LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 40

พิษสวาท | ตอนที่ 39 | เพื่อนร่วมห้อง

ร้านชานมไข่มุก

"เฮ้ยไม่เอาดิ เราเป็นคนชวน..เราก็ต้องเลี้ยงดิ" มิกซ์ยกมือห้ามทันทีเมื่อตะวันกำลังจะจ่ายค่าชานมของเธอ

"จะดีเหรอ?" ตะวันลังเลเล็กน้อย เพราะเธอกับมิกซ์ก็ไม่ค่อยจะสนิทกันขนาดนั้น

"ดีดิ! เธอไปนั่งรอคอยเช็กเว็บไซต์มหาลัยดีกว่านะ...ว่าประกาศยัง" มิกซ์มองไปทางโต๊ะที่ว่างอยู่

แต่ในจังหวะที่เธอกำลังก้มเช็กรายชื่อภายในเว็บของมหาลัยอยู่นั้นเอง..

ฟุ่บ! เด็กสาวยกมือขึ้นปิดริมฝีปากของตัวเองทันที พร้อมกับกรีดร้องออกมาในลำคอ

ตะวันเอามือปิดปากตัวเองแน่น ก่อนจะร้องกรี๊ดออกมาดังลั่นในลำคอ

"อะ ชานมไข่มุก หวาน 50% ของเธอ" มิกซ์วางแก้วชานมเอาไว้ตรงหน้า

"มีอะไรปะเนี่ย?" มิกซ์เอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นตะวันยืนเอามือปิดปากตากลมโตเท่าไข่ห่านอยู่ตรงหน้า

"มิกซ์ ..เรามีชื่อสอบข้อเขียนกับสอบสัมภาษณ์แล้วอะ" ตะวันเงยหน้ามองเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธอและพูดออกมาเสียงดังลั่น ด้วยความตื่นเต้นดีใจจนเก็บอาการไว้ไม่อยู่

"เฮ้ยจริงดิ ดีใจด้วย ๆ ๆ" มิกซ์ยิ้มร่าออกมาและเอ่ยแสดงความดีใจกับตะวันจากใจจริง เจ้าตัวเองก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที ซึ่งเขาก็หันกลับมามองทางตะวันก่อนจะเบิกตาโตขึ้นอย่างเปล่งประกายเช่นเดียวกันเลย

"เราก็มีชื่ออะ..เราติดบริหารแล้วโว้ย!" มิกซ์โชว์หน้าจอโทรศัพท์ที่มีรายชื่อของเขามาตรงหน้าของตะวัน

"เย้ ๆ ๆ / ฮู้ว ๆ ๆ " ทั้งสองโผเข้ากอดกันและส่งเสียงออกมาดังลั่นเพื่อระบายความดีใจนี้ โชคดีที่คนในร้านไม่ได้เยอะมากจึงไม่มีใครว่าอะไร ทั้งสองกระโดดโลดเต้นกันราวกับเด็ก ๆ ก่อนจะนั่งลงดื่มชานมไข่มุก และมิกซ์ก็ไม่วายสั่งขนมหวานมาจนเต็มโต๊ะไปหมดเลย เพื่อฉลองก้าวแรกของความสำเร็จนี้ไปด้วยกัน ทั้งสองนั่งพูดคุยเรื่องแผนการเรียนและแลกเปลี่ยนกันในเรื่องของกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ภายในรั้วมหาลัยกันไป ตามประสาเด็กมัธยมที่ตื่นเต้นจะได้เป็นนิสิตปีหนึ่งแล้ว

"ยังไงวันนี้เราขอบคุณมิกซ์มากเลยนะที่เลี้ยงขนมและก็ชานมไข่มุกเรา..อร่อยมากเลย..ไว้มีโอกาสเราจะเลี้ยงคืนนะ" ตะวันฉีกยิ้มกว้างด้วยความจริงใจก่อนจะลุกจากเก้าอี้ทันที

"นี่จะกลับแล้วใช่ไหม? " มิกซ์ถามขึ้นอย่างรู้ทันเมื่อเห็นตะวันสะพายกระเป๋าขึ้น

"ใช่ เราออกมานานหลายชั่วโมงแล้วอะ...เราต้องกลับไปช่วยพี่สาวทำงานบ้านนะ" ตะวันก้มหน้าลงเล็กน้อย อย่างรู้สึกผิดเหมือนกันที่ทิ้งเขากลับก่อน

"แล้วเธอกลับยังไงอะ?" มิกซ์ลุกจากโต๊ะและเดินตามตะวันออกมาด้วยเช่นกัน

"เรากลับรถเมล์อะ" คนตัวเล็กชี้ไปทางป้ายรถเมล์ทันที

"เออ.....งั้นเราขอไปส่งนะ..เราไปส่งอะถึงไวกว่ารถเมล์แน่นอน" เพื่อนชายก็ชูหมวกกันน็อกขึ้นมาทันที

"อืมมันจะดีเหรอ? เราไม่อยากรบกวนเธอเยอะนะ" ตะวันตอบกลับอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ไปทันที เพราะเธอไม่เคยมีเพื่อนไปส่งบ้าน หรือแม้แต่สนิทกับใครขนาดนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์เขาไปไหนต่อไหนเลย

"ดีสิ เราเบื่อ ๆ อะ อยากขี่รถเล่น...ตั้งแต่ปิดเทอมเราก็ไม่มีอะไรทำเลย..เพื่อนส่วนใหญ่ก็แยกย้ายไปหาที่เรียนกันหมด..วันนี้โคตรดีใจนะที่ได้เจอตะวัน" มิกซ์ยื่นหมวกกันน็อกส่งให้เธอสวมใส่ทันที

"ใช่ บ้านเจ้านายเราอะ..เราเป็นคนใช้ที่นี่" ตะวันตัดสินใจพูดไปแบบตรง ๆ เพราะมิกซ์เองก็น่าจะพอรู้อยู่แล้วว่าฐานะทางบ้านเธอไม่ค่อยจะดีเท่าไร จะเรียกว่ายากจนที่สุดในห้องเลยก็ว่าได้

"อ้อ ๆ เธอเก่งนะทำงานตั้งแต่เด็ก ๆ เลย" มิกซ์พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณนะ และก็ขอบคุณที่อุตส่าห์มาส่งเรา" ตะวันยิ้มออกมาทันทีที่เห็นว่าเขาไม่ได้มองเหยียดเธอเลยสักนิด

"เรื่องแค่นี้เอง" เขายิ้มรับก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองปลดล็อกหน้าจอและยื่นให้ตะวันไป

"แลกเบอร์กันไว้ดีไหม เผื่อว่าเธออยากให้เราช่วยติวหรือแนะนำเรื่องสอบข้อเขียนอะไรจะได้นัดวันกันได้"

"ถ้าเธอสอบติดมหาลัยดี ๆ โรงเรียนแม่เราก็ได้หน้าได้ตาไปด้วยนะ...เราเลยอยากช่วยเธอเต็มที่เลย"

"อ้อ..แบบนี้นี่เอง"ตะวันยิ้ม ๆ ตอบกลับไปพร้อมกับกดพิมพ์เบอร์ของเธอและกดโทรออกเข้าเครื่องตัวเองเช่นกัน "เรียบร้อย"

ในขณะที่เธอเมมเบอร์ของมิกซ์อยู่ ตะวันก็ชะงักไปเล็กน้อยเหมือนว่าเธอเพิ่งจะนึกขึ้นมาได้ว่า...เขามีแฟนอยู่แล้วและแฟนของมิกซ์ก็ขึ้นชื่อเรื่องความหึงหวงมาก ๆ เลยด้วย

"เออมิกซ์...ว่าแต่ถ้าเราสองคนนัดเจอกันเพื่อติวข้อสอบแบบนี้ พะแพงจะไม่ว่าอะไรเราใช่ไหม?" ตะวันถามไปเพราะตอนที่อยู่โรงเรียน เธอจำได้ว่าเขามีแฟนเป็นถึงดาวโรงเรียนเลย แต่อยู่คนละห้องกัน

"เราโสดนานแล้วอะ" มิกซ์ยักคิ้วให้ตะวันเล็กน้อย หน้าของเขาดูไม่ค่อยดีเลยเมื่อได้ยินชื่อแฟนเก่า