LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 49

พิษสวาท | ตอนที่ 48 | เด็กขี้ขโมย

"มันไม่ได้เกี่ยวกับคนโปรด หรือไม่โปรดหรอกนะ" รันเวย์ขึ้นเสียงใส่เธออย่างแทบจะเก็บอาการไม่อยู่แล้วในตอนนี้

"แต่การที่มาสร้างความวุ่นวายและทำลายงานเปิดตัวของฉันในวันนี้...มันไม่ต่างจากการยกเท้ามาเหยียบหน้าของฉัน" เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ยาหยี และจ้องมองเข้าไปในแววตาของเธออย่างอาฆาตแค้น

"ถ้าคนของฉันไม่ผิด ...ฉันจะเหยียบหน้าเธอคืนให้จมตีนเลย" รันเวย์พูดกับคนตรงหน้าอย่างแผ่วเบา ซึ่งไม่มีใครอื่นได้ยินนอกจากยาหยีกับเขา

เขาหันไปมองทุกคนในงานด้วยท่าทีสงบนิ่งและไม่ได้มีท่าทีเกรงใจใด ๆ ต่างจากฝ่ายต้นเรื่องที่เริ่มจะอยู่ไม่สุขขึ้นมาแล้ว

ใคร ๆ ก็รู้ว่ารันเวย์เป็นคนแคร์เรื่องชื่อเสียงและฐานะทางสังคมของตัวเองมาก ๆ ด้วยความที่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูล ที่ถูกเลี้ยงแบบผิด ๆ มาตั้งแต่เด็กนั้น ทำให้เขาถือตัว เย่อหยิ่ง เจ้ายศเจ้าอย่างเป็นที่สุด

ถึงแม้ว่าในเรื่องนี้เขาพอจะดูออกแต่แรกแล้วว่าตะวันไม่ได้ทำ แต่ที่เขาไม่เข้าข้างตะวันในทันที เพราะถ้าไม่มีหลักฐานมายืนยันแบบชัดเจน พวกบรรดาแขกในงานก็คงจะมองว่าเขาลำเอียง และช่วยสาวใช้คนนี้อย่างออกนอกหน้ามากเกินไปอีก

"I will testify for Tawan " (ฉันขอเป็นพยานให้ตะวัน) มาดามฝรั่งลุกขึ้นพูดแทรกขึ้นทันที ในทีแรกเธอกับสามีก็ยังคงงง ๆ กับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่หลังจากที่มีคนแปลเรื่องทั้งหมดให้เธอฟังจนจบ บวกกับบริบทต่าง ๆ ทำให้เธอเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้มากขึ้น และเธอค่อนข้างมั่นใจว่าเด็กหน้าซื่อ ๆ แบบตะวันไม่มีทางขโมยของได้

"หึเมาขนาดนี้ เป็นพยานได้ด้วยเหรอคะ?" ยาหยีหันไปถามความเห็นทุกคนในงาน แม้ว่าเธอจะจนมุมแล้ว แต่เธอก็ยังคงเลือกที่จะไม่ยอมรับสารภาพว่าตัวเองกล่าวหาอีกฝ่าย

"Do you swear to tell the truth (เธอสาบานไหมว่าที่พูดคือเรื่องจริง) " มาดามฝรั่งที่เริ่มสร่างเมาขึ้นมาเล็กน้อย ก็ลุกขึ้นยืนชี้หน้ายาหยีไปทันที

"…" ยาหยีกลอกตามองบนใส่มาดามฝรั่งไปทันที และไม่ตอบคำถามอะไรของเธอทั้งสิ้น

"My Diamond ring with a 15 carat worth between $2.5 and $3 million still on my finger" (แหวนเพชร 15 กะรัตมูลค่าราว ๆ 2.5-3 ล้านดอลลาร์ ยังคงอยู่บนนิ้วของฉันเลยนะ) มาดามลุกขึ้นพร้อมกับโชว์แหวนเพชรวงใหญ่บนมือของเธอ ยังไม่รวมกับวงเล็ก ๆ อื่น ๆ มากมายบนนิ้วอื่น ๆ ของเธออีก

"If she really want to steal some ring that should be me not you!" (ถ้าเด็กคนนี้ต้องการขโมยแหวนสักวงจริง ๆ นั่นควรจะเป็นฉัน ไม่ใช่เธอไหมล่ะ?) มาดามมองที่ตะวันอย่างนึกสงสาร เพราะทุกอย่างมันค่อนข้างจะชัดเจนแล้วว่าเด็กคนนี้ถูกยัยไฮโซพยายามกลั่นแกล้ง

"นี่กะรุมฉันเพื่อปกป้องคนใช้เนี่ยนะ?" ยาหยีมองไปรอบ ๆ ซึ่งดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ฝั่งเดียวกับเธอเลยในตอนนี้

"งั้นก็ชั่งเถอะค่ะ แหวนแค่ไม่กี่แสน ฉันไม่เอาแล้วก็ได้!" ยาหยีเริ่มรู้ตัวแล้วว่าเธอคงไม่สามารถอ่อยรันเวย์ได้สำเร็จแล้วจริง ๆ เธอจึงเริ่มบ่ายเบี่ยงประเด็นที่สร้างเอาไว้ในทันที สาวไฮโซเหลือบมองไปทางตะวันแบบหัวจรดเท้า

"...ยิ่งเจ้าของงานดูไม่พอใจหยีแบบนี้ หยีกลับเลยก็ได้ค่ะ" ยาหยีเดินโฉบไปหยิบกระเป๋าแบรนด์เนมหรูของเธอบนโต๊ะที่เธอเคยนั่ง

ก่อนจะรีบเดินตรงไปทางประตูทางออกทันที รันเวย์แสยะยิ้มออกมาเล็กน้อย แน่นอนว่าเขาไม่มีทางจะปล่อยผู้หญิงคนนั้นเดินกลับออกไปง่าย ๆ แน่ แต่ยังไม่ทันจะสั่งการอะไรไป

ก็เหมือนสวรรค์จะเป็นใจ เพราะในจังหวะเดียวกันนั้นเอง ตำรวจและนักข่าวแวดวงไฮโซ ก็เดินเข้ามาในงานพร้อม ๆ กัน โดยไม่ได้นัดหมาย

"จะรีบไปไหนละ อยู่รอเอาแหวนคาร์เทียร์สุดหรูของเธอกลับไปด้วยสิ...คุณไฮโซสาว" บราวน์เดินไปดักหน้ายาหยีเอาไว้ทันที ซึ่งเธอก็ดูเลิ่กลั่กขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

"หยุดร้องไห้ได้แล้ว ถ้าเธอไม่ได้ทำผิดก็ไม่ต้องกลัวอะไร" รันก้าวถอยหลังไปเล็กน้อย และพูดกับตะวันที่ยังคงเอาแต่ยืนก้มหน้าร้องไห้ไม่ยอมหยุด

ในจังหวะที่เขากำลังหันไปพูดกับตะวัน สายตาของรันเวย์ก็เหลือบไปปะทะเข้ากับไทม์โดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งไทม์ก็เหมือนจะจับตามองทั้งคู่อยู่ตลอดเวลาจริง ๆ

แต่รันเวย์ก็ไม่ได้มีท่าทีกลัวเกรงอะไร แถมยังสู้สายตาของไทม์กลับไปทันที

เลขาของรันเวย์วิ่งกลับเข้ามาในงานด้วยท่าทีเร่งรีบ

"ได้มาแล้วครับนาย" ตุลย์เดินเข้ามาบอกกับเจ้านายของเขาทันที

"มึงรีบเปิดกล้องวงจรปิด แล้วฉายตรงไปที่หน้าเวที!" รันเวย์หันไปสั่งการเสียงเข้ม กับเลขาของเขาที่ถือแฟลชไดร์ฟ ซึ่งชายคนนั้นก็รีบทำตามคำสั่งของนายทันที

"ยกกล้องขึ้นมาทำข่าวสิ ฉันอนุญาตให้เก็บภาพได้ทั้งหมด" รันเวย์หันไปบอกกับนักข่าวที่ยืนเกร็ง ๆ ไม่กล้าจะยกกล้องขึ้นถ่าย แต่พอรันเวย์อนุญาต พวกเขาก็รีบหยิบขึ้นมาทันที ตุลย์เสียบข้อมูลกล้องวงจรปิดเข้ากับโน้ตบุ๊กและฉายขึ้นโพรเจกเตอร์ใหญ่ในงาน

"นี่มีเรื่องอะไรกันงั้นเหรอครับ" ตำรวจสองนายเดินเข้ามาในงาน และหยุดตรงหน้าของรันเวย์ทันที รันเวย์ชี้ไปทางโพรเจกเตอร์ ก่อนจะอธิบายไปแบบคร่าว ๆ

"ผู้หญิงคนนี้เธอกล่าวหาว่าคนใช้บ้านผมขโมยแหวนมูลค่าหลายแสนของเธอไป...ก็เลยต้องโทรตามตำรวจมาเพื่อจับโจรนะครับ" รันเวย์เอ่ยตอบเสียงเรียบ สายตาของเขามองตรงไปที่โพรเจกเตอร์ใหญ่

"เอ่อ..ฉันไม่เอาเรื่องแล้วก็ได้ค่ะ" ยาหยีรีบพูดสวนขึ้นทันที และตั้งท่าจะเดินออกมาจากงานอย่างเดียว