ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1342

เย่เสี่ยวอี้มองเห็นข่าวการยกเลิกสัญญาแต่งงาน ก็ได้โมโหจนปัดของจากโต๊ะแต่งหน้าลงพื้นทั้งหมด

คนใช้ที่กำลังเก็บกวาดก็ได้ตกใจจนหยุดนิ่ง ก้มหน้า ไม่กล้าที่จะหายใจดังๆ

"ฟางยู่เชิน นายแน่มาก!" เย่เสี่ยวอี้ก็ได้โมโหจนตาแดง กัดฟันพูดประโยคนี้ออกมา

เธอก็ได้ลุกขึ้นอย่างแรง ก้าวออกไปข้างนอก

เธอจะไปหาฟางยู่เชินถามให้เข้าใจซึ่งๆ หน้า เขาเอาตระกูลเย่ไว้ที่ไหนกันแน่? เอาเธอเย่เสี่ยวอี้ไว้ที่ไหนกันแน่?!

รีบลงไป ก็ได้ยินคุณแม่คุยโทรศัพท์พอดี

"อะหยิง คราวนี้ยู่เชินทำเกินไปแล้วนะ! ถึงแม้ว่าตระกูลเย่ของพวกเราเทียบตระกูลฟางของพวกเธอไม่ได้ แต่ว่าไม่มีใครรังแกพวกเราเหมือนที่พวกเธอทำแบบนี้!

ฉันไม่สน ถ้าเกิดพวกเธอไม่ให้เหตุผลที่น่าพอใจกับพวกเรา พวกเราตระกูลเย่ไม่ปล่อยไปง่ายๆ แน่!"

พูดจบ แม่เย่ก็ได้วางสายด้วยความโมโห หางตาก็ได้มองเห็นเย่เสี่ยวอี้ที่ยืนในที่ไม่ไกล ก็ได้รีบเดินเข้าไป

"เสี่ยวอี้ ลูกวางใจเถอะ พ่อแม่ต้องให้ตระกูลฟางอธิบายกับพวกเราให้ชัดเจนแน่!"

เย่เสี่ยวอี้หัวเราะไป "แม่ค่ะ แม่คิดว่าฟางยู่เชินจะให้เหตุผลที่น่าพอใจกับพวกเราเหรอ?"

"เขาไม่ให้ไม่ได้!" แม่เย่หรี่ตา พูดอย่างโมโหว่า "ถ้าเขาไม่ให้ พวกเราไม่ปล่อยตระกูลฟางไปแน่!"

ไหนๆ ฟางยู่เชินกล้าที่จะปล่อยข่าวแบบนี้ออกมา งั้นก็หมายความว่าไม่ได้มองตระกูลเย่ไว้ในสายตาเลยสักนิด จะไปกลัวพวกเขาที่ไหน

คิดถึงตรงนี้ ไฟโกรธของเย่เสี่ยวอี้ก็ได้หนักขึ้น

"แม่ค่ะ หนูไปถามเขาให้เข้าใจ"

"เสี่ยวอี้!"

แม่เย่ห้ามเธอไม่ทัน ก็ได้มองเธอออกไปทั้งแบบนี้

"เห้อ!" แม่เย่ก็ได้ถอนหายใจหนักๆ "ยู่เชินมันอยากจะทำอะไรกันแน่? ทำเกินไปแล้วจริงๆ!"

ฟางยู่เชินสัมภาษณ์เสร็จ พึ่งออกจากห้องประชุมกับนักข่าว ก็เห็นเย่เสี่ยวอี้ออกมาจากลิฟต์ด้วยความโมโห

นักข่าวเห็นเย่เสี่ยวอี้ ตาก็ได้เป็นประกายทันที

ข่าวพิเศษ!

ข่าวใหญ่พิเศษ!

แต่ว่าเธอไม่ทันที่จะดีใจ ก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาของส้งหยาวดังข้างหูว่า "นอกจากประธานของพวกเขาที่ได้ตกลงสัมภาษณ์แล้ว ถ้าคุณกล้าที่จะเขียนข่าวอื่น ก็รอจดหมายทนายจากฟางซื่อกรุ๊ปได้เลยครับ"

พูดเตือนออกไป นักข่าวก็ทำได้แค่เก็บความคิดในใจไว้ รีบก้มหน้าแล้วก็เดินไปทางลิฟต์

"ท่านประธานครับ ต้องการให้ผมไล่เธอไปไหม?" ส้งหยาวถาม

มองเย่เสี่ยวอี้มาด้วยท่าทางที่โมโหแบบนั้น ท่านประธานต้องเจอกับความยุ่งยากไม่น้อยแน่

"ไม่ต้องแล้ว" ฟางยู่เชินก็ได้หันตัวเดินไปทางห้องทำงาน ก็เหมือนว่าไม่เห็นเย่เสี่ยวอี้อย่างงั้น

"ฟางยู่เชิน!"

เย่เสี่ยวอี้ก็ได้พุ่งมาขวางหน้าเขา ถามเสียงแหลมว่า "นายหมายความว่ายังไงกันแน่?"

ฟางยู่เชินไม่มองเธอเลยแม้แต่นิด น้ำเสียงเย็นชา "ข่าวมันหมายความว่ายังไง ฉันก็หมายความว่าแบบนั้น"

"ฟางยู่เชิน!" เสียงของเย่เสี่ยวอี้ก็ได้แหลมขึ้นกว่าเดิม แหลมจนทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นแทบจะอุดหู

สีหน้าของฟางยู่เชินไม่เปลี่ยน เย็นชาเอามากๆ "ส้งหยาว ส่งแขก"

พูดจบ ก็ได้อ้อมเย่เสี่ยวอี้ แล้วก็ตรงเข้าห้องทำงาน

เย่เสี่ยวอี้หันตัวตามไป การกระทำของส้งหยาวเร็วกว่า ก็ได้ขวางประตูไว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พูดอย่างเกรงใจว่า "คุณหนูเย่ ประธานฟางยุ่งมากนะครับ เชิญกลับไปเถอะ"

"หลีกไป!" เย่เสี่ยวอี้ก็ได้จ้องเขาแน่น

ส้งหยาวก็ได้เก็บรอยยิ้มไป น้ำเสียงไม่ได้เกรงใจเหมือนเดิม "คุณหนูเย่ อย่างน้อยคุณก็เป็นคุณหนูตระกูลดังนะครับ ถ้าเกิดให้รปภ.มาลากคุณไป นั่นต้องไม่น่าดูแน่ๆ!"

เหมือนว่าเย่เสี่ยวอี้ไม่ได้ยินที่เขาพูดแบบนั้น "หลีกไป!"

ส้งหยาวไม่ขยับ

"ฉันบอกให้หลีกไป!" เย่เสี่ยวอี้ก็เหมือนบ้าไปแล้วแบบนั้น ก็ได้ตะโกนเสียงดัง ใช้ศอกกระทุ้งไปที่ท้องของส้งหยาวอย่างแรง