดีขึ้นดังเดิมจริง ๆ

และเหตุผลที่รันเวย์ตัดสินใจย้ายกลับเข้ามาที่นี่ก็เพราะลึก ๆ เขาอยากให้ตะวันรู้สึกสบายใจว่าเขาจะไม่พาใครกลับมานอนที่บ้าน หรือนอกลู่นอกทางใด ๆ อีกแน่ ๆ ในทุกอย่างที่รันเวย์ทำลงไป เขาตั้งใจทำเองทั้งหมดโดยที่ตะวันแทบไม่เคยร้องขอหรือสร้างเงื่อนไขอะไรเลย

"นั่งเครื่องมาเหนื่อย ๆ หิวไหมคะ?" ตะวันเอ่ยถามขณะที่เธอนั่งบนตักของเขาไปก็คลอเคลียไปเรื่อย เดี๋ยวกอดเดี๋ยวหอมเพื่อคลายความคิดถึง

"ไม่อยากกินข้าว อยากกินแก้มซาลาเปาของเธอมากกว่า" รันเวย์หยิกแก้มตะวัน พร้อมกับงับ ๆ แก้มเธอเล่นเหมือนเช่นเคย ๆ

"หนูหน้าเรียวขึ้นตั้งเยอะ ไม่ได้แก้มซาลาเปาแล้วนะ" ตะวันลูบแก้มยุ้ย ๆ ของเธอเล็กน้อย เดิมทีเธอเป็นเด็กสาวแก้มป่องตากลมผมยาว แต่พอโตขึ้นหน้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสาวมากขึ้น

"ยังไงก็น่ากินอยู่ดีนั่นแหละ" รันเวย์แกล้งแซว ๆ พร้อมกับบิดจมูกของเธอเบา ๆ

"ถ้างั้นเราไปรับเจ้าอ้วนจากบ้านคุณยายเลยดีคะ?" ตะวันเอ่ยถามเพราะตอนที่เธอรับรันเวย์มาจากสนามบิน เธอเอาเจ้าถังแก๊สไปฝากคุณยายกับพี่ตาลเลี้ยง ซึ่งสองคนนั้นก็หลงเจ้าอ้วนหนักมาก เรียกได้ว่าตามใจกันทุกอย่างมากกว่าตะวันซะอีก

ฟุ่บ! พอตะวันกำลังจะลุกจากตักเขาก็คว้าเธอกลับมานั่งตามเดิมทันที

"อย่าเพิ่งเลย ก็เธอบอกว่าคุณยายชอบเล่านิทานให้ลูกเราฟังไม่ใช่เหรอ?" เขาท่อนแขนแกร่งกระชับอ้อมแขนกอดเธอเอาไว้แน่น

"ไว้พรุ่งนี้เราค่อยไปรับเจ้าถังแก๊สก็ได้" รันเวยพูดเบา ๆ ใส่ข้างลำคอของเธอหญิงสาว ก่อนที่ชุดเดรสของเธอจะหลุดลงไปกองที่พื้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเลย

"นี่คุณรัน 0 " ตะวันไม่รู้ตัวเลยว่าเขารูดซิปชุดของเธอตอนไหน แต่รู้อีกทีก็ตอนที่ชุดหล่นลงไปกองที่พื้นเรียบร้อยแล้ว

"อาบน้ำกันเถอะ ฉันเหนียวตัวจะแย่แล้วนั่งเครื่องมาตั้งหลายชั่วโมง" รันเวย์พูดพร้อมกับเดินไปล็อกประตูบ้านทันที ก่อนจะอุ้มเด็กสาวและเดินตรงไปที่ห้องอาบน้ำทันที