ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 977

ในเมื่อปกปิดไม่ได้ ฟางยู่เชินทำได้เพียงบอกทุกอย่างให้พ่อแม่

หลังจากที่ฟางเถิงฟัง อดไม่ได้ที่จะโกรธ “ในสายตาของพวกเขายังมีคุณท่านอยู่หรือเปล่า? ยังมีตระกูลฟางอยู่ไหม?”

“ในสายตาเขามีแต่อำนาจ จะมีความรักในครอบครัวได้อย่างไร” ซ่างหยิงพูดประชด

ฟางเถิงส่ายหัวแล้วถอนหายใจ โกรธจนพูดไม่ออก

“ตอนนี้พนักงานคนนั้นเป็นยังไงบ้าง?” เจียงสื้อสื้อถาม

“อาหารเป็นพิษ แต่ว่าสถานการณ์ไม่ดีมากนัก” พูดถึงตรงนี้ สีหน้าของฟางยู่เชินเปลี่ยนไปตึงเครียด

หากครั้งนี้หลี่เผิงไม่สามารถรักษาชีวิตได้ ถึงเวลาครอบครัวของเขาต้องมาโวยวายที่ฟางซื่อกรุ๊ปแน่ๆ

ขณะนี้ จิ้นเฟิงเฉินพูด “เมื่อคืนเขาอยู่เวรคนเดียวเหรอ?”

ฟางยู่เชินขมวดคิ้ว “โดยปกติโกดังจะมีคนเข้าเวรสองคน คนหนึ่งเฝ้าช่วงต้น อีกคนเฝ้าช่วงปลาย เมื่อคืนหลี่เผิงน่าจะเฝ้าช่วงต้น แต่เขาเปลี่ยนเวรกับเพื่อนร่วมงานแล้ว”

“ก็หมายความว่าเขาเปลี่ยนไปอยู่ช่วงปลาย จากนั้นก็เกิดไฟไหม้” เจียงสื้อสื้อพูดสรุป

ฟางยู่เชินพยักหน้า “ใช่แบบนี้แหละ”

“แล้วเขาเฝ้าช่วงต้นแล้วมีธุระ หรือยังไง?”

กับสิ่งนี้ เจียงสื้อสื้อสงสัยมาก

“ถามคนอื่นแล้ว ช่วงต้นเขาไม่มีธุระอะไร ก็อยู่ที่โกดัง”

เจียงสื้อสื้อหรี่ตา “งั้นก็พูดได้ว่า เรื่องไฟไหม้เขาต้องมีความเกี่ยวข้อง”

“ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับเขา” จิ้นเฟิงเฉินพูด

“ทำไม?” เจียงสื้อสื้อรู้สึกว่านี่แน่นอนแล้ว ทำไมจะไม่เกี่ยวข้องกันล่ะ?

“เพราะมีความเป็นไปได้ว่ามือที่สามเป็นคนทำ”

“ใคร?”

“ตอนนี้ยังไม่รู้”

เจียงสื้อสื้อจ้องเขาอย่างพูดไม่ออก นี่ก็เท่ากับว่าพูดเปล่าไม่ใช่เหรอ?

ฟางยู่เชินคิดสักพัก “ท่านหยางบอกฉันว่า มีคนโทรศัพท์หาเขา บอกเรื่องโกดังไฟไหม้ให้กับเขา”

“คือใคร?” ซ่างหยิงถาม

“เป็นหมายเลขแปลกหน้า ท่านหยางฟังไม่ออกว่าเป็นเสียงของใคร

ฟางยู่เชินพูด แล้วคาดเดาอย่างกล้า “ฉันคิดว่ามีความเป็นไปได้มากที่จะเป็นฟางอี้หมิง หลังจากที่ฉันจัดการกับสื่อเรียบร้อย เขาก็มาหาฉันที่ห้องทำงาน”

เมื่อได้ยิน เจียงสื้อสื้อรู้สึกมีพลังขึ้นมาทันที “เขามาแอบทดสอบนายหรือเปล่า อยากดูว่านายกำลังทุกข์ทรมานกับเรื่องนี้หรือไม่?”

“สื้อสื้อ” จิ้นเฟิงเฉินหลุดขำ ลูบหัวของเธอ

ไม่พูดไม่ได้ เธอฉลาดจริงๆ แป๊บเดียวก็ดูจุดประสงค์ของฟางอี้หมิงออก

ฟางยู่เชินพยักหน้ายอมรับ “เป็นแบบนี้จริงๆ”

เจียงสื้อสื้อยิ้มออกมา “ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ฟางอี้หมิงเป็นคนทำเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์”

“แต่ว่าไม่มีหลักฐาน” ฟางยู่เชินยิ้มเศร้า

พูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนก็นิ่งเงียบ

นานมาก จิ้นเฟิงเฉินพูดคนแรก “ตรวจสอบการเคลื่อนไหวสองสามวันนี้ของฟางอี้หมิง น่าจะพบอะไร”

“ได้ ฉันให้ผู้ช่วยไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้”

ฟางยู่เชินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาผู้ช่วย

“ฟางอี้หมิงเป็นคนที่ ระมัดระวัง หากไม่พบอะไรเลย ต้องทำยังไง?” เจียงสื้อสื้อถามจิ้นเฟิงเฉินเสียงเบา

จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะเบาๆ “เป็นไปไม่ได้ ต่อให้ระมัดระวังมากแค่ไหนก็ย่อมมีการละเลย”

เจียงสื้อสื้อสูดหายใจเข้าลึกๆ “หวังว่าจะพบอะไรจริงๆ”

ฟางยู่เชินคุยโทรศัพท์กับผู้ช่วยเสร็จ จากนั้นมองมาที่พวกเขา “พวกเธอวางใจได้ ฉันจัดการเรื่องให้เรียบร้อยได้”

เจียงสื้อสื้อยิ้มแล้วพยักหน้า “ฉันเชื่อใจนาย พี่ชาย”

ฟางเถิงกุมมือของซ่างหยิง “พวกเราก็เชื่อใจนาย”

“มีอะไรให้ช่วย ก็บอกได้เลยนะ” จิ้นเฟิงเฉินพูด

“ครับ”