ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1

บทที่1 ทรยศตนเอง

ภายในห้องผ่าตัดสูติ - นรีเวชที่ดีที่สุดในโรงพยาบาลอันดับหนึ่งของเมืองจิ่น

เจียงสื้อสื้อพยายามทนความเจ็บปวดที่ส่งมาจากท้องลงไป ร่างกายของเธอนั้นสั่นไม่หยุด เธอใช้มือทั้งสองข้างจับราวข้างเตียงคลอดไว้อย่างสุดแรง จึงทำให้นิ้วมือของเธอนั้นบวมแดงไปหมด

เมื่อหมอที่ช่วยคลอดอยู่ข้างๆนั้นเห็นถึงสถานการณ์นี้ จึงพูดปลอบใจเธอด้วยนํ้าเสียงที่อ่อนโยน"อย่ากลัวเลย คุณทนอีกสักครู่หนึ่ง อีกไม่นานลูกก็จะคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัยแล้ว"

เจียงสื้อสื้อพยักหน้า แต่ขอบตากลับบวมแดงเล็กน้อยเพราะในใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

พอคลอดออกมา ลูกก็จะถูกคนอื่นเอาไปแล้ว

เธอตั้งครรภ์ไว้สิบเดือน และได้สังเกตการณ์เจริญเติบโตของลูกขึ้นมาทีละนิดทีละน้อย แม้ว่าเธอพยายามไม่ไปมีอารมณ์ความรู้สึกกับมัน แต่พอถึงเวลานี้หัวใจของเธอนั้นก็ยังทรงเจ็บปวดมากๆ

ขอโทษ ขอโทษด้วยจริงๆ......

ขอบตาของเจียงสื้อสื้อบวมแดงไปหมด

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากมีลูกคนนี้ เป็นเพราะว่าเธอไม่สามารถเอาไว้ได้

เพราะเธอเป็นเพียงแค่คนตั้งครรภ์แทน

พอคลอดลูกออกมาเเละเอาเงินไปเรียบร้อยเสร็จ เธอก็ไม่สามารถมีส่วนเกี่ยวข้องกับลูกได้อีกแล้ว

พอดีเวลานี้ ความเจ็บปวดส่งมาอีกรอบหนึ่ง ทำให้เจียงสื้อสื้อรู้สึกหน้ามืด และเกิดความเสียใจภายหลังขึ้นมาจากในใจ

เธอไม่อยากได้ตังค์แล้ว เธออยากได้แต่ลูก อยากได้แต่ลูกอย่างเดียว......

แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงตะโกนภายในใจของเธอ คุณหมอได้มาฉีดยาชาให้เธอ ทำให้เธอหมดสติไปเรื่อยๆ จนสลบไปในที่สุด......

หลังจากหนึ่งชั่วโมงผ่านไป เจียงสื้อสื้อตื่นขึ้นมา และได้สังเกตว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

ข้างๆว่างเปล่าไม่มีใครสักคนอยู่ แต่ข้างเตียงมีเช็คใบหนึ่งวางอยู่ บนนั้นได้เขียนว่าหนึ่งล้านหยวนถ้วน

ทันใดนั้น หัวใจของเจียงสื้อสื้อเปรียบเสมือนถูกขุดไปชิ้นใหญ่

มือของเธอแตะไปที่หน้าท้องที่ยุบลงแล้วโดยจิตใต้สำนึก จากนั้นนํ้าตาก็ไหลลงมาอย่างกระทันหัน......

ทีหลัง จะไม่มีอีเจ้าน้อยที่ซนมาเคลื่อนไหวตัวไปมาในท้องอีกแล้ว

เธอยังไม่ทันได้เห็นสักตาเดียวเลย!

พอนึกถึงว่าคงไม่มีโอกาสได้เจอีกแล้ว นํ้าตาของเจียงสื้อสื้อก็ไหลลงมารุนแรงกว่าเดิม

แต่ยังไม่ทันรอให้เธออ้าปากร้องออกมา ประตูของห้องผู้ป่วยก็ถูกคนผลักเข้ามา

เจียงสื้อสื้อมองไปต้นกำเนิดของเสียง จากนั้นก็ได้เห็นเจียงนวลนวลใส่รองเท้าส้นสูงคู่นึงแล้วเดินเข้ามาอย่างหยิ่ง

เธอมีความรู้สึกตื่นตกใจไปสักพักหนึ่ง และอยากจะดิ้นรนเพื่อลุกขึ้นมา แต่กลับมีความเจ็บปวดบางอย่างส่งมาจากในท้อง