LOVE POSITIONS พิษสวาท นิยาย บท 92

พิษสวาท | ตอนที่ 91 | โลกอีก (หลาย) ใบ

"…" ตะวันยืนนิ่งอยู่สักพักเพราะเธอก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน รันเวย์เลือกที่จะดันคนตัวเล็กไปยืนอยู่ด้านหลังของเขาแทนทันที

"นึกว่าคุณจะจำเมียเก็บคนนี้ไม่ได้ซะแล้วนะคะ" เธอค่อย ๆ ก้าวเข้ามาหารันเวย์ทีละก้าว ทีละก้าว จนหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของเขา

(เมียเก็บ) ตะวันทวนคำนั้นเบา ๆ ภายในใจ

"เฮ้อ.."รันเวย์ถอนหายใจออกมาก่อนจะมองตรงไปที่หญิงสาวด้วยใบหน้าที่บอกบุญไม่รับสักเท่าไร

"ตะวันไปนอนก่อนไป.." รันเวย์หันกลับไปบอกกับตะวันเบา ๆ

"..ค่ะ" ตะวันขานตอบกลับไปเบา ๆ

"..พอคุณหายดี..กลับมามีชีวิตดี ๆ ในเมืองแล้ว คุณก็ลืมฉันได้ง่าย ๆ เลยใช่ไหม?" หญิงสาวพูดขึ้นทั้งน้ำตาคลอ

"หึ.." รันเวย์หัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะจับไหล่ทั้งสองข้างของหญิงสาวพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าไปหาเธอใกล้ ๆ

"ฉันไม่เคยคิดจะจำมันตั้งแต่แรก..." รันเวย์พูดใส่หน้าผู้หญิงคนนั้นไปด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"แล้วไอ้คำสัญญาที่บอกว่าถ้าแต่งงานเสร็จแล้ว....คุณจะบอกเรื่องของเรากับเมียแต่งของคุณแล้วจะรับฉันมาอยู่ด้วยล่ะ?" หญิงสาวหน้าคมผมยาวตรงหน้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ

"มุกยอมเป็นทั้งเมียเก็บ เมียน้อย..มุกยอมคุณทุกอย่าง...แต่คุณไม่เคยกลับไปรับผิดชอบอะไรมุกเลยใช่ไหม" เธอมองหน้ารันเวย์อย่างทั้งรักทั้งแค้นใจ

"จริง ๆ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไรเธอเลยนะไข่มุก....เพราะเธอเองก็เต็มใจมานอนกับฉันเองไม่ใช่เหรอ?" รันเวย์ย้อนถามกลับไปทำเอาสาวชาวเกาะคนนั้นถึงกับหน้าเสียไปทันที

"เธอเป็นคนมอมเหล้าฉันให้ปล้ำเธอเอง...จำไม่ได้รึไง?" รันเวย์ย้อนไปถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ บนเกาะ เขาแทบไม่เคยจดจำอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่นั่นเลย

"เพราะฉะนั้นเราก็ต่างคนต่างได้.....จะมาเรียกร้องอะไรจากฉันอีก?"

"งั้นที่คุณสัญญาว่าจะกลับมาหามุก...จะพามุกมาอยู่ด้วยที่นี่ล่ะ"

"ถ้าฉันไม่สัญญาส่ง ๆ ไปแบบนั้น เธอจะพาฉันออกมาจากที่เกาะนั้นไหม?"

"…." หญิงสาวเงียบไปทันที

"ฉันรู้ความคิดของเธอ และแผนการของเธอมาโดยตลอด...แต่ฉันเลือกที่จะเงียบเอาไว้ต่างหาก" รันเวย์จิ้มไปที่หน้าผากของเธอเบา ๆ ก่อนจะลดมือลงและกำหมัดเอาไว้แน่น

"ความจริงฉันมีโอกาสได้ออกจากเกาะนั้นนับครั้งไม่ถ้วน...ฉันมีโอกาสกลับมาหาครอบครัว หาคนรัก และอาจจะกลับมาแก้ไขทุกอย่างได้ทันเวลา"

"แต่เพราะเธอเองไม่ใช่เหรอที่ใช้สิทธิ์ของหัวหน้าพยาบาลในโรงพยาบาล คัดค้านการส่งตัวฉันมารักษาในเมือง?" ร่างสูงจ้องหน้าถามกลับไปอย่างเสียงเรียบ

"ฉันหลอกเธอ..ก็เพราะเธอมาหลอกฉันก่อน!" เขาพูดตัดจบไปเพียงเท่านั้นก่อนจะปล่อยมือออกจากไหล่ทั้งสองข้างของเธอทันที

"ส่วนเรื่องบุญคุณที่ครอบครัวของเธอและเธอช่วยชีวิตและรักษาฉันจนหายดี เรื่องนี้ฉันไม่เคยลืมและฉันก็คิดว่าได้ตอบแทนเธอกับครอบครัวคืนไปหมดแล้ว" ร่างสูงอธิบายร่ายยาวอย่างละเอียด จนทำเอาหญิงสาวยืนนิ่งไป

"หนี้ของที่บ้านเธอฉันก็ใช้ให้หมด เรือประมงฉันก็ออกลำใหม่ให้ ไหนจะเงินเกือบ 10 ล้าน ที่ฉันให้ตอบแทนไปอีก 10 ล้านบนเกาะ..มันก็น่าจะสบายไปทั้งชาติแล้วนะ" เขาย้ำเตือนอีกครั้ง ถึงเรื่องบุญคุณของเขาต่อครอบครัวและตัวของเธอ

"แล้วเรื่องของเราละ?" ไข่มุกถามอีกครั้งทั้งน้ำตา

"มันไม่เคยมีเรื่องของเรา เธอมาเสนอตัวให้ฉันถึงเตียง...ฉันก็แค่สนองให้เธอตอบแทนไปก็เท่านั้นเอง" รันเวย์สวนกลับไปทันควัน เมื่อเขาหันหน้าเตรียมจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน เขาก็เผชิญหน้ากับตะวันที่ยืนรออยู่ด้านหน้าประตูบ้าน เด็กสาวรีบหลบสายตาของเขาไปทันที

ฟุ่บ!! ไข่มุกวิ่งตรงเข้ามาสวมกอดรันเวย์เอาไว้แน่น เธอร้องไห้ระงมและไม่ยอมปล่อยมือจากเขา