แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 605

วินาทีที่เห็นเฉินโม่ยืนอยู่ที่ประตูห้องเรียน เดิมทีห้องเรียนที่เสียงดัง กลับเงียบอย่างน่าประหลาด

"พี่เฉินโม่! ในที่สุดพี่ก็มาถึงแล้ว!" เจี่ยงหยาวมองเฉินโม่ ใบหน้าเล็ก ๆ แดงระรื่นด้วยความตื่นเต้น

จางเฉียงหันหลังให้ประตูห้องเรียน เขาจึงไม่เห็นเฉินโม่ เขาคิดว่าเจี่ยงหยาวตั้งใจข่มขู่เขา

"เจี่ยงหยาว กลอุบายเล็ก ๆ ของเธอไม่มีประโยชน์กับฉันหรอก เธอหลอกฉันไม่ได้หรอก ถ้าคนไร้ประโยชน์อย่างเฉินโม่กล้ามา ฉันจะกระโดดลงไปจากหน้าต่าง!" จางเฉียงชี้หน้าต่างและกล่าวด้วยความเหยียดหยาม

นักเรียนหลายคนที่เห็นเฉินโม่ พวกเขาแสดงสีหน้าแบบรู้สึกมีความสุขกับความโชคร้ายของคนอื่น

นักเรียนที่สนิทกับจางเฉียง แอบใช้เท้าเตะจางเฉียงเพื่อส่งสัญญาณให้จางเฉียงหันกลับมามอง

จางเฉียงหันไปด้วยอย่างสงสัย แล้วเขาก็เห็นเฉินโม่เดินเข้ามาในห้องเรียนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

จางเฉียงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดมาก ราวกับว่าเขาเพิ่งถูกจับได้ว่าทำอะไรไม่ดี

ฐานะทางบ้านของจางเฉียงไม่ค่อยดี เขาเข้ามาเรียนในโรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจวโดยอาศัยผลการเรียน

ดังนั้น เขาจึงไม่ทราบพลังอำนาจและสถานะของเฉินโม่ เขาคิดมาตลอดว่าเฉินโม่เป็นนักเรียนธรรมดาเหมือนเขา กระทั่งผลการเรียนนั้นยังเทียบเขาไม่ได้

แต่จู่ ๆ เฉินโม่ก็โดดเด่นขึ้นมา สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกอิจฉาอย่างรุนแรง และมักจะพูดใส่ร้ายเฉินโม่ลับหลังเสมอ

ครั้งนี้เขาคิดว่าเฉินโม่ละทิ้งการสอบเอ็นทรานซ์ เขาต้องการใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างที่จะทำให้เฉินโม่อับอายขายหน้าอย่างรุนแรง แต่นึกไม่ถึงว่าเฉินจะมาเจอพอดี

"ถึงแม้ว่าคนไร้ประโยชน์จะได้ยิน แต่แล้วไงล่ะ? ทำไมฉันต้องกลัวเขาด้วย!" จางเฉียงพูดกับตัวเองอยู่ในใจ

ทันใดนั้น จางเฉียงก็มีความกล้ามากขึ้น

"เฉินโม่ นึกไม่ถึงว่าคนไร้ประโยชน์อย่างนายจะกล้ามาสอบจริง ๆ!" จางเฉียงกล่าวด้วยสีหน้าเหยียดหยามและน้ำเสียงเย็นชา

"แต่ฉันสงสัยว่านายมาสอบแล้วจะมันมีประโยชน์อะไร? นายลาไปหนึ่งเทอมแล้ว คราวนี้นายคงไม่นอนหลับในห้องสอบอีกน่ะ?"

ฮ่า ๆ ๆ......