ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 861
“เขาชื่อจิ้นเฟิงเฉิน”
เสียงของฟางยู่เชินไม่ดังไม่เบา แต่มากพอที่จะให้ฟางเฉิง ฟางรุ่ยสองครอบครัว และแขกรอบข้างได้ยินชัดเจน
จิ้นเฟิงเฉิน สามคำนี้เมื่อก่อนพูดได้ว่าเหมือนฟ้าผ่าก้องหู
เพียงแต่ตั้งแต่เขาไปต่างประเทศ ตระกูลจิ้นถูกจิ้นเฟิงเหราดูแล ชื่อเสียงของเขาค่อยๆ จางลง
แต่บางคนยังจำจิ้นเฟิงเฉินได้
ดังนั้น เมื่อฟางยู่เชินพูดชื่อนี้ออกมา ทุกคนก็ตกตะลึง
คนในสองครอบครัวฟางเฉิงและครอบครัวฟางรุ่ย ยิ่งตกใจจนอ้าปากค้าง
“จิ้น จิ้นเฟิงเฉิน? หรือเป็นตระกูลจิ้นนั้น?”
น้ำเสียงของฟางเฉิงกำลังสั่น เขากลืนน้ำลาย แล้วถามกลับ
ฟางยู่เชินมองท่าทางเสียอาการของฟางเฉิงอย่างอารมณ์ดี ปากเขาฉีกยิ้มจนเห็นฟัน พยักหน้าตอบอย่างภูมิใจ ในเวลาเดียวกันยังไม่ลืมที่จะประชด “ตระกูลจิ้นนั่นแหละ เขาจะมองเห็นทรัพย์สินตระกูลนายเหรอ?”
ถูกตบหน้าโดยไม่ได้ตั้งตัว
ใบหน้าของคนในสองครอบครัวฟางเฉิงและครอบครัวฟางรุ่ยรู้สึกเจ็บแสบ ต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้
เขาแค้นจนอยากรีบขุดหลุมแล้วมุดลงไป
แต่มากกว่านั้น ยังคงเป็นการตกตะลึง
พวกเขาคิดยังไงก็คิดไม่ถึง
เจียงสื้อสื้อแต่งงานกับตระกูลจิ้น!!
ลูกสาวของน้องสาวที่พวกเขาดูถูกที่สุด กลับก้าวไปเป็นหงส์!!
“นี่คือการเข้าใจผิด”
“ฉันก็ว่านี่ ทำไมคุณท่านตระกูลฟางถึงกล้ายอมรับเลือดเนื้อเชื้อไขของลูกสาวที่หายตัวไปหลายปี ที่มีก็มีคนอื่นสนับสนุน”
“มีตระกูลจิ้นสนับสนุน จะเห็นทรัพย์สินแค่นั้นของเขาได้ยังไง”
การพูดคุยที่เสียงดัง เข้าหูของพวกเขา
ใบหน้าของสองครอบครัวถูกคนพูดจนแดง
หลินหลานตอบสนองก่อน เธอเก็บสีหน้าแย่ๆ นั่น
และทำหน้ายิ้มแย้มเดินมาข้างๆ เจียงสื้อสื้อ
“สื้อสื้อ ถูกไหม? ยากมากกว่าเธอจะกลับมา ยังไม่คุ้นเคยกับบ้านเรา”
หลินหลานพูดและยื่นมือออกมา อยากจับมือเจียงสื้อสื้อ พูดต่ออย่างกระตือรือร้น “เดี๋ยวฉันพาเธอรู้จักญาติคนอื่นๆ!”
เจียงสื้อสื้อหลบไปข้างๆ อย่างไม่ทิ้งร่องรอย หลบมือที่หลินหลานยื่นมา แล้วยกยิ้มมุมปาก
การเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือนี้เธอดูจนในใจขยะแขยงมาก
และตั้งแต่เริ่ม เธอก็ไม่มีความรู้สึกดีๆ ต่อสองครอบครัวนี้
เฉินหยุนก็ตอบสนอง เห็นหลินหลานเจอตะปู ลังเลสักพัก
ยังไม่อยากเสียโอกาสที่จะเข้าหาตระกูลจิ้นไปแบบนี้
“สื้อสื้อ จริงๆ แล้วหลายปีมานี้น้ารองของเธอ ก็คิดถึงแม่ของเธอมาตลอด หรือ……”
“ไม่จำเป็น”
เจียงสื้อสื้อยกมุมปากตัดบทของเฉินหยุน “เมื่อกี้คุณน้าสะใภ้เล็กพูดแล้ว เธอจะพาฉันไป”
สีหน้าของหลินหลานและเฉินหยุนแข็งทื่อพร้อมกัน
เป็นครั้งแรกที่เธอทั้งสองถูกปฏิเสธโดยตรงต่อหน้าผู้คนมากมาย
รอบข้างมีคนแอบหัวเราะออกเสียง และเห็นได้ชัดว่าเป็นการหัวเราะเยาะ
ก็ใช่นะสิ
เมื่อกี้แขกเห็นอย่างชัดเจน ก่อนหน้านี้ที่สองครอบครัวนี้ไม่รู้จักตัวตนของจิ้นเฟิงเฉิน รังเกียจเขาขนาดไหน
ครั้งนี้ถูกตบหน้า อยากเข้าใกล้เขายังถูกปฏิเสธ
“เฮอะๆ ใช่ ใช่เหรอ งั้นก็ช่างเถอะ”
หลินหลานยังทำสีหน้ายิ้ม แต่อย่าพูดถึงเลยว่ารอยยิ้มนั้นปลอมแค่ไหน
“สื้อสื้อ เธออย่าเกรงใจ จากนี้ถ้ามีเรื่อง โทรศัพท์หาคุณป้าใหญ่ได้ตลอดเลยนะ”
“พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่พูดคำพูดสองครอบครัว”
เผชิญหน้ากับคำพูดที่อยู่ในฉากของหลินหลานและเฉินหยุน เจียงสื้อสื้อยกยิ้มอย่างไม่สนใจ ไม่ตอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！