ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 49

บทที่ 49 โต้ตอบกลับไวนิ

เซิ่นมู่ป๋ายยิ้มและส่ายหัวอยู่ด้านหลัง “เป็นคนปากไม่ตรงกับใจจริงๆ เลย”

ความจริงอยากเจอเธอแท้ๆ เมื่อกี้ยังพูดว่าไม่ไป

จิ้นเฟิงเฉินไม่ได้สนใจ เขาเดินเข้ามาในโรงพยาบาล

……

และตอนนี้ บรรยากาศใน ตระกูลเจียงก็น่าสงสัย

เจียงเจิ้นได้รับข้อความ การจับกุมของ หลี่ยิ่ง

ใครจะคิดว่า แผนเดิม จะมาเจอเรื่องแบบนี้

ตำรวจรับแจ้งความไม่ต้องพูด ยังทำให้หัวหน้าโรงพยาบาลตกใจอีก

ตอนนี้ ฟางเสว่มั่นถูกรับกลับไปแล้ว เขายังต้องชดใช้ ยิ่งคิด เจียงเจิ้นยิ่งโกรธ

“พ่อ.....นี่มันเรื่องอะไรกันคะ? ใครที่ช่วย เจียงสื้อสื้ออยู่ข้างหลังกัน? ใช่ จิ้นเฟิงเฉินไหม?”

พูดชื่อ เจียงนวลนวล แต่พอพูดถึง จิ้นเฟิงเฉิน เธอก็อดคิดถึงเรื่องที่ร้านอาหารคืนนั้นไม่ได้ เจียงสื้อสื้อมีอะไรดี ทีทำให้ผู้ชายที่ดีแบบนี้ชอบได้

สีหน้าของ เจียงเจิ้นลุ่มลึก นอกจาก จิ้นเฟิงเฉิน พวกเขาก็คิดไม่ออกว่าเป็นใครแล้ว

เสิ่นซูหลันขมวดคิ้ว “สามี ตอนนี้เรื่องของโครงการจะทำยังไงคะ?”

เจียงสื้อสื้อเกลียด ตระกูลเจียงถึงขั้นสุด ตอนนี้ก็ลงมือกับ ฟางเสว่มั่นไม่ได้แล้ว.....

“ใช่ค่ะ พ่อ จิ้นกรุ๊ปไม่ร่วมมือกับเราแน่? พวกเราและพี่ซือเฉิน......”

ตระกูลหลานและตระกูลเจียงคิดไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้ ถ้าหากโครงการร่วมมือกับ จิ้นกรุ๊ปไม่ได้ ถึงตอนนั้นทั้งสองบริษัทจะขาดทุนเป็นอย่างมาก

“หุบปาก” เจียงเจิ้นขมวดคิ้วและพูดขัดจังหวะ เจียงนวลนวล น้ำเสียงเต็มไปด้วยความรำคาญ

“ถ้าตอนแรกไม่ใช่เพราะพวกคุณไล่ เจียงสื้อสื้อออกจากบริษัทX.C. วันนี้เรื่องนี้จะมาถึงขั้นนี้ไหม? ยังมี ซือเฉินอีก วันนี้ยังนอนอยู่โรงพยาบาล ช่วยอะไรไม่ได้เลยสักนิด เป็น....” สวะจริง

เจียงเจิ้นยิ่งพูดยิ่งโกรธ ถ้ารู้ก่อนหน้านั้นไม่กี่ปีก็ไม่ควรทำกับ เจียงสื้อสื้อ ไม่งั้นเรื่องราวก็ไม่เปลี่ยนเป็นแบบนี้

เจียงนวลนวลมอง เจียงเจิ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ ในสายตาเต็มไปด้วยน้อยใจ

“พ่อ จะเอาเรื่องนี้มาโทษฉันได้ไง?”

“พอแล้วพอแล้ว นวลนวล พ่อแกกำลังโกรธ ไม่ต้องพูดแล้ว” เสิ่นซูหลันยืนขึ้นและเกลี้ยกล่อม

เจียงนวลนวลกัดฟันแน่น ทำไมผ่านไปตั้งหลายปีแล้ว เจียงสื้อสื้อไม่มีอะไรเลยสักอย่าง กลับยังข่มฉันไว้?

เพราะว่าเธอ พ่อไม่กี่ปีมานี้โทษแต่เธอ......

……

ตอนนี้ ในโรงพยาบาล

เจียงสื้อสื้อกำลังดูแลแม่อยู่ในห้องผู้ป่วย เมื่อกี้คุณหมอเพิ่งมาตรวจ ฟางเสว่มั่น ร่างกายไม่ได้มีอะไร ในใจของ เจียงสื้อสื้อก็สงบมากขึ้น

เมื่อก่อนห้องผู้ป่วยสองคนถูกเปลี่ยนเป็นห้องเดียว สภาพแวดล้อมดีกว่าเดิมเยอะเลย ตอนแรก เจียงสื้อสื้ออยากปฏิเสธน้ำใจของโรงพยาบาล แต่ว่าอธิการบดีกลับมาขอโทษด้วยตัวเอง ชดเชยความผิดพลาดของโรงพยาบาล ต้องให้แม่เธอให้ได้

เจียงสื้อสื้อคิดไปคิดมา ก็ไม่ได้ปฏิเสธความหวังดีจากโรงพยาบาล

เธอกดน้ำร้อนมา เช็ดหน้าและมือให้ ฟางเสว่มั่นแทน เธอนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเงียบๆ เบ้าตาของเจียงสื้อสื้อก็แดงขึ้นอีกครั้ง เธอจับมือ ฟางเสว่มั่นไว้แน่น

“แม่คะ คืนนี้ฉันกังวลจะแย่”

“แม่อย่าเป็นอะไรอีกนะ ไม่งั้นฉันจะทำยังไง ตอนนี้ฉันมีแค่แม่คนเดียว”

ตอนนี้แม่เป็นหลักของเธอคนเดียว เธอจะไม่มีเขาไม่ได้