ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 139

บทที่ 139 แผนการของสองแม่ลูกตระกูลซู

จิ้นเฟิงเฉินเริ่มจัดการงานยุ่งๆต่อ เขามีเรื่องที่ต้องให้ซูชิงหยิงไปจัดการ ผู้ช่วยได้ยินจึงบอก ”ซีอีโอ วันนี้คุณซูลาป่วยอยู่บ้านครับ”

ได้ยินดังนั้นจิ้นเฟิงเฉินถึงนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานเขาทิ้งเธอไว้ในงานคนเดียว ชายหนุ่มแม้มปากอย่างใช้ความคิด “เดี๋ยวไปซื้ออาหารกับของบำรุงส่งไปให้เธอที่บ้าน”

“ครับซีอีโอ” ผู้ช่วยรับปาก แล้วจึงเดินออกจากห้องทำงานไป

……

และในเวลานี้ ณบ้านตระกูลซู ซูชิงหยิงสวมชุดอยู่บ้านนั่งดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา

ความจริงแล้วเธอไม่ได้ป่วยแต่อย่างใด แพงแค่อารมณ์ไม่ค่อยดีก็เท่านั้น

เมื่อคืนจิ้นเฟิงเฉินทิ้งเธอแล้ววิ่งตามเจียงสื้อสื้อออกไปอย่างไม่ไยดี ไหนจะคนในงานที่ลือกันให้แซ่ดว่าจิ้นเฟิงเฉินมีคนที่ชอบอยู่ในใจแล้ว และเธอก็เป็นแค่คุณหนูซูที่คอยตามเกาะแกะเขาก็เท่านั้น งานหมั้นงานแต่งอะไรไม่เคยเกิดขึ้นจริงๆ

เมื่อคืนพอซูชิงหยิงกลับมาถึงบ้าน คงไม่ต้องบอกว่าเธออารมณ์เสียแค่ไหน จากที่คิดว่าตัวเองจะได้มีโอกาสอยู่กับจิ้นเฟิงเฉินสองต่อสอง เป็นที่น่าอิจฉาของทุกคนในงาน แต่ใครจะคิดว่านังเจียงสื้อสื้อนั่นก็อยู่ในงานด้วย เพราะว่ามันถึงทำให้จิ้นเฟิงเฉินทิ้งเธอไว้แล้วหนีออกจากงานไป

เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอนอนไม่หลับทั้งคืน วันนี้ก็เลยขี้เกียจไปทำงาน

คุณหญิงซูที่นั่งอยู่ข้างๆก็พูดปลอบ “ก็แค่ผู้หญิงเก็บที่ไม่มีวันได้ออกหน้าออกตาคนนึง ไม่ต้องโมโหเพราะคนประเภทนี้หรอก”

“คุณแม่จะไม่ให้หนูโมโหได้ยังไงคะ คุณแม่ไม่รู้หรอกว่าเมื่อคืนนี้คนในงานมองหนูอย่างกับเป็นตัวตลก ใครๆก็พูดว่าคุณหนูตระกูลซูเทียบลูกสาวที่โดนทอดทิ้งจากตระกูลเจียงนั่นไม่ติด คุณแม่ดูสิจะไม่ให้หนูโมโหได้ยังไง?”

ไม่กี่นาทีก่อนทุกคนยังพูดกันอยู่ว่าซูชิงหยิงกับจิ้นเฟิงเฉินเป็นบุพเพสันนิวาส เหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก แต่วินาทีต่อมาจิ้นเฟิงเฉินกลับวิ่งตามผู้หญิงคนอื่นออกจากงานไป จะไม่ให้เธอเสียหน้าได้ยังไง?

“คุณแม่ตอนนี้หนูชักเริ่มสงสัยแล้วว่านังเจียงสื้อสื้อนั่นมันตั้งใจหรือเปล่า เฟิงเฉินอยู่ที่ไหนมันอยู่ที่นั่น ทุกครั้งที่โผล่มาก็สร้างปัญหาตลอด นังนั่นต้องตั้งใจยั่วพี่เฟิงเฉินแน่ๆ”

แววตาของคุณหญิงซูนิ่งไป “เจียงสื้อสื้อนังตัวดี แม่ไม่เชื่อหรอกว่าเราจะจัดการมันไม่ได้”

ซูชิงหยิงอยากจะสั่งสอนเจียงสื้อสื้อใจจะขาด แต่จิ้นเฟิงเฉินก็ออกโรงปกป้องมันตลอด ถ้าเธอลงมือเองแล้วถูกจับได้คงไม่ดีแน่...

“ไม่ต้องกลัวชิงหยิง เดี๋ยวคุณป้าจิ้นจะมาหา ถึงตอนนั้นเราฟ้องอะไรไปนิดหน่อย ก็รู้ๆอยู่ว่าระดับตระกูลจิ้นไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นคุณป้าจิ้นของเราน่ะเกลียดนังนั่นเข้าไส้ ถ้าเธอรู้เรื่องนี้ มีหวังแม่เจียงสื้อสื้อนั่นได้งานเข้าแน่”

ได้ยินดังนั้น แววตาของซูชิงหยิงก็เปร่งประกาย

จริงสิ! ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้นะ?

ขณะนั้นเอง แม่บ้านก็เข้ามารายงาน

“คุณนายคะ คุณผู้หญิงจิ้นมาค่ะ”

คุณหญิงซูลุกขึ้นแล้วรีบพูดกับแม่บ้าน “รีบไปเชิญเธอเข้ามา”

ผ่านไปไม่นาน คุณหญิงจิ้นก็เดินเข้ามา เธอสวมชุดกระโปรงยาวสีขาวขุ่น แต่งตัวอย่างสง่างาม ร่างทั้งร่างเผยออร่าความเป็นผู้ดี

คุณหญิงจิ้นให้คนยกน้ำชากับของหวานมาเสิร์ฟ ซูชิงหยิงก็ลุกขึ้นยืนส่งยิ้มทักทาย

“คุณป้าคะ”