Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 1049

เรียกว่าเทพบุตรเกราะทอง เย่เซิ่งเทียนมึนงงแล้ว

พวกเหย้เฉิงทั้งสามคนก็มึนงงแล้ว

พวกคนชุดดำคนอื่นๆเหล่านั้นก็ยิ่งมึนงงแล้ว

เย่เซิ่งเทียนเป็นเทพเสินจวิน？เทพเสินจวินอะไรกัน？

เขาเป็นเทพเสินจวินได้ยังไง？เมื่อกี้เขาลงมือโจมตีวิหารปีศาจ ตอนนี้ฆ่าคนฝั่งของพวกเขาตายแล้ว ในทางกลับกันเย่เซิ่งเทียนได้รับการต้อนรับที่ทรางเกียรติแล้ว？

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？

“แกกำลังเรียกฉันเหรอ？”

เย่เซิ่งเทียนก็ไม่ค่อยเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เทพบุตรเกราะทองตกสู่พื้นดิน คุกเข่าลงข้างหนึ่ง พูดอย่างกับเครื่องจักรกล : “ข้าโจวเฉิง เยี่ยมคารวะเทพเสินจวิน”

ราวกับว่าอีกฝ่ายมีความทรงจำเพียงแค่บางส่วน และไม่มีระเบียบ

และไม่ได้ตอบคำถามของเย่เซิ่งเทียน

ในใจของพวกเหย้เฉิงทั้งสามคนดีใจอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าจะมีภาพฉากเช่นนี้

ครั้งนี้ สรวงสวรรค์ล้มเหลวแล้ว！

ต่อให้พวกเขาฝันก็คิดไม่ถึง คนที่นี่ เคารพต่อเย่เซิ่งเทียนเช่นนี้！

ชายชุดดำตะลึงแล้วไม่ เพียงแค่รู้สึกว่าไร้สาระ ครั้งนี้เป็นการทำร้ายตัวเองชัดๆ！

เย่เซิ่งเทียนมองดูคนชุดดำเหล่านั้นด้วยเจตนาที่มุ่งร้าย ยิ้มอน่างเยือกเย็นพร้อมพูดว่า : “ทำไม ตอนนี้พวกแกไม่ข่มขู่ฉันแล้วเหรอ？”

มีคนพูดกล่าวว่า : “เย่เซิ่งเทียน ระหว่างพวกเราไม่มีความแค้นต่อกัน”

พวกเขาไม่กล้าที่จะจินตนาการ ถ้าหากเย่เซิ่งเทียนควบคุมเทพบุตรเกราะทองท่านนี้ได้ งั้นพวกเขาจะมีจุดจบอย่างไร

เย่เซิ่งเทียนไม่เคยมีความทรงจำที่ดีอะไรต่อพวกเขาเลย

และก็มีคนบอกอีกว่า : “เย่เซิ่งเทียน เป้าหมายของเรามีเพียงแค่กลายเป็นเทพ เมื่อกี้ไอ้ชาติหมาทั้งสามมันข่มขู่คุณ ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเรา”

พวกเขาทรยศสามคนที่เพิ่งพูดออกมาเมื่อกี้เลย

สามคนนั้นโมโหอย่างมาก แต่ตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่น พูดอย่างรีบร้อนว่า : “เย่เซิ่งเทียน เมื่อกี้เป็นการเข้าใจผิดกันแล้ว พวกเราเป็นเพียงแค่ปากไวไปหน่อย ไม่ได้ต้องการที่จะข่มขู่คุณ”

“ใช่ พวกเราไม่ได้ขัดผลประโยชน์กับคุณ พวกเราแค่อยากจะกลายเป็นเทพ”

“เย่เซิ่งเทียน ปล่อยฉันนะ ฉันจะทำงานให้คุณสามอย่าง！”

ทั้งสามคนร้อนรนแล้ว

เย่เซิ่งเทียนยิ้มเยาะพร้อมพูดว่า : “ตอนนี้เสียใจภายหลัง สายแล้ว！เมื่อก่อนไม่ระวังตอนนี้เสียใจภายหลังแล้ว！ข่มขู่ฉันสินะ？”

เขามองไปยังเทพบุตรเกราะทอง พูดว่า : “โจวเฉิง มีคนจะโจมตีวิหาร เปิดช่องทางโลกชูร่า แอบสมคบคิดอย่างลับๆกับโลกชูร่า ก็คือคนชั่ว ควรลงโทษอย่างไร？ ”

โจวเฉิงยังคงพูดอย่างกับเครื่องจักร : “ฆ่าอย่างไม่ให้อภัย！”

“โอเค！”