ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 276

บทที่ 276 เสี่ยวเป่าหายไป

เจียงสื้อสื้อกลับมาถึงห้องทำงาน เพื่อนร่วมงานขยับเข้าหา พูดด้วยความลึกๆลับๆว่า“ สื้อสื้อ เธอรู้ไหมว่า？บริษัทของเราจะร่วมงานกับจิ้นกรุ๊ปแล้ว”

พอได้ยินสองคำ“จิ้นกรุ๊ป”เจียงสื้อสื้อก็ยักคิ้ว

คงไม่บังเอิญขนาดนี้มั้ง？

“จิ้นกรุ๊ปไหน？”เจียงสื้อสื้อถามด้วยความไม่แน่ใจ

“ใช่แล้ว ก็จิ้นกรุ๊ปในเมืองจิ่นไง เธอไม่รู้เหรอ？”

ได้ยิน สีหน้าของเจียงสื้อสื้อเปลี่ยนทันที เป็นจิ้นกรุ๊ปที่รู้จักจริงๆ

“อีกฝ่ายกำลังจะมาที่บริษัทของเราคุยเกี่ยวกับการร่วมมือ ได้ยินว่าประธานคนเขามาคุยด้วยตัวเองเลยนะ ใช่แล้ว เธอรู้จักจิ้นเฟิงเฉินไหม ？ทั้งหล่อทั้งรวย……”

เพื่อนร่วมงานยังคงพูดคุยไม่หยุด

แต่เจียงสื้อสื้อฟังไม่เข้าไปเลยด้วยซ้ำ ได้ยินแค่ว่าจิ้นเฟิงเฉินจะมา

เธอนึกเรื่องของเมื่อคืนได้ จู่ๆก็เข้าใจทันที

ก็ว่าเมื่อวานเขาถึงได้ปรากฏตัวที่คลับ

ไม่ได้ เธอห้ามให้เขารู้เด็ดขาดว่าตัวเองอยู่บริษัทนี้

เห็นสีหน้าเธอไม่ดี เพื่อนร่วมงานถามด้วยความเป็นห่วงว่า：“ สื้อสื้อ เธอเป็นอะไร？”

เจียงสื้อสื้อไม่สนใจตอบเธอ ลุกขึ้น เดินไปที่ห้องทำงานของหัวหน้างานด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

……

“เธอจะลางาน？”

พอหัวหน้าได้ยินว่าเธอจะลางาน คิ้วขมวดขึ้นทันที

เจียงสื้อสื้อพยักหน้า“อืม ฉันไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ อยากลางานกลับไปพักผ่อน”

“ร่างกายไม่สบาย”หัวหน้าแสดงสีหน้าลำบากใจ“ถ้าเป็นปกติ ฉันอนุญาตให้เธอกลับไปพักผ่อนแน่ๆ แต่สถานการณ์ของวันนี้พิเศษ”

“คือเรื่องร่วมมือกับจิ้นกรุ๊ปเหรอคะ？” เจียงสื้อสื้อถาม

“ถูกต้อง”หัวหน้าพยักหน้า“ครั้งนี้เรื่องที่ร่วมงานกับจิ้นกรุ๊ป ฝ่ายข้างบนให้ความสำคัญเป็นพิเศษและต้องการให้แผนกของเราติดตามกระบวนการทั้งหมด นั่นก็คือการพัฒนาที่ดินของทางตะวันออกของเมือง”

“โปรเจคนี้เป็นครั้งแรกที่เธอต้องรับผิดชอบตั้งแต่เข้ามาในบริษัท ถึงเวลาประชุม เธอต้องมา”

ความหมายก็คือ การลานี้เธอลาไม่ได้แล้ว

พูดให้แน่ชัดก็คือ เธอจะเจอหน้ากับจิ้นเฟิงเฉินตรงๆ

เธอไม่เอา

“หัวหน้า ฉันไม่สบายจริงๆ คุณให้คนอื่นไปเถอะ”เจียงสื้อสื้ออยากลองเกลี้ยกล่อมหัวหน้า

แต่ทัศนคติของหัวหน้าแน่วแน่มาก“ ไม่ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่สบายแค่ไหนเธอก็ต้องทนไว้ รอคุยการร่วมงานครั้งนี้สำเร็จ ฉันให้เธอลางานหนึ่งวันไปพักผ่อนดีดี”

“หัวหน้า……”

เจียงสื้อสื้อยังอยากพูดอะไรอยู่ หัวหน้าก็ยื่นมือทั้งสองออกมาไว้ที่ไหล่ของเธอ พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า：“สื้อสื้อ ถ้าการร่วมงานครั้งนี้คุยสำเร็จ มีผลดีต่อชีวิตข้างหลังของเธอ หวังว่าเธออย่าโทษนิสัยแปลกของฉัน”

เธอพูดขนาดนี้แล้ว เจียงสื้อสื้อก็ยืนยันลางานให้ได้ก็ไม่ดี ได้แต่พยักหน้า “โอเค ฉันรู้แล้ว”

หลังจากครึ่งชั่วโมงผ่านไป เจียงสื้อสื้อตามหลังหัวหน้าเข้าไปในห้องประชุม

จิ้นเฟิงเฉินยังมาไม่ถึง

ทุกคนตื่นเต้นกับการร่วมงานครั้งนี้กับจิ้นกรุ๊ปมาก ทุกคนไม่สามารถซ่อนความสุขได้ยกเว้นเจียงสื้อสื้อ

ตั้งแต่เธอเข้ามาจนนั่งลง ก้มหัวตลอด

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน จู่ๆมีคนเรียก ：“ประธานจิ้นมาแล้ว”

ทันใดนั้นห้องประชุมเงียบลง ทุกคนต่างยื่นคอดูไปข้างนอก

มาแล้วเหรอ？

มือทั้งสองของเจียงสื้อสื้อที่วางไว้บนขาก็กำแน่นด้วยความไม่สบายใจ

ขณะที่ทุกคนรอคอยก็มีคนสองสามคนเดินเข้ามา พวกเขาเป็นหัวหน้าต้นๆของบริษัท แต่ไม่มีจิ้นเฟิงเฉิน

“นี่เกิดอะไรขึ้นเนี่ย？”

“บอกว่ามาแล้วไม่ใช่เหรอ？”

ทุกคนต่างวิจารณ์ด้วยความสงสัย

“ประธานจิ้นมีธุระกะทันหันมาไม่ได้ การร่วมงานครั้งนี้เขาจะส่งคนมา”

ได้ยินคำนี้ ทุกคนก็ผิดหวังกันมาก