มายาบรรณาการ นิยาย บท 11

ศยามลลอบยิ้มอย่างมีแผน นายนั่นต้องได้รับบทเรียนที่กล้าหักหน้านางแบบแถวหน้าอย่างเธอ

“อย่างนี้ค่อยน่าสนหน่อย แต่ขอเบิกไปเตรียมตัวก่อนสักล้านนะคะ”

“แกเคลียร์คิวได้วันไหน ฉันจะได้แจ้งทางนั้น”

“แม่แค่ให้ตังค์หนูไปช็อปปิ้ง เรื่องคิวงานก็แค่สั่งนังพลอยก็จบ แต่หนูขอเอาพลอยขวัญไปที่ใต้ด้วยนะ เผื่อมีอะไรหนูจะได้เรียกใช้พลอยได้สะดวก”

“ตกลงตามนั้น” หม่อมหลวงสราลีบอกเสียงเรียบ ไม่คิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายอย่างนี้ แล้วนางยังเหลือเงินอีกก้อนโตคอยพยุงบ้านหลังนี้ต่อไปอีกหลายเดือน

หลังจากที่ตกลงกับศยามลเรียบร้อยนางก็ลุกเตรียมออกจากห้อง หากแต่เสียงของลูกสาวที่ร้องตามหลังทำให้นางต้องหันกลับมามองอีกครั้ง

“แล้วเงินของหนูล่ะแม่”

“เอาไว้แกเคลียร์คิวพร้อมเดินทางเมื่อไร ฉันจ่ายให้แกทันที” หม่อมหลวงสราลีตอบลูกสาว เพราะรู้ดีว่าคนอย่างศยามลพร้อมที่จะกลับคำได้เสมอ หากได้เงินไปก่อนก็เหมือนส่งอ้อยเข้าปากช้าง

หลังจากออกจากห้องของลูกสาวหม่อมหลวงสราลีเดินยิ้มลงมาข้างล่างอย่างอารมณ์ดี ในจังหวะที่เจ้าหน้าที่กองจัดงานการกุศลนำชุดบุษราคัมมาให้นาง

“สวัสดีค่ะ” สองสาวจากกองจัดงานยกมือทำความเคารพ แอบหวั่นใจอยู่ลึกๆ ว่าวันนี้จะต้องโดนอะไรบ้าง

“อ้อ มาจากกองจัดงานใช่ไหม” หม่อมหลวงสราลีถามด้วยน้ำเสียงที่คงความสุข ถ้าหากนางไม่ได้อารมณ์ดีอย่างนี้

ทั้งที่ผู้ดีเชื้อสกุลเก่าแก่อย่างนางไม่เคยมีสักครั้งที่จะยอมให้ใครข้ามหน้าข้ามตาอย่างนี้

“ดิฉันนำชุดบุษราคัมมาส่งค่ะ ท่านผู้หญิงฝากเรียนขอประทานโทษหม่อมด้วยนะคะ ท่านต้องบินไปต่างประเทศเย็นนี้ เลยไม่สะดวกค่ะ”

“ไม่ต้องมากเรื่องหรอก ฉันไม่ใช่คนเจ้ายศเจ้าอย่างนั้นสักหน่อย” สองสาวเหลือบสายตามองกันอย่างงงๆ เหนือความคาดหมายจากที่เจอทุกครั้ง

“ส่งมาเถอะ ฉันก็ต้องรีบไปธุระของฉันเหมือนกัน” หม่อมหลวงสราลียื่นมือรับ ธุระต่อของนางคือไปร้านทำเครื่องประดับชุดนี้ให้เหมือน ก่อนที่จะมอบให้พลอยขวัญ

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ในที่สุดศยามลก็ต้องออกจากบ้านตามคำสั่งมารดา หากเธอก็ขอพาพลอยขวัญตามไปรับใช้ด้วยอีกคน เห็นอย่างนี้คนเป็นมารดาก็พลอยโล่งใจ ไม่มีทางที่นายหัวเมืองใต้จะชนะมารยาของศยามลได้ ขอเพียงให้เธอยอมทำตามความต้องการของนางเป็นพอ ถึงแม้จะแปลกใจกับอาการของลูกสาว แต่นางก็คิดในทางที่ดี

“แกเดินให้มันเร็วกว่านั้นได้ไหมนังพลอย” ศยามลตวาดเสียงแหลมร้องเรียกหาพลอยขวัญ

“เดินทางปลอดภัยนะลูก” หม่อมหลวงสราลีโอบลูกสาว จังหวะเดียวกับพลอยขวัญกับสาวใช้อีกสองคนเดินลากกระเป๋าใบเขื่องของศยามลตามลงมา

“แม่ดีใจที่ลูกคิดได้ งัดมารยาที่มีทั้งหมดมาใช้นะลูก เราจะได้สบายด้วยกัน”

“ค่ะ” หญิงสาวรับคำอย่างว่าง่าย ไม่ทำให้คนเป็นแม่ระแคะระคายแม้แต่นิดเดียว หม่อมหลวงสราลีผละออกจากลูกสาว หยิบชุดบุษราคัมมาให้พลอยขวัญพร้อมกับซองเงินสด

“นังพลอย...เอาของของแกไป เห็นแก่ที่แกต้องตามไปดูแลลูกสาวฉันถึงภาคใต้ ฉันจะให้โบนัสแกแสนนึงก็แล้วกัน แล้วก็อย่าคิดว่าจะเอาเครื่องเพชรชุดนี้ไปขายให้ต้องอับอายขายหน้าฉันนะ”