LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 36

พิษสวาท | ตอนที่ 35 | เป็นคนแรก

เมื่อทั้งสองคนกลับมาถึงบ้าน ก็มีตาลที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว

"ขอบคุณนะคะคุณรันที่.. (ตาล) / ช่างเถอะ เดี๋ยวเธอไปเตรียมน้ำอุ่นใส่อ่างให้ฉันด้วย" ตาลยังไม่ทันจะเอ่ยขอบคุณ รันเวย์ก็ออกคำสั่งทันทีที่เจอหน้ากัน

"เร็ว ๆ หน่อยนะ ฉันเพลียมาก" เขาพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินหันหลังกลับขึ้นบ้านไปทันที

"เออ เดี๋ยวหนูไปเองดีกว่าค่ะ" ตะวันรีบกันพี่สาวของเธอเอาไว้ทันที

"แกน่ะ ไปพักเถอะเพิ่งจะหายป่วยมาเองนะ" ตาลลูบหัวน้องสาวของเธอเบา ๆ

"พี่ตาลแหละที่ต้องไปพัก ตะวันนะแข็งแรงมากและก็หายป่วยแล้ว..แข็งแรงมาก ๆ เลยด้วย" ตะวันโผเข้ากอดพี่สาวของเธอทันทีด้วยความคิดถึง ในระหว่างที่พี่เธอไม่อยู่ด้วยมันเกิดเหตุการณ์ต่าง ๆ มากมาย

ที่อยากจะเล่า อยากจะบอก...แต่เธอก็ทำไม่ได้

"แกมีอะไรรึเปล่าตะวัน?" ตาลเห็นท่าทีแปลก ๆ ของน้องสาวจึงเอ่ยถามขึ้นทันที

"ไม่มีจ๊ะ" ตะวันตอบกลับไปเสียงหลง

"คือหนูแค่อยากให้พี่ตาลได้พักเยอะ ๆ นะ ตอนหนูป่วยพี่ตาลต้องดูแลหนู ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้แข็งแรง..." ด้วยความที่เธอคิดถึงพี่สาวมาก ๆ จึงไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบไปเรื่อย

"เออจริงด้วยแล้วหมอว่ายังไงบ้างอะ เรื่องอาการป่วยของพี่" ตะวันยังคงคาดคั้นพี่สาวไม่ยอมหยุด เหมือนว่าเธอจะลืมคำสั่งของรันไปเสียสนิทเลย

"ไว้เราค่อยมาคุยกันทีหลังเถอะ ถ้าแกจะทำแทนพี่ก็รีบไปซะสิ...ปล่อยเจ้านายรอนาน ๆ มันไม่ดีหรอกนะ" ตาลรีบตัดบททันที เพราะกลัวว่าคุณชายเจ้าอารมณ์เอาแต่ใจจะรอนานจนพาลโมโหเอาได้

"จ๊ะ งั้นเดี๋ยวคืนนี้เรามานอนคุยกันนะ" ตะวันฉีกยิ้มกว้างและเอ่ยกับพี่สาวด้วยท่าทางร่าเริง แต่พอเธอหันหลังเท่านั้นแหละ น้ำตามันก็เอ่อขึ้นมาทันทีอย่างไม่อาจฝืน

หลังจากที่เธอเดินมาถึงหน้าห้องของเขา ภาพคืนแรกที่แสนเจ็บปวดมันก็ลอยเข้ามาในหัวของเธอ อย่างไม่ได้ตั้งใจ

เด็กสาวกำหมัดแน่นและไม่กล้าจะเคาะประตูในทันที

ที่เธอยอมอาสามาทำแทนพี่ตาล ก็เพราะเธอกลัวว่ารันเวย์จะผิดคำสัญญาที่ตกลงกันเอาไว้ แน่นอนว่าเธอจะไม่ยอมให้เรื่องเลวร้ายนี้เกิดขึ้นกับพี่สาวที่เธอรักมากที่สุดอย่างแน่นอน หลังจากที่รวบรวมสติได้แล้วเธอก็เคาะประตูห้องของรันเวย์อีกครั้ง

ก๊อก ๆ ๆ

"เข้ามา!" เสียงอนุญาตดังผ่านประตูบานหนามาทันที

"…." รันเวย์เหยียดยิ้มออกมาทันที เมื่อประตูเปิดออกมาแล้วเป็นตะวัน เพราะว่ารู้อยู่แล้วว่าตะวันคงไม่มีทางปล่อยให้พี่สาวของเธออยู่ตามลำพังกับเขาสองคนแน่ ๆ

"ล็อกประตูด้วย" เขาเลิกคิ้วขึ้นและมองกลับไปที่ประตูห้องอีกครั้ง

"หะ?" สาวน้อยอ้าปากค้างไปเล็กน้อย

"หนูเป็นเมนและก็เพิ่งจะฝังยาคุมไปนะคะ!" ตะวันโชว์ผ้าพันแผลบนแขนให้เขาดูอีกครั้ง เผื่อว่าเขาจะความจำสั้นมากเกินไป เพราะตลอดเวลาที่ฝังยาคุม เขาคือคนที่อยู่ข้าง ๆ เธอแท้ ๆ เลย

"ล็อก ประ ตู!" ร่างสูงชี้ไปที่ประตูอีกครั้ง พร้อมกับเน้นย้ำเสียงอย่างหนักแน่น

"…ค่ะ.." ตะวันถอนหายใจออกมาเล็กน้อย พร้อมกับจำใจหันกลับไปล็อกประตูตามคำสั่งของเขาอย่างไม่อาจจะขัดขืนได้

"ไปเตรียมน้ำอุ่นสิ หรือเธอต้องรอให้ฉันตัดริบบิ้นเปิดพิธีก่อน?" เขาเอ่ยประชดขึ้น เมื่อเห็นตะวันเอาแต่ยืนนิ่ง ๆ ไม่ขยับไปไหน