ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1256

ซ่างกวนหยวนกลับไปถึงบ้าน ก็ได้รีบเรียกพ่อบ้านมา

"วันนี้นอกจากเฟิงเฉินมาทานข้าวแล้ว ได้ลงมาไหม?" ซ่างกวนหยวนถาม

"ไม่ครับ"

"งั้นซูหยุนได้ทำอะไรไหม?"

"ซูหยุนเธอ......" พ่อบ้านได้ลังเล เขาไม่รู้ว่าควรที่จะเอาเรื่องที่ซูหยุนวิ่งมาที่ห้องครัว เมื่อมื้อเที่ยงพูดให้เธอไหม

และก็เป็นเพราะเขาลังเล ทำให้ซ่างกวนหยวนสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ สีหน้าก็ได้เครียดทันที ถามเสียงน่ากลัวว่า "หล่อนทำอะไรไปกันแน่?"

พ่อบ้านก็ได้ตอบไปตามความจริง "เธอได้มาที่ห้องครัวครับ อีกอย่างคุณชายเฟิงเฉินก็ได้เห็นเธอแล้ว"

"ฉันสั่งพวกนายว่ายังไง?"

ซ่างกวนหยวนก็ได้สูดหายใจเข้าลึกๆ กดความโมโหไว้ในใจ "ไปเรียกซูหยุนมาให้ฉัน"

"ครับ"

พ่อบ้านก็ได้รีบไปเรียกคน

ซ่างกวนหยวนได้เดินไปนั่งลงที่ห้องรับแขก ใบหน้าที่ได้แต่งหน้าอย่างสวยก็ได้เคร่งเครียดเอามากๆ

ซูหยุนคนนั้นก็เป็นคนที่ไม่เจียมตัวเลยคนหนึ่ง ไม่แน่ในหัวก็ได้คิดหาวิธีที่จะเข้าใกล้เฟิงเฉินอยู่ตลอด

เป็นไปตามที่ตัวเองคิดไว้จริงๆ ด้วย มองเธอครั้งแรกก็ไม่ชอบแล้ว

ตอนที่พ่อบ้านมานั้น เจียงสื้อสื้อกำลังทำเก็บกวาดบ้านดอกไม้

พอเธอเห็นพ่อบ้าน ใบหน้าก็ยังมีรอยยิ้ม ถาม "ลุงจาง ลุงทำไมมีเวลาว่างมานี่คะ?"

"คุณหนูอยากเจอเธอ"

พอได้ยินว่าซ่างกวนหยวนมาหาตน รอยยิ้มบนหน้าของเจียงสื้อสื้อก็ได้แข็งไปเลยทันที "คุณหนูเรียกฉันทำไมคะ?"

"เธอว่าล่ะ?"

พอเจอกับสายตาที่ช่วยไม่ได้ของพ่อบ้าน เจียงสื้อสื้อก็เข้าใจเลยทันที

นอกจากเรื่องของเฟิงเฉินแล้ว ซ่างกวนหยวนยังจะอยากเจอเธอเพราะเรื่องอื่นเหรอ?

เจียงสื้อสื้อก็ได้เดินตามหลังพ่อบ้านไปที่ห้องรับแขก

"คุณหนู ซูหยุนมาแล้วครับ"

ซ่างกวนหยวนเงยหน้า สายตาที่น่ากลัวได้มองไปทางเจียงสื้อสื้อ

เจียงสื้อสื้อก้มหน้า ก็ได้ถามอย่างสุภาพว่า "คุณหนู คุณหนูหาดิฉันมีเรื่องอะไรคะ?"

"วันนี้เธอเคยเจอกับเฟิงเฉิน?" ซ่างกวนหยวนถาม

เธอได้เรียกตนมาก็เพราะว่ารู้เรื่องตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ

เพราะงั้น ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบัง

เจียงสื้อสื้อพยักหน้า "ค่ะ เจอค่ะ"

"ซูหยุน!" ซ่างกวนหยวนลุกขึ้น ก็ได้มองเธออย่างโมโห "ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหม ว่าห่างเฟิงเฉินไกลหน่อย?"

"คุณหนูเคยบอกค่ะ แต่ว่านี่มันเจอโดยไม่ได้ตั้งใจนี่คะ?" เจียงสื้อสื้อก็ได้เสแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจแบบนั้น

"ไม่ได้ตั้งใจ?" ซ่างกวนหยวนหัวเราะอย่างเย็นชา "เธอจงใจที่จะวิ่งไปที่ห้องครัว ยังบอกว่าไม่ได้ตั้งใจได้เหรอ?"

"ที่ดิฉันไปห้องครัวก็แค่อยากจะช่วย แต่ก็คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอกับคุณชายเฟิงเฉินพอดี"

เธอไม่เพียงแค่แก้ตัว อีกอย่างก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองนั้นทำผิดตรงไหน

ซ่างกวนหยวนโมโหมากๆ เธอก็ได้กัดฟัน "พ่อบ้าน!"

"คุณหนูครับ ผมอยู่นี่"

"คิดเงินเดือนของเธอออกมา ไล่เธอออกไป!"

พอได้ยินว่าตัวเองโดนไล่ออก สีหน้าของเจียงสื้อสื้อได้เปลี่ยน ก็ได้รีบรับผิด "คุณหนู ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งเถอะค่ะ! ต่อไปถ้าฉันเจอกับคุณชายเฟิงเฉินก็หลบไปไกลๆ แน่นอน คุณหนูให้โอกาสฉันอีกสักครั้งเถอะค่ะ!"

คำขอของเธอ ซ่างกวนหยวนแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ก็ได้สั่งอย่างเย็นชาว่า "ลุงจาง รีบไล่เธอออกไป!"

พ่อบ้านไม่กล้าที่จะชักช้า ก็ได้ตอบ "ครับ" ไป แล้วก็หันไปพูดกับเจียงสื้อสื้อว่า "ซูหยุน ตามฉันมา"

เจียงสื้อสื้อไม่ยอม "คุณหนู ขอให้คุณหนูเชื่อใจฉันเถอะค่ะ ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะคะ!"

"ลุงจาง!"

ซ่างกวนหยวนก็ได้ตะโกนออกไป พ่อบ้านตกใจจนได้ยืนมือไปลากเจียงสื้อสื้อ

"ลุงจาง ลุงปล่อยฉันนะ!"

เจียงสื้อสื้อก็ได้ดิ้นรนไป ก็ได้หันกลับไปขอร้องซ่างกวนหยวนไป "คุณหนู ฉันผิดไปแล้ว คุณหนูให้โอกาสฉันอีกสักครั้งนะคะ! คุณหนู......"

ซ่างกวนหยวนก็ได้หันไป หันแผ่นหลังที่เย็นชาของเธอเป็นการตอบเธอ

"ได้เตือนเธอตั้งแต่แรกแล้ว แต่เธอไม่ฟัง คราวนี้เป็นไง? ทำให้คุณหนูโมโหแล้วไง"