ลูกสุดที่รักของป๊ะป๋าซีอีโอ นิยาย บท 3

แคลร์ค่อนข้างจะงุนงงเมื่อเธอก้มศีรษะลงเพื่อมองดูลูกสองคนของเธอซึ่งอยู่ติดกับเธอ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอฝันไป

เมื่อ 5 ปีที่แล้ว เมื่อเธอรู้ว่าเธอท้อง เธอตั้งใจที่จะไปโรงพยาบาลเพื่อทำแท้ง อย่างไรก็ตาม เธอได้รับแจ้งว่ากรุ๊ปเลือดของเธอนั้นหายาก และหากเธอทำแท้ง มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะเป็นแม่ในช่วงชีวิตนี้

โชคดีที่เธอได้ให้กำเนิดลูกของเธอ ซึ่งเป็นคู่แฝดชาย-หญิง

“มัมมี่คะ สัมภาระของเราอยู่นี่!” เด็กน้อยที่น่ารักทั้งสองมีอายุเพียงสี่ขวบเท่านั้น ยังอยู่ในช่วงวัยไร้เดียงสาที่สุด และโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะมโนดั่งเหมือนนิยายสำหรับทุกสิ่ง

กระเป๋าเดินทางใบใหญ่หนึ่งใบและกระเป๋าเดินทางขนาดเล็กสองใบถูกส่งไปยังพวกเขา แคลร์หยิบกระเป๋าลงมา และเด็กน้อยแต่ละคนถือกระเป๋าเล็กคนละใบ

“ไปกันเถอะ กลับไปหาพี่สาวของคุณยายกันเถอะ!” แคลร์กลับมาครั้งนี้เพราะการก้าวหน้าด้านหน้าที่การงานของเธอ บริษัทออกแบบที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งที่บ้านได้พบเธอและสนใจแนวคิดการออกแบบแฟชั่นของเธอเป็นอย่างมาก พวกเขาได้เสนอเงินเดือนที่สูงให้กับและเชิญอย่างอย่างเธอร่วมงานเป็นทางการ

แคลร์ใช้เงินค่าขนมและค่าครองชีพที่เธอโกงไปจากพ่อของเธอที่ต่างประเทศแล้วหมดแล้ว

เมื่อนึกถึงลูกสองคนของเธอที่เธอต้องเลี้ยงดู เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลิกเรียนและกลับมาทำงานที่ประเทศของเธอ

บังเอิญลูกๆ ของป้าเธอเรียนจบและทำงานกันหมดแล้ว เธอจึงถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังที่บ้าน เมื่อเธอได้ยินว่าแคลร์กำลังจะกลับมา เธอเสนอที่จะช่วยเธอดูแลเด็กน้อยทั้งสองคน

ดูเหมือนทุกอย่างจะถูกจัดวางอย่างลงตัว แคลร์เบื่อหน่ายที่ต้องอยู่ต่างประเทศ และเธอต้องการพบญาติของเธอเป็นพิเศษ นอกจากนี้ ลูกสองคนของเธอเริ่มมีไหวพริบมากขึ้น ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะออกเดินทางกลับบ้าน

ขณะที่ทั้งสามเดินไปตามทางเดิน เด็กน้อยที่สวยงามทั้งสองก็ดึงดูดความสนใจจากผู้โดยสารที่อยู่ข้างๆ ได้ในทันทีอย่างไม่น่าเชื่อ

"ช่างเป็นคู่แฝดที่สวยงามและยีนของพวกเขาช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ"

“น่ารักมาก พวกเขาน่ารักมาก ฉันอยากกอดพวกเขาจริงๆเลย”

“พวกเขาเป็นลูกของคนดังหรอ? ทำไมพวกเขาดูสวยจัง พวกเขาเหมือนตุ๊กตาเลย”

แคลร์ฟังการสนทนาของคนรอบข้างเกี่ยวกับลูกๆ ของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะจ้องมองลูกทั้งสองคนของเธอ

อันที่จริง ยีนของลูกของเธอนั้นดีอย่างน่าประหลาดใจ ทั้งสองคนเกิดในสภาพเดียวกัน แต่ต่างที่เพศ

ลูกชายก็หล่อ ลูกสาวก็น่ารัก อย่างไรก็ตาม ความคล้ายคลึงเพียงอย่างเดียวคือทั้งคู่มีความสวยงามอย่างยิ่ง ไม่พบข้อบกพร่องใด ๆ บนใบหน้าของพวกเขาเลย

ตามท้องถนนในต่างประเทศ ผู้คนมักจะมาพูดคุยกัน และมีคนที่ต้องการเชิญพวกเขาให้ทำโฆษณาด้วยอีกต่างหาก

แคลร์เอื้อมมือออกไปสัมผัสใบหน้ารูปไข่ของเธอ เธอยังคงมีความรู้สึกว่าลูกสองคนของเธอไม่ได้รับการถ่ายทอดยีนอย่างเพียงพอจากเธอ

ดังนั้น สิ่งที่เด็กน้อยสองคนนี้ได้รับมาจึงไม่ใช่ยีนที่ดีของเธอเลย แต่เป็นของพ่อของพวกเขาต่างหาก

เมื่อคิดถึงพ่อของพวกเขาทั้งสอง แคลร์รู้สึกเหงื่อเย็นไหลรินไหลลงมาที่หลังของเธอ

นั่นแหละคือผู้ชายคนนั้นที่ทำให้เธอฝันร้ายไปตลอดชีวิต!

“แม่คะ คิดอะไรอีกคะ? เราเรียกหยุดรถเลยดีไหม?” มือเล็ก ๆ ผลักแคลร์เบา ๆ และเสียงที่สงบและน่ารื่นรมย์ของลูกชายของเธอดังขึ้นในหูของเธอ

แคลร์ตื่นจากภวังค์ทันที เธอนั่งยองๆ ปรับคอเสื้อของลูกชายแล้วตบหัวลูกสาวของเธอแล้วพูดว่า “จำที่มัมมี่บอกลูกให้ทำอะไรได้มั้ย สักพักเราไปบ้านป้าของมัมมี่ อย่าลืมที่จะสวัสดีกันก่อนนะ”

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกมัมมี่ เราจะสวัสดีอย่างงามเลย!”

แฟรงค์หัวเราะราวกับปีศาจตัวน้อย และเขาก็สดใสและซุกซนมากเช่นกัน

แคลร์หยุดแท็กซี่และพาเด็กสองคนขึ้นรถไป

แท็กซี่ขับออกจากถนนสายหลักสนามบิน และมุ่งหน้าไปยังในเมือง