LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 48

พิษสวาท | ตอนที่ 47 | คนโปรดของรัน

"Ok, Please don’ t tell my husband" (อย่าบอกสามีของฉันนะ) มาดามกระซิบกับตะวันเบา ๆ

"I need a glass of red wine!" (ฉันต้องการไวน์แดงแก้วหนึ่งจ๊ะ)

"Ok ค่ะ ไวน์หนึ่งแก้ว" ตะวันยิ้มรับและแปลทวนในใจของเธอเบา ๆ

แม้ว่าลึก ๆ เธอจะยังรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยเลยที่ได้พูดคุยกับเจ้าของภาษาแบบนี้

แต่ทว่าคุณมาดามฝรั่งท่านนี้ก็ดูจะใจดีมากจริง ๆ ขนาดบางคำที่เธอไม่เข้าใจ คุณนายเธอก็พยายามอธิบายและพูดให้ช้าลงและไม่เหวี่ยงใส่เธอเลย คนรวย ๆ เนี่ยก็มีทั้งนิสัยดีและไม่ดีปะปนกันไปจริง ๆ

ขนาดคุณไทม์คุณนับหนึ่งยังแตกต่างกับคุณรันเวย์อย่างสิ้นเชิงเลย

ในจังหวะที่ตะวันเสิร์ฟไวน์ให้กับมาดามเสร็จ จู่ ๆ ก็มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งโวยวายขึ้นดังลั่นงาน ในทีแรกเธอก็ไม่ได้ใส่ใจเพราะมัวแต่โฟกัสไปที่มาดามฝรั่งตรงหน้ามากกว่า

"แหวนคาร์เทียร์ของฉันมันหายไป!"ไฮโซสาวท่านหนึ่งแผดเสียงดังลั่น

เสียงโวยวายของเธอเรียกสายตาทุกคู่จับจ้องมองตรงมาที่ต้นเสียงทันที

"แกแน่ ๆ ที่เอาของ ๆ ฉันไป!" ไฮโซสาวลุกขึ้นพร้อมกับเดินตรงไปกระชากผมตะวันที่ยืนงง ๆ และยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยสักนิด

"อ๊ะ...โอ๊ย ไม่ใช่นะคะคุณ ไม่ใช่ค่ะ" เด็กสาวตกใจสุดขีด ที่จู่ ๆ เธอก็ถูกกล่าวหาว่าเป็นขโมยทั้ง ๆ ที่เธอไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ ๆ

"นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น" รันเวย์เดินกลับเข้ามาในงานด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

"รันค่ะ รันต้องจัดการให้ยาหยีนะคะ คนใช้คุณมันขโมยแหวนยาหยีไป!" ยาหยีรีบปล่อยมือที่กระชากผมตะวัน และเดินเข้าไปควงแขนรันเวย์ทันทีที่เขาเดินตรงเข้ามาถึง

เหตุการณ์นี้ทำให้คนในงานเริ่มส่งเสียงวิจารณ์ขึ้นมาไปต่าง ๆ นานา ซึ่งนั่นทำให้ร่างสูงทำได้แค่ยืนขบกรามแน่นและพยายามที่จะข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้

"ว่าไงนะ" ดวงตาคมเลื่อนไปมองยังร่างเล็กที่ยืนอยู่ทันที

"รันคะ..." ยาหยีเรียกชื่อของเขาด้วยน้ำเสียงอ้อน ๆ ซึ่งตอนนี้แขกในงานก็ต่างพากันเข้าใจว่ายาหยีคือผู้หญิงคนสำคัญของเขาไปแล้ว เพราะคำพูดคำจาและท่าทางของเธอมันส่อไปในทางนั้น จากคนที่ไม่มีใครในงานเห็นหัว ตอนนี้ได้กลายเป็นที่พูดถึงในชั่วพริบตา

"แน่ใจได้ยังไง ว่าคนใช้ฉันทำ?" รันเวย์หันไปถามยาหยีด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"แน่ใจค่ะ เพราะมีมันคนเดียวที่มาวนเวียนแถว ๆ โต๊ะของยาหยี"

"คุณคะ...ตะวันจะไปขโมยแหวนจากมือของคุณได้ยังไงกันคะ" ตะวันเถียงขึ้นมาทันที เด็กสาวตัวสั่นด้วยความโกรธที่ถูกใส่ร้าย แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรอีกฝ่ายได้ และดูเหมือนทุกคนจะมองมาที่เธอด้วยความสงสัย

"ก็ตอนที่ฉันถอดวางเอาไว้ เป็นแกไม่ใช่เหรอที่เดินมาเสิร์ฟไวน์ที่โต๊ะพอดี" ยาหยีชี้หน้าว่าให้ตะวันไม่หยุด เด็กสาวขวัญเสียมากเธอยืนอึ้งอย่างทำอะไรไม่ถูกเลย

"ตะวันไม่ได้เอาไป..." ตะวันพูดไปทั้งน้ำตา เธอพยายามมองหาคนช่วย แต่ตอนนี้ทุกสายตาในงานมองตรงมาที่เธอ รวมไปถึงรันเวย์ด้วยเหมือนกัน

"ไม่รู้ละ รันต้องจัดการให้ยาหยีนะคะ คุณคงไม่เห็นคนใช้สำคัญกว่าแขกในงานหรอกใช่ไหม!" คำพูดของไฮโซสาว ทำให้คุณรันเวย์ที่ได้ยินขยับเรียวปากหนาบอกออกมา

"ถ้าบ้านฉันมีขโมยจริง ฉันไม่เลี้ยงเอาไว้แน่!" ร่างสูงประกาศออกไปอย่างดังกร้าว ใบหน้าหล่อก็เลื่อนไปมองยังหญิงสาวร่างเล็กที่ยืนตัวสั่นอยู่ทันที เขาไม่ได้มีท่าทีจะเข้าข้างเธอเลยสักนิด

"ไปค้นตัวกับฉัน! เดี๋ยวนี้!" รันเวย์กระชากข้อมือพาตะวันตั้งท่าจะพาเดินออกไปจากงานทันที เขาเงียบมากและดูกำลังใช้ความคิดอะไรบางอย่าง