ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1420

"เสี่ยวเป่า ลูกไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม?" เจียงสื้อสื้อมองสำรวจเสี่ยวเป่าทั้งตัวด้วยความกังวล

"หม่ามี๊ ผมไม่เป็นอะไรแล้ว" เสี่ยวเป่าเห็นแม่เป็นกังวลขนาดนี้ ในใจก็รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก

ช่วงนี้เข้าทำให้หม่ามี๊เป็นห่วงมาโดยตลอด

"ไม่เป็นอะไรจริงๆ ใช่ไหม?" เจียงสื้อสื้อมองไปยังจิ้นเฟิงเฉิน อย่างไม่ค่อยเชื่อ

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า "ไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ ก็แค่ท้องเสียกับอาเจียน"

"ที่แท้ก็ท้องเสียนี่เอง" เจียงสื้อสื้อถอนหายใจมองไปที่เสี่ยวเป่าอย่างจริงจัง "หลังจากนี้ไม่อนุญาตให้กินของนอกบ้านแล้วเข้าใจมั้ย"

เสี่ยวเป่าพยักหน้า "เข้าใจครับ"

สีหน้าของเจียงสื้อสื้อก็ผ่อนคลายลง ถามออกมาอย่างรู้สึกปวดใจว่า "หิวหรือเปล่า?"

"หิวแล้ว"

เสี่ยวเป่าไม่เพียงแต่อาเจียนแม้กระทั่งข้าวเที่ยงก็ยังไม่ทันได้กินเลย

"ไปกันเถอะ กลับบ้านกัน เดี๋ยวหม่ามี๊จะทำโจ๊กให้ลูกกินสักหน่อย"

พวกเขากลับมาถึงบ้านได้ไม่นาน กู้เนี่ยนก็เข้ามา

"กู้เนี่ยน ทำไมมาเอาป่านนี้?" เจียงสื้อสื้อมองมาที่เขาอย่างสงสัย

"มีเรื่องงานที่ต้องมารายงานกับคุณชายนิดหน่อยครับ" กู้เนี่ยนยิ้มออกมาพลางตอบกลับไป

"พวกเราไปคุยกันที่ห้องหนังสือเถอะ"

จิ้นเฟิงเฉินหมุนตัวเดินนำหน้า ขึ้นไปชั้นบนก่อน เขาไม่อยากให้สื้อสื้อ รู้เรื่องมากขนาดนั้น เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้กังวลจนเกินไป กู้เนี่ยนหันไปทางเจียงสื้อสื้อแล้วก้มหัวลงเล็กน้อย แล้วรีบก้าวตามขึ้นไปข้างบน

ในห้องหนังสือ กู้เนี่ยนก็รีบรายงานผลการตรวจสอบทันที

"คุณชาย เรื่องราวที่เกิดขึ้นรอบตัวคุณชายน้อยในช่วงนี้นั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่มันมีคนทำให้เกิดขึ้น"

"เหมือนกับที่คิดเอาไว้" จิ้นเฟิงเฉินแสดงสีหน้าเย็นยะเยือก "แล้วเจอมั้ยว่าเป็นใคร?"

"ผมตรวจสอบไปยังกองละครที่ทางที่ไปถ่ายทำที่โรงเรียนของคุณชายน้อย หนึ่งในหุ้นส่วนของบริษัท โทรทัศน์แห่งนั้น ก็คือคริสมิน"

"คริสมิน?" จิ้นเฟิงเฉินแปลกใจนิดหน่อย

กู้เนี่ยนพยักหน้า "อือ คริสมิน"

จิ้นเฟิงเฉินหรี่ตาลง "ถ้าอย่างนั้นเรื่องวันนี้ล่ะ?"

"เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ยังตรวจสอบอะไรไม่ได้" กู้เนี่ยนก้มหน้า "แต่คุณชายวางใจได้เลยผมจะมารายงานให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้"

"ถ้าหากว่าเรื่องที่โรงเรียน กับคริสมิน มีความเกี่ยวข้องกันแบบนั้นเรื่องในวันนี้ก็เป็นไปได้มากกว่าเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องเหมือนกัน" จิ้นเฟิงเฉินพูดเสียงเข้ม

"กองถ่ายนั้นเปลี่ยนไปถ่ายทำที่โรงเรียนของคุณชายน้อยชั่วคราว ในตอนแรกพวกเขาเลือกโรงเรียนอื่นไว้ ดังนั้น......"

จริงๆ แล้วกู้เนี่ยนมั่นใจมากเลยว่าเรื่องวันนี้ก็เป็นฝีมือของคริสมิน

ช่วงนี้คริสมินกับซ่างกวนกรุ๊ป ก็ร่วมมือกันพุ่งเป้ามาที่ตระกูลจิ้นไม่หยุดหย่อน ต่อให้เป็นแบบนี้การพุ่งเป้าไปที่เด็กคนหนึ่ง นั้นก็เป็นการกระทำที่ชั่วร้ายจริงๆ !

"คุณชายพวกเราไม่สามารถที่จะทำเป็น ปิดตาข้างหนึ่งไว้เหมือนเมื่อก่อนได้อีกแล้ว!" กู้เนี่ยนโมโหมากๆ

จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะเยาะเย้ยออกมา เสียงเย็นเยียบราวกับน้ำค้างแข็งในช่วงฤดูหนาว "พวกมันพุ่งเป้ามาที่ตระกูลจิ้น ฉันยังพอทำเป็นลืมได้ แต่คาดไม่ถึงว่าจะกล้าลงมือกับเสี่ยวเป่า ฉันไม่มีทางจะปล่อยพวกมันไว้อย่างแน่นอน"

สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันดุดันที่แผ่ขยายอยู่รอบตัวของเขา กู้เนี่ยนได้แต่กลืนน้ำลาย เวลานี้ในที่สุดคริสมินก็จะได้เห็นความร้ายกาจของคุณชายแล้ว

ดูซิว่าพวกมันยังจะกล้าที่จะกำเริบเสิบสานแบบนั้นอีกไหม!

ทันใดนั้นกู้เนี่ยนก็คิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ "คุณชายผมได้ยินมาว่าคริสมิน ช่วงนี้พวกมันวางแผนที่จะชนะการประมูลที่ดินผืนหนึ่งในตงเฉิง" จิ้นเฟิงเฉินหรี่ตาลง ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า "ขัดขวางพวกมัน เพียงแค่มีความเกี่ยวข้องกับพวกมันก็ขัดขวางให้หมดทุกโครงการ"

"ได้ครับ" กู้เนี่ยนคิดแล้วคิดอีกก็ถามไปว่า "อย่างนั้นถ้าหากว่า มีบริษัทที่อยากจะร่วมมือกับซ่างกวนกรุ๊ป ในการขัดขวางพวกเรา พวกเราจะทำอย่างไรดี?"

"ทำยังไง?" จิ้นเฟิงเฉิน มุมปากยกยิ้มเย็น "แค่ช่วยเหลือพวกมันก็เท่ากับเป็นศัตรูกับตระกูลจิ้น อย่างนั้นก็อย่าตำหนิที่ฉันจะดึงพวกมันลงไปด้วย อย่าปล่อยไว้แม้แต่บริษัทเดียว"