ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 760

บทที่ 760 ผมมาหาคุณ

“คุณชาย เรื่องนี้มีความยุ่งยากหน่อย ”อิ้งเทียนพูดตามจริง

เบอร์เกนก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีคนรู้จัก ที่สหราชอาณาจักร ธุรกิจของเขาก็ใหญ่โตพอสมควร

การจะจัดการคนแบบนี้ เป็นเรื่องยากเหมือนกัน

ได้ยินเช่นนี้ จิ้นเฟิงเฉินก็สั่งการทันที

“ทรัพยากรทางนี้ใช้ได้ตามสบาย เวลาจำเป็น ให้เฟิงเหราช่วยคุณได้ ผมขอข้อเดียว ต้องให้เบอร์เกนชื่อเสียงป่นปี้ หมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ให้ตายทั้งเป็น”

เบอร์เกนมีอำนาจ เขาอาศัยอำนาจและเงินเหล่านั้น เพื่อใช้ชีวิตอย่างมีความสุข

สิ่งที่จิ้นเฟิงเฉินต้องทำคือ ขุดเอาอำนาจและเขี้ยวเล็บของเขาออกทีละน้อย จนหมดไป

ถึงแม้ว่าเบอร์เกนจะเป็นสัตว์ดุร้ายตัวหนึ่ง พอถอนฟันของเขาออก แล้วก็จะหักขาเขาทิ้งซะ

ให้เหลือเพียงร่างที่ไร้ประโยชน์ เมื่อถึงเวลานั้น เขาก็จะเป็นเพียงแค่เศษสวะตัวหนึ่งก็เท่านั้น ทำได้แค่ให้คนจับวางตรงนี้ที ตรงนั้นที นี่ก็คือผลที่จิ้นเฟิงเฉินต้องการ

อิ้งเทียนได้ยินดังนั้น รีบชี้แจงทันที “ ไม่มีปัญหา หากมีทรัพยากรพวกนั้นกับความช่วยเหลือของคุณชายรอง ถึงแม้ทางผมอาจต้องใช้แรงหน่อย แต่ก็สามารถทำให้มันตายได้”

จิ้นเฟิงเฉินย้ำว่า“คุณต้องยิงให้โดนในนัดเดียว ห้ามให้มันมีโอกาสแม้แต่น้อย ฉันไม่อยากเห็นเขายังมีลมหายใจในสภาพพิการ”

“รับทราบครับ คุณชาย คุณวางใจได้”

อิ้งเทียนตบหน้าอกแบบเปิดเผย การทำงานไม่ให้เหลือคั่งค้าง เป็นบรรทัดฐานของสมาชิกยามมืดแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว

คุ้นเคยกันมานานแล้ว ไม่จำเป็นต้องเน้นย้ำอีก

จากนั้นเขาจัดการกับคอมพิวเตอร์ด้วยมือของเขาเอง หาธุรกิจของเบอร์เกนออกมา รวมทั้งเรื่องที่เขาเคยทำมาก่อนด้วย

ต่อด้วยการรายงานให้จิ้นเฟิงเฉินทราบ“เรื่องสกปรกของเบอร์เกนพวกนั้น หากเปิดเผยออกมาหมด เพียงพอสำหรับสำลักเขาตายแน่นอน รอให้ผมรวบรวมหลักฐานเสร็จก่อน แล้วจะให้เขาได้ลิ้มรสความรู้สึกสิ้นหวัง”

จอมวายร้ายเช่นเบอร์เกน หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ในมือเขาจะต้องมีเรื่องที่จะเปิดเผยให้คนรู้ไม่ได้บ้างล่ะ

เขามองตัวเองสูงส่ง เวลาได้ใจ ทำอะไรก็ไม่สะอาด แค่เพียงตรวจสอบก็จะสามารถหาหลักฐานออกมาได้ไม่น้อย

ถ้าอยากทำให้ตายจริงๆ พระเจ้าก็ฉุดไม่อยู่

แต่ว่า จิ้นเฟิงเฉินไม่สนใจว่าเบอร์เกนทำอะไรมาบ้าง เขาเพียงแค่อยากรู้ผลสุดท้ายก็พอแล้ว

อิ้งเทียนดึงข้อมูลที่เขาพบ แล้วกล่าวกับจิ้นเฟิงเฉินว่า “คุณชาย สิ่งที่ทำเงินมหาศาลให้เบอร์เกนที่จริงไม่ใช่บริษัทที่ชัดเจนอะไรนั่น แต่กลับเป็นอุตสาหกรรมที่ไม่รู้จักอื่นๆ เขายังมีธุรกิจมืดส่วนตัวมากมาย ”

ธุรกิจสีเท่าในพื้นที่ก็ไม่น้อย กำไรมหาศาล เพียงพอสำหรับเป็นแรงสนับสนุนมหาศาลให้เบอร์เกนสามารถทำอะไรตามใจได้

บริษัทที่เปิดบังหน้าพวกนั้น บางแห่งเป็นเพียงใช้เป็นที่ฟอกเงินเท่านั้น

หากปิดไปจริงๆ ก็ไม่ส่งผลกระทบกับเขามากนัก

อย่างไรก็ตาม หากจัดการเป็นการลับๆ อาจจะมีความยากขึ้นมาหน่อย ดังนั้นอิ้งเทียนจึงเตือนเขาเป็นพิเศษ

จิ้นเฟิงเฉินรู้ดีอยู่แล้วว่า เบอร์เกนไม่ใช่นักธุรกิจที่สะอาด

เขาคิดไว้อยู่แล้ว ดังนั้นจึงกล่าวเสียงสงบว่า “คุณไม่ต้องสนใจ เห้อซูหานจะจัดการเอง”

เมื่ออิ้งเทียนได้ยินว่าเห้อซูหานเป็นคนดูแลเรื่องนี้อยู่ ก็หมดความกังวลทันที

ทั้งสองก็คุยเรื่องบางเรื่องต่อเล็กน้อยแล้ววางสายไป

เมื่อจิ้นเฟิงเฉินดูเวลา ได้เวลาใกล้เลิกงานแล้ว เอาเสื้อโค๊ตและกุญแจรถแล้วตรงไปที่ลานจอดรถทันที

ระหว่างทาง จิ้นเฟิงเฉินก็โทรไปหาเจียงสื้อสื้อ

“ผมกำลังไปหาคุณ”

หลังจากพักที่วิลล่าจิ้นมาหลายวันแล้ว เจียงสื้อสื้อจึงได้กลับมาทำงานที่บริษัท

เธอยังไม่ชินกับการอยู่เฉยๆในแต่ละวัน หาอะไรทำบางอย่างทำจะได้ทำให้เธอไม่คิดมากไป

เมื่อได้รับโทรศัพท์จากจิ้นเฟิงเฉิน เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ทำไมถึงได้มาหาฉันกะทันหันล่ะ”