Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 138

"คุณเย่ ขอโทษด้วย ทำให้คุณต้องลำบากแล้ว"

จ้าวปิงพูดอย่างหวาดหวั่น

เขาเกลียดจ้าวเผิงเฉิงไอ้โง่พวกนี้จะตายไป มีเรื่องกับใครไม่ว่า ดันจะมีเรื่องกับเจ้าเทพ ตระกูลจ้าวมีไอ้โง่กลุ่มนี้ได้ยังไง!!

ฟางหยวนมองดูเย่เซิ่งเทียนอย่างซาบซึ้งใจ ถ้าไม่ใช่เขา วันนี้ฉียวนไม่มีทางวางมือยุติเรื่องราว

เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลี่ชิวเหมยพูดเมื่อกี้นี้ เธอก็สั่นเทาขึ้นมา ถ้าหากไม่มีเย่เซิ่งเทียน ขี้เถ้าของแม่และพี่ชายก็จะถูกพวกเขาทำลายทิ้ง

"รูปแบบครอบครัวของตระกูลจ้าว ควรได้แก้ไขหน่อย"

เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างราบเรียบ

"ผมกลับไปจะแก้ไขเดี๋ยวนี้ แก้ไขเดี๋ยวนี้"

จ้าวปิงเหงื่อตกราวกับฝน และพูดก่อนว่า: "คุณเย่ ตระกูลจ้าวยินดีชดใช้คฤหาสน์หลังเล็กให้กับคุณฟางหยวน บวกค่าชดเชยห้าสิบล้าน ผมคาดไม่ถึงว่าทั้งครอบครัวนี้จะโหดเหี้ยมขนาดนี้ ไม่อย่างนั้นผมไม่มีทางเห็นด้วยกับการแต่งงานในครั้งนี้เด็ดขาด"

"แกจัดการเอาตามที่สมควรเถอะ"

หลังจากที่พูดจบ เย่เซิ่งเทียนพาฟางหยวนจากไป

"พี่เซิ่งเทียน ฉันขอถามอะไรพี่หน่อยได้หรือเปล่า?"

ฟางหยวนพูดด้วยเสียงเบา เธอกลัวเย่เซิ่งเทียนเล็กน้อย

เมื่อกี้นี้เขาเผชิญหน้ากับหวางหญ่าอี๋และคนอื่นๆ รัศมีบนร่างกายยิ่งใหญ่มากเกินไป

"หืม? เธออยากถามอะไร?"

เย่เซิ่งเทียนยิ้มเล็กน้อย

"คุณเป็นใครกันแน่ ทำไมผู้นำตระกูลจ้าวกลัวคุณขนาดนี้ด้วย? ยิ่งไปกว่านั้นคุณยังมีเงินมากมายขนาดนั้นด้วย"

ฟางหยวนพูดอย่างกังวล

สิ่งที่น่าประหลาดใจคือ ฟางหยวนกลับพยักหน้า

"หืม? ทำไมเธอถึงเชื่อ? ภรรยาของฉันก็ไม่เชื่อเลยนะ"

เย่เซิ่งเทียนถามด้วยความสงสัย

ฟางหยวนรวบรวมความกล้าพูดว่า: "เวลาที่พี่สะใภ้อยู่กับพี่นานเกินไป รู้จักพี่เป็นอย่างดี พี่ทำอะไรเธอก็ไม่มีทางประหลาดใจ ด้วยเหตุนี้กลับไม่มีทางเชื่อง่ายๆ เพราะว่าตัวเธออยู่ในนั้น สู้คนนอกที่มองเห็นอย่างชัดเจนกว่าไม่ได้"

"แต่ว่าฉันไม่เหมือนกัน พี่เซิ่งเทียนฝีมือการรักษาโรคของพี่สุดยอดมาก ขนาดคุณปู่หัวยังสู้ไม่ได้ ฉันรู้สึกว่านอกเหนือจากเจ้าเทพ ไม่มีใครสามารถทำถึงขั้นนี้ได้"

พูดถึงตรงนี้ ฟางหยวนมองดูเย่เซิ่งเทียน และพูดต่อว่า: "อีกอย่าง พี่เอาเงินออกมาทีเดียวมากมายขนาดนั้น ซื้อโรงเรียนอนุบาลไว้ นี่ไม่เพียงแต่เป็นปัญหาของเงิน นอกเหนือจากนี้ ตระกูลจ้าวเห็นคุณก็เหมือนกับหนูที่เจอแมว สามารถทำให้เจ้าพ่ออย่างผู้นำตระกูลจ้าวยอมศิโรราบ ก็มีแต่เจ้าเทพ พี่เซิ่งเทียน ฉันพูดถูกไหม?"

"ฮ่าๆ คาดไม่ถึงว่าจิตใจของเธอกลับละเอียดอ่อน"

เย่เซิ่งเทียนถอนหายใจ และพูดอย่างเคร่งขรึม: "ฟางหยวน มีเรื่องหนึ่งฉันจำเป็นต้องบอกเธอ สองปีก่อนตอนที่ฉันยังเป็นนายร้อย นำพาพวกพี่ชายของเธอไปสนามรบ สงครามนั้นน่าสังเวชใจเกินไป ถ้าไม่ใช่พี่ชายของเธอผลักฉันออกไป คนที่ตายก็คือฉัน ดังนั้น พี่ชายของเธอบังกระสุนให้กับฉัน"

ฟางหยวนนิ่งอึ้ง ก้มหน้าลง น้ำตาร่วงหล่น จากนั้นเงยหัวขึ้นมาพูดว่า: "ฉันเคารพทางเลือกของพี่ชายฉัน ถ้าหากตอนนั้นเปลี่ยนเป็นพี่เซิ่งเทียน ก็จะทำแบบนั้น ไม่ใช่เหรอ? บนสนามรบ สหายร่วมรบก็คือที่พึ่งพาที่เดียว"