ถูกหวางซีพูดจนเย่เซิ่งเทียนรู้สึกหดหู่ใจ หรือว่าตัวเองควรแสดงศักดิ์ศรีของเจ้าเทพต่อหน้าของเธอจริงๆเหรอ?
แบบนั้น คืนนี้ก็อย่าได้คิดเข้าห้องนอนเลย คงต้องนอนโซฟาอย่างแน่นอน
หวางซีขมวดคิ้วพูดว่า: "ฉันเดาว่า ตระกูลอู๋คงจะรู้เลขาเวินมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเรา แต่แบบนี้พวกเราก็ติดค้างหนี้บุญคุณเลขาเวินอีก เลขาเวินช่วยเหลือพวกเรามากพอแล้ว ตอนนี้ฉันยังไม่ติดค้างบุญคุณเลขาเวิน แต่ก็ไม่สามารถต้านทานเธอได้ ถ้าเกิดตระกูลอู๋เกิดเรื่องอะไร นั่นก็จะเกี่ยวข้องกับเลขาเวิน"
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า: "เอาล่ะ เธอจะคิดยังไงก็ได้ แต่ฉันคาดการณ์ว่าตระกูลอู๋ไม่มีเลิกราง่ายดายขนาดนั้น พรุ่งนี้คงจะมาอย่างแน่นอน ฉันขอแนะนำเธอว่า ไปดูก่อนดีกว่า ส่วนจะลงทุนหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ทำความคุ้นเคยกับกระบวนการก่อน"
หวางซีเหลือบมองแล้วพูดว่า: "พูดอะไรที่มีประโยชน์สักทีนะ"
และในเวลานี้ มีบางอย่างเกิดขึ้นกับตระกูลหมิง
หมิงชุนชิวโกรธมากจนทุบแก้วลงกับพื้น และตะโกนด้วยความโกรธว่า: "เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมโรงงานวัตถุดิบทั้งหมดถึงหยุดส่งสินค้า!! ตระกูลหมิงของพวกเราไม่เคยทำไม่ดีต่อพวกเขา ติดค้างค่าสินค้าก่อนไม่ได้เหรอ? หรือว่าตระกูลหมิงของพวกเรายังจะเบี้ยวหนี้ด้วยเหรอ!"
หมิงฮุยกล่าวอย่างโกรธเคือง: "เงินทั้งหมดของพวกเราก็ลงทุนใช้สร้างเมืองใหม่ทั้งหมด ใครก็คาดไม่ถึงว่าเมืองใหม่จะใช้เงินมากขนาดนี้ การออกแบบทั้งหมดขึ้นอยู่กับระดับสูงสุด วัตถุดิบทั้งหมดที่ก็ใช้ดีที่สุด ส่งผลให้เงินสองพันล้านที่เราเตรียมไว้ ถูกใช้ไปทั้งหมด และทางโรงงานวัตถุดิบเกิดปัญหาก็คือ มีคนซื้อวัตถุดิบทั้งหมดออกมา และยินดีออกเงินมากกว่าพวกเราสามเท่า"
หมิงฮุยโกรธจนแทบพูดไม่ออก และพูดด้วยใบหน้าบึ้งตึงว่า: "และพวกพ่อค้าวัตถุดิบเหล่านั้น ก็แม่งล้วนเป็นพวกเนรคุณ บอกว่าถ้าหากพวกเราต้องการวัตถุดิบ ก็ต้องออกเงินมากกว่าทางนั้นสองเท่า!"
"ใครกันแน่!!!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Mars เจ้าสงครามครองโลก
เนื้อเรื่องน่าจะต่อได้อีกนะรีบจบไปหน่อย มีหลายปมเลย ปกแรกเย่หลงตายรึยัง ปมที่2ซือซือทำไม่ถึงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ปมที3หวางซีเป็นสเก็ดวิญาณของใคร หายไปไหนทำไมเห้ยซูหลิงถึงหาเจอ ปมที่4หมิงหยูเลยลูกชายจะช่วยแทบตายไม่กล่าวถึงเลยคือคาฝจมากคนแต่งน่าจะแต่งต่อได้อีกพันตอน...
ฟ้าสยบทำไม่ไม่ช่วย...
ตั้งแต่โดนวางยา..จนถึงตอนเย่เซิงเทียนดูโง่ๆเลย...
เจ้าเทพอะไรดูโง่จัง..โดนจูงจมูกเหนื่อยใจกับคนแต่ง...