ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 356

บทที่ 356 ผมอ่อนโยนอยู่แล้ว

“ผมหึงภรรยาของผม มันผิดตรงไหนเหรอ？”จิ้นเฟิงเฉินพูดพลางก็จับเอวของเจียงสื้อสื้อ

ได้ยินชื่อชื่อเรียกของเขาเจียงสื้อสื้อก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง พูดอย่างออดอ้อนว่า“ใครเป็นเมียคุณ ตอนนี้พวกเรายังไม่ได้แต่งงานกันนะ”

จิ้นเฟิงเฉินได้ยินแล้วจึงโอบเขาเข้ามาในอ้อมกอด บนใบหน้าแสดงรอยยิ้มอันชั่วร้ายออกมา

“หรือว่าคุณคิดที่จะหนีไป แต่ว่าตอนนี้คุณหนีออกจากกำมือของผมไม่พ้นแล้ว ผมจะไม่ปล่อยมือ”

“งั้นก็ต้องดูความสามารถของคุณแล้ว ถ้ากล้าทำไม่ดีต่อฉัน ไม่แน่ว่าวันไหนฉันจะกลายเป็นผีเสื้อแล้วบินจากไปก็ได้”เจียงสื้อสื้อพูดเหมือนกับเด็กที่ยังไม่โต

“ผมไม่ปล่อยโอกาสให้คุณบินไป แต่……”

ตอนที่พูดถึงตรงนี้ จิ้นเฟิงเฉินจู่ ๆ ก็หยุดชะงักลง มองเจียงสื้อสื้อด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

“ผมไม่อยากให้คุณทำงานกับผู้ชายคนอื่นจริง ๆ แค่อยากเอาคุณเก็บซ่อนไว้ที่บ้าน อย่างนี้แล้วก็จะไม่มีใครสามารถเห็นเสน่ห์ของคุณได้แล้ว”

เจียงสื้อสื้อได้ยินแล้วก็อดขำไม่ได้ แล้วหยิกแก้มของจิ้นเฟิงเฉินพร้อมพูดว่า“ คิดไม่ถึงว่าประธานของจิ้นกรุ๊ปที่สง่างามของพวกเราจะมีด้านที่ปัญญาอ่อนอย่างนี้ด้วย”

พูดจบ เขาก็มองจิ้นเฟิงเฉินอย่างจริงจังมาก ๆ แล้วพูดว่า “รอฉันยุ่งช่วงนี้เสร็จแล้ว ฉันจะไตร่ตรองพูดเรื่องนี้กับรุ่นพี่ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้

ยังไงก่อนหน้านี้เขาก็เคยช่วยฉัน ไปจากรุ่นพี่ในขณะที่เขาต้องการฉัน นี่ไม่ใช่สไตล์การแสดงออกของฉัน”

หลังได้ยินคำพูดของเขาแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็ฮึด้วยเสียงที่เย็นชา “เขาช่วยให้คุณหลบผม ถือว่าเป็นการช่วยอะไร？ผมยังไม่ได้คิดบัญชีกับเขานะ ความช่วยเหลือนี้ผมไม่ยอมรับ”

“โอ๊ย พอแล้ว เป็นความผิดของฉันโอเครไหม คุณมีความเมตตาอภัยให้ฉันครั้งนี้ได้ไหม？”

เห็นจิ้นเฟิงเฉินยังคงมีท่าทีที่หยิ่งยโส เจียงสื้อสื้อทำได้แค่ใช้ไม้ตายออกมา ออดอ้อนบนขาของเขาอย่างต่อเนื่อง แต่จิ้นเฟิงเฉินกลับไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด

เห็นว่าวิธีออดอ้อนไม่ได้ผล เจียงสื้อสื้อก็ท้าวเอวชี้ที่จมูกของเขาแล้วพูดด้วยเสียงแหลมว่า “เธอเป็นแค่เด็กน้อย เห็นผู้หลักผู้ใหญ่กลับไม่รู้จักทำความเคารพ ดูสิว่าฉันจะสั่งสอนเธอยังไง！”

พูดพลางก็จูบที่ริมฝีปากของเขา เวลานี้จิ้นเฟิงเฉินยิ้มอย่างได้ใจ

“ตอบแทนกลับไป”

เขาเอาเจียงสื้อสื้อกดไว้ใต้ร่างกายของเขา เพิ่มการจูบนี้ให้ลึกยิ่งขึ้น

หลายวันมานี้ เขาเป็นห่วงร่างกายของเจียงสื้อสื้อมาตลอด เขาจะอาศัยน้ำเย็นมาดับความปรารถนาที่อยู่ในร่างกายทุกครั้ง

ในอ้อมกอดมีภรรยาน้อย ๆ อยู่แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้เลย ความรู้สึกชนิดนี้มันแย่มากจริง ๆ

ใครจะรู้เมื่อกี้ตอนที่เจียงสื้อสื้อจูบเขา เขามีความตื่นเต้นมากแค่ไหน

เจียงสื้อสื้อก็รู้อยู่แล้วว่าจิ้นเฟิงเฉินอดกลั้นต่อเขามากแค่ไหน ดังนั้นเมื่อกี้เขาถึงยอมจูบให้ก่อน

สองคนจูบกันจนถึงได้ที่แล้ว จิ้นเฟิงเฉินหยุดแล้วถามอย่างเป็นห่วงว่า “สื้อสื้อ ได้จริง ๆ เหรอ？”

เจียงสื้อสื้อไม่ได้คิดว่าจะเป็นเวลานี้ เขายังจะสามารถยับยั้ง อดไม่ได้ที่จะเพิ่มความคิดในใจอย่างแน่วแน่ขึ้น

ดูความปรารถนาที่อยู่ในตาของเขา เจียงสื้อสื้อพยักหน้าอย่างเขินอาย

หลังได้รับการตอบกลับของเขา จิ้นเฟิงเฉินก็ยับยั้งไม่ได้อีกแล้ว จูบที่ริมฝีปากของเขาอย่างอ่อนโยนแล้วพูดว่า“ผมอ่อนโยนมากอยู่แล้ว”

……

สองชั่วโมงผ่านไป จิ้นเฟิงเฉินถึงจะปล่อยเจียงสื้อสื้อ

เจียงสื้อสื้อในเวลานี้รู้สึกว่าปวดทั้งตัวมาก เป็นอัมพาตบนเตียงโดยสิ้นเชิง ไม่มีแรงเลยสักนิด ในใจอดไม่ได้ที่จะด่าจิ้นเฟิงเฉินว่าเป็นสัตว์ร้าย