LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 38

พิษสวาท | ตอนที่ 37 | เด็กดื้อ NC

ฝ่ามือทั้งสองข้างของเขามันยังคงสั่นไม่หยุด แต่การกระทำของตะวันทำให้ชายหนุ่มหยุดแน่นิ่งไปพักใหญ่ รันเวย์เองก็ไม่รู้ตัวว่าเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ใจหนึ่งก็อยากหลุดพ้น แต่อีกใจหนึ่งพอคิดถึงหน้าพ่อแม่ หน้าไอ้ไทม์ หน้านับหนึ่งแล้วมันก็ทำไม่ลงจริง ๆ

"คุณรีบขึ้นจากอ่างเลยนะคะ ไม่งั้นเรื่องนี้ฉันจะฟ้องคุณผู้หญิงจริง ๆ ด้วย" ตะวันขู่รันเวย์ออกไปอย่างเสียงสั่นๆ จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้น้ำตาคลอกำลังเสียใจ แต่ที่เธอร้องไห้เพราะเธอตกใจมากกว่าที่เขาจะคิดสั้นแบบนี้

"ลุกขึ้นมาสิคะ" ในขณะที่เธอดึงรันเวย์ขึ้น เจ้าตัวก็ยังคงฝืนตัวเองเอาไว้ไม่ยอมลุกง่าย ๆ

"นี่เธอสั่งฉันงั้นเหรอ?" ดวงตาดำสนิทสาดประกายเย็นยะเยือกไปที่เธอทันที

ทั้งสองประสานสายตากันเล็กน้อย แม้ในใจเธอจะกลัวอยู่บ้าง แต่ก็ทำใจดีสู้เสือไปก่อน

"ก็ใช่ไง" ตะวันขึ้นเสียงกลับไป และกระชากร่างสูงขึ้นมาจนตัวเองเกือบจะล้มลงไปแทน ยังโชคดีที่เขาคว้าเธอเอาไว้ซะก่อน

"เก่งเหลือเกินเลยนะ ตัวแค่นี้" รันเวย์เอ่ยตอบพร้อมกับมองเธอด้วยแววตาที่แฝงอารมณ์บางอย่างอยู่ภายใน ฝ่ามือหนาโอบเอวบางของเธอเอาไว้แน่น

"เดี๋ยวหนูไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้นะคะ" เมื่อเธอเห็นว่าท่าไม่ค่อยจะดีก็รีบแกะฝ่ามือของเขาออกจากเอวตัวเองทันที และเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มายื่นให้เขา

ซึ่งร่างสูงก็มองผ้าเช็ดตัวนิ่ง ๆ โดยไม่ได้รับมันแต่อย่างใด เขาเดินข้ามออกมาจากอ่างอาบน้ำ และเดินผ่านคนตัวเล็กออกไปจากห้องน้ำทั้งเปียก ๆ แบบนั้นเลย

"นี่คุณรัน..เช็ดตัวก่อนสิคะ เดินไปแบบนั้นหนูก็ต้องขึ้นมาทำความสะอาดอีกนะ" ตะวันถอนหายใจพร้อมกับเดินตามหลังไปบ่นใส่เขาต่อ เพราะแค่ห้องน้ำที่รันเวย์ทำเละเอาไว้ เดี๋ยวเธอก็ต้องขึ้นมาทำความสะอาดใหม่อีกอยู่ดี

"งั้นก็รีบมาเช็ดเข้าสิ" ร่างสูงหันกลับมาเผชิญหน้ากับเธอพร้อมกับยกแขนขึ้นทั้งสองข้าง ในทีแรกเธอก็ถอยตัวออกห่างเล็กน้อยด้วยความหวาดระแวง

"จิ๊" เด็กสาวจิ๊ปากเล็กน้อย

(แค่จมน้ำแป๊บเดียว เป็นง่อยหนักกว่าเดิมอีกเหรอเนี่ย) ตะวันกลอกตามองไปทางอื่น เพราะไม่อยากมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของเขามากนัก

"บ่นอะไร...ห๊ะ?" รันเวย์จับใบหน้าของเธอเงยขึ้นสบสายตาของเขาทันที ซึ่งท่อนล่างมันก็แกว่งฟาดไปฟาดมาอย่างเลี่ยงไม่ได้

"ไม่ได้บ่นค่ะ ก็กำลังจะทำให้" ตะวันรีบใช้ผ้าเช็ดตัวห่มกายให้เขาไปในทันที

ก่อนจะเริ่มเช็ดลำตัว แขนทั้งสองข้าง แผ่นอก แผ่นหลัง..

"ตรงนั้นยังเปียกอยู่เลย..จับดูสิ" เขาจ้องมองไปที่ท่อนล่างของตัวเองทันที ก่อนจะดึงฝ่ามือเล็ก ๆ ของเธอไปจับแก่นกายของเขา จากที่นิ่ม ๆ เริ่มจะแข็งเกร็งสู้ฝ่ามือของเธอแล้วในตอนนี้

"เอ่อ...พี่ตาลต้องสงสัยแน่ ๆ ว่าทำไมถึงหายมานาน" ตะวันพูดขึ้นด้วยท่าทีเลิกลัก ๆ

"ทีแรกฉันก็กะจะปล่อยเธอไปนะ....แต่ไหน ๆ เธอก็กลับมาเพื่อช่วยฉันไม่ใช่เหรอ?" เขาลูบริมฝีปากของเธอเบา ๆ และยัดนิ้วโป้งเข้าไปแตะที่ปลายลิ้นร้อนของเด็กสาวเล็กน้อย

"ฉันอยากรู้สึกดีขึ้นกว่านี้...และในบ้านนี้มีแค่เธอเท่านั้นที่ช่วยฉันได้ตอนนี้" เขาจับมือของตะวันบีบเคล้นแก่นกายของตัวเองแรงขึ้น ๆ ซึ่งมันก็แข็งและพองตัวสู้ฝ่ามือเล็ก ๆ ของเธอกลับ

"ตะวัน.." เสียงแหบพร่าเอ่ยเรียกชื่อของสาวน้อยออกมาอย่างแผ่วเบา ลมหายใจผ่อนหนักผ่อนเบาของเขา พ่นใส่ใบหน้าของเธอซ้ำแล้วซ้ำอีกในขณะที่เขายังคงจับบังคับให้เธอบีบชักแท่งร้อน และชักรูดขึ้นลง ๆ อย่างช้า ๆ

รูปร่างสูงใหญ่ ผิวขาวเนียน แววตาคมคายจ้องตรงมาที่เธอไม่ละสายตาไปทางอื่น