ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1271

"นี่เธอเป็นใครกันแน่?"

จิ้นเฟิงเฉินถามไปอีกรอบ

ครั้งนี้น้ำเสียงเคร่งขรึมขึ้นอีกมาก

เจียงสื้อสื้อขำออกมาทีหนึ่ง "ฉันเป็นใครมันไม่สำคัญหรอกค่ะ หรือคุณคิดจะแต่งงานกับซ่างกวนหยวนจริงๆ เหรอคะ?"

จิ้นเฟิงเฉินเงียบไป

ความจริงหลายวันนี้เขาก็คิดเรื่องนี้มาโดยตลอด

เขาจำอะไรเกี่ยวกับอดีตของตัวเองไม่ได้เลย และกลัวจะเป็นแบบที่เธอพูด คือทำให้ภรรยาเก่าและลูกๆ ต้องเจ็บปวด

ภรรยากับลูกๆ

จิ้นเฟิงเฉินนึกถึงเด็กสองคนที่เจอเมื่อหลายวันก่อน

หัวใจ เหมือนถูกอะไรบางอย่างเข้ามาฉีกกระชาก มันรู้สึกเจ็บ

ถ้าพวกเขาเป็นลูกของเขาจริงๆ แล้วเขาจะทิ้งพวกเขาเพื่อไปแต่งงานกับคนอื่นได้ยังไงล่ะ?

ที่สำคัญ......

ภาพของเจียงสื้อสื้อที่กำลังร้องไห้อย่างเจ็บปวดแล่นเข้ามาในหัว ในใจของจิ้นเฟิงเฉินก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

"จะแต่งไม่แต่ง ฉันไม่ได้เป็นคนกำหนด" จิ้นเฟิงเฉินพูด

เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้วทันที "ขอแค่คุณไม่อยากแต่ง แล้วซ่างกวนหยวนจะสามารถบังคับคุณได้อย่างนั้นเหรอคะ?"

"ฉัน......"

พอจิ้นเฟิงเฉินเปิดปากพูด ประตูห้องก็ถูกคนเปิดเข้ามาจากด้านนอกพอดี

ติ๊ก!

ไฟในห้องถูกเปิดออก ภายในห้องสว่างขึ้นมาทันที

แสงสว่างที่เกิดขึ้นกะทันหัน ทำให้เจียงสื้อสื้อรู้สึกไม่ชิน จนต้องหรี่ตาลง ยังไม่ทันที่จะเห็นชัดว่าเป็นใคร

น้ำเสียงที่เย็นเยือกของซ่างกวนหยวนก็ดังขึ้นที่ข้างหู

"เธอนี่มันใจกล้ามมากเลยนะ ที่กล้าเข้าห้องของเจ้านายในยามวิกาลแบบนี้!"

หัวใจของเจียงสื้อสื้อหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที

จบกัน!

......

"สรุป......เธอจึงถูกไล่ออกมาทั้งอย่างนี้ใช่มั้ย?"

เจียงสื้อสื้อพยักหน้า "ค่ะ"

ฟางยู่เชินขมวดคิ้ว "แล้วซ่างกวนเชียนล่ะ?"

"ตอนนั้นซ่างกวนหยวนโมโหมาก ยังไงก็จะไล่ฉันออกจากบ้านให้ได้ ซ่างกวนเชียนเองก็ทำอะไรเธอไม่ได้ จึงต้องยอมทำตามแต่โดยดี"

ความจริงก่อนที่เธอจะแอบย่องเข้าไปในห้องของจิ้นเฟิงเฉินนั้น เธอก็ได้เตรียมใจที่ต้องเจอกับบทสรุปที่เลวร้ายที่สุดแล้ว

แต่ตอนที่มันเกิดขึ้นจริงๆ ก็ยังทำใจไม่ค่อยได้อยู่ดี

"แล้วน้องเขยมีการตอบสนองยังไงบ้าง?" ฟางยู่เชินถามต่อ

เจียงสื้อสื้อขำออกมาด้วยความจนใจ "เขา......ไม่รู้จักซูหยุนเลย แล้วจะให้มีการตอบสนองอะไรได้ล่ะคะ?"

ซ่างหยิงจับมือเธอไว้ด้วยความเป็นห่วง แล้วพูดไปว่า "อย่าคิดมากเลย ยังไงก็ต้องมีทางอื่นอยู่อีกแน่นอน"

"น้าสะใภ้เล็กคะ หนูไม่ได้คิดมาก หนูแค่รู้สึกว่าตัวเองได้ทำเรื่องที่โง่ที่สุดลงไปก็เท่านั้นค่ะ"

ตอนนี้เธอออกมาจากบ้านตระกูลซ่างกวนแล้ว ถ้าคิดจะกลับเข้าไปอีก มันก็เป็นเรื่องที่ยากมาก

"ไม่โง่เลยสักนิด เธอเองก็ร้อนใจมาก ฉันคิดว่าเฟิงเฉินรักเธอขนาดนั้น เขาต้องจำเธอได้แน่นอน" ซ่างหยิงพูดปลอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

เจียงสื้อสื้อหยุดคิดไปแป๊บหนึ่ง แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองฟางยู้เชืน "พี่คะ ห้ามปล่อยให้งานแต่งงานของพวกเขาได้จัดเด็ดขาดเลยนะคะ"

ถ้างานแต่งถูกจัดขึ้นไปแล้ว งั้นก็ไม่เหลือโอกาสที่จะแย่งเขากลับมาแล้ว

ฟางยู่เชินพยักหน้า "ฉันรู้ ฉันจะไปหาซ่างกวนเชียน ให้เขาจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย"

"ขอบคุณค่ะพี่"

ตั้งแต่ที่เธอรู้จักกับพวกเขามา เธอก็คอยก่อปัญหาให้เขาอยู่ตลอด ถ้าเมื่อไหร่ที่เฟิงเฉินกลับมา เธอจะต้องตอบแทนพวกน้าสะใภ้เล็กให้เป็นอย่างดีเลย

ฟางยู่เชินยิ้มออกมา "คนบ้านเดียวกัน ไม่ต้องเกรงใจไปหรอก"

จากนั้น เขาก็หยิบเสื้อสูทขึ้นมา "ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอไปบริษัทก่อนนะ"

"สื้อสื้อ เธอขึ้นไปพักผ่อนข้างบนเถอะ ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรมา ร่างกายก็เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ดูแลร่างกายให้แข็งแรงถึงจะมีแรงไปจัดการปัญหาต่อ" ซ่างหยิงบอก