มายาบรรณาการ นิยาย บท 58

มือใหญ่บีบไหล่พลอยขวัญให้กำลังใจ เงยหน้ามองมารดา หากแต่นางกลับไม่สะทกสะท้าน

“แม่” ชายหนุ่มร้องเรียกชื่อมารดาเตือนสติ

“ที่ฉันบอกว่าลูกสะใภ้ฉันพูดผิด แกรู้หรือว่าเรื่องอะไร” คุณอิงดาวเฉลย คราวนี้สองหนุ่มสาวมองหน้ากันอย่างแปลกใจ อาการเปลี่ยนไปของเจ้าของบ้านทำให้พวกเขาตั้งรับไม่ทัน

เพราะตีความคำว่า ‘ลูกสะใภ้’ ที่หลุดออกจากปากนางไม่ออก จะเรียกว่ายอมรับ อาการก็ต่างจากเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง

“งงอะไรกัน” ประมุขของบ้านถามอกครั้ง

“คุณแม่ต้องการอะไรก็บอกมาเถอะครับ ผมจะได้พาเมียผมกลับตรัง และไม่ว่าแม่ขัดขวางยังไง ผมก็ไม่มีวันเลิกกับพลอยขวัญ”

“ฉันหมายความว่า แกไม่ได้มีอะไรติดตัว ฉันยังไม่ได้ยกอะไรให้สักอย่าง แต่ฉันจะยกให้ลูกสะใภ้ของฉันกับแกเป็นสินสมรสที่สองคนมีทายาทให้ฉันได้อีกคน และต่อจากนี้ไปฉันก็จะยกให้ตามลำดับทายาทที่มี”

นายหัวหนุ่มดีใจจนออกนอกหน้า แต่เขากลับไม่ได้ดีใจที่ได้สมบัติของมารดาอย่างที่สองคนเข้าใจ

“เห็นไหมพลอย ผมบอกแล้วว่าเราต้องมีลูกเยอะๆ คุณแม่ยังเห็นด้วยเลย รับรองว่าผมจะยิ่งขยันปั๊ม”

“บ้า” หญิงสาวกระซิบต่อว่าอย่างอายๆ

คุณอิงดาวยิ้มให้คนทั้งคู่อย่างมีความสุข ประคองพลอยขวัญให้ลุกขึ้นนั่งบนโซฟา “ขอบคุณที่เป็นน้ำทิพย์ชะโลมใจให้กริน เขากลับมาเป็นลูกชายคนเดิมของฉันอีกครั้ง”

“คราวนี้มาพูดถึงงานฉลองการแต่งงาน แม่จะจัดงานฉลองให้อย่างยิ่งใหญ่”

พลอยขวัญตื้นตันจนน้ำตาไหล เธอกลัวว่ามารดาของสามีจะไม่ยอมรับเธอที่สุด แต่ตอนนี้สิ่งที่เธอได้รับกลับแตกต่างจากที่กลัว

หญิงสาวพนมมือไหว้ขอบคุณ

“พลอยกราบขอบคุณท่านที่เมตตาพลอยค่ะ แต่พลอยไม่ได้ต้องการอะไรทั้งสิ้น เหมือนอย่างที่พลอยเรียนท่านไว้ตั้งแต่ต้นค่ะ” หญิงสาวเว้นระยะห่าง

“แม้แต่งานแต่งงานที่ท่านจะจัดให้ พลอยเคยได้รับเกียรติในงานเลี้ยงมาแล้วครั้งหนึ่ง พลอยถือว่านั่นเป็นงานแต่งงานที่สมเกียรติที่สุดแล้วค่ะ กราบขอบพระคุณท่านอีกครั้งที่เมตตาพลอยค่ะ”

“ท่านที่ไหนกัน เป็นลูกสะใภ้ก็ต้องเรียกแม่สิ หยิกให้เนื้อเขียว จะไม่รักก็ตอนนี้” คุณอิงดาวเย้าไม่จริงจังนัก เชยคางหญิงสาวขึ้นมองให้เต็มตา

“กรินเลือกคนไม่ผิดจริงๆ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรหนูก็ต้องรับชุดมรกตประจำตระกูลของเราเอาไว้ แม่เตรียมมันไว้รับขวัญลูกสะใภ้” นางบอกพร้อมกับหยิบชุดมรกตมาเปิดออกให้หญิงสาวดู และส่งมันให้เธอ ก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบโฉนดสวนปาล์มขึ้นมา

“ส่วนชิ้นนี้แม่ให้เป็นของขวัญแต่งงาน”

“โหคุณแม่...ทุ่มขนาดนั้นเลย” กริชร้องทักมาแต่ไกล เขามาทันได้ยินพอดี

คุณอิงดาวค้อนลูกชายคนเล็ก ยิ่งเห็นเขาว่า นางก็ยิ่งแกล้งทำ “ยังมีอีก แม่จะยกรีสอร์ทที่กระบี่รับขวัญหลานคนแรก”

“เบาๆ หน่อยคุณแม่ มันจะเหลือมาถึงผมมั้ย” กริชโอด

“แม่จะยกให้ทีละอย่างตามจำนวนทายาท ไม่เว้นแม้แต่โรงแรม” คุณอิงดาวบอกต่อ

“กรรมของไอ้กริช”

“แกก็รีบมีเมียมีหลานให้แม่สิ”

“ผู้หญิงสาวสมัยนี้รักสบายกระหายความสนุกจะตายไปครับ กลัวจะต้องมานั่งรอคุณเธอแต่งตัวช่วยใช้เงินไปวันๆ แต่ถ้าได้อย่างคุณพลอยก็น่าสนอยู่นะครับคุณแม่” เขาบอกพร้อมกับหันมายิ้มให้พี่สะใภ้

กรินมองหน้าน้องชายตาเขียว โอบภรรยาเอาไว้

“เมียฉัน”