Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 21

ขณะนี้ เกิดความโกลาหลวุ่นวายในตระกูลหวาง

หวางเปียวโกรธจนฉีกใบรับรองคุณสมบัติ "คุณย่า ทางฝ่ายประกวดราคาอนุญาตให้หวางซีไปเท่านั้น และพวกเขายังใช้ปืนเล็งมาที่ศีรษะของผม เรื่องนี้ต้องเป็นฝีมือของหวางซีแน่นอน"

หวางเอี๋ยนกัดฟันกล่าวว่า "ตอนที่ฉันไปรับมอบคฤหาสน์ ถูกคนตระกูลจ้าวทำร้ายเช่นกัน พวกเขายอมรับแต่หวางซีเท่านั้น....."

นายหญิงใหญ่หวางรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

แต่ตอนนี้ทำได้เพียงให้หวางซีออกหน้าเท่านั้น มิเช่นนั้นเมื่อพลาดโอกาสที่ดีเช่นนี้ไป ตระกูลหวางจะก้าวขึ้นไปอีกระดับได้ยาก

นายหญิงใหญ่หวางกระแทกไม้ค้ำยันหัวมังกรบนพื้นอย่างแรง และกล่าวอย่างเย็นชาว่า "หวางซีช่างกล้านัก แค่ฉันทำดีด้วยนิดหน่อย ก็กลายเป็นคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงแล้วหรือ? โทรศัพท์ไปหาเธอ แล้วสั่งให้เธอจัดการสองเรื่องนี้ให้เสร็จ"

หวางเปียวโทรศัพท์ไปและกล่าวอย่างรุนแรงว่า "หวางซี คุณพูดอะไรกับพวกเขาใช่ไหม? ถึงทำให้ผมไม่สามารถเข้าร่วมการประกวดราคาได้! คุณย่าสั่งให้คุณไปที่งานประกวดราคา จากนั้นก็รับมอบคฤหาสน์ที่เขตจวนสวรรค์ ถ้าคุณกล้าขัดคำสั่ง พวกเราจะได้เห็นดีกัน"

"ฉันไม่ได้ทำ ฉัน........"

หวางซีรู้สึกคับข้องใจเป็นอย่างมาก ต้องการจะอธิบาย แต่ก่อนที่เธอจะกล่าวจบ เย่เซิ่งเทียนยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์จากมือเธอและวางสายทันที

หลี่หลานที่ยังมีความหวังริบหรี่และกล่าวด้วยความโมโหว่า "คุณทำอะไร? ถ้าไม่ได้โครงการ แล้วแม่จะมอบบริษัทให้ซีเอ๋อร์ได้อย่างไร!"

เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยความจำใจ "คุณแม่ลองคิดดู เพราะพวกเขาไม่สามารถเข้าร่วมงานประกวดราคา และไม่สามารถรับมอบคฤหาสน์ได้ พวกเขาถึงได้โทรมา"

"ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ฉันจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่นอน!!"

หลี่หลานด่าด้วยความโมโห และเริ่มสงสัยว่านายหญิงใหญ่กำลังหลอกพวกเธอสองแม่ลูกอยู่หรือเปล่า

ไม่นาน หวางเปียวเดินทางมาถึง และกล่าวว่า "หวางซี คุณกล้าทำให้ผมไม่สามารถเข้าร่วมการประกวดราคาได้! คุณย่าสั่งให้คุณไปร่วมการประกวดราคา แล้วก็ไปรับมอบคฤหาสน์ของตระกูลจ้าวมาด้วย"

หลี่หลานกล่าวด้วยความโมโหว่า "หมายความว่าอย่างไร? ซีเอ๋อร์นำใบรับรองคุณสมบัติให้คุณแล้ว แต่คุณไม่สามารถเข้าไปได้เอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับซีเอ๋อร์ล่ะ! พวกคุณเจตนาหลอกซีเอ๋อร์ และตอนนี้การที่คุณรีบมาหาซีเอ๋อร์ เพราะรู้ว่าเธอยังมีประโยชน์ พวกคุณคิดว่าซีเอ๋อร์เป็นตัวอะไร?"

หวางซีต้องการถามเรื่องนี้กับนายหญิงใหญ่หวางให้ชัดเจนว่ากำลังหลอกตนเองอยู่ใช่ไหม? และเธอรู้สึกว่าสิ่งที่เย่เซิ่งเทียนพูดก่อนหน้านี้อาจถูกต้อง

เธอกำหมัดไว้แน่น

เธอทนกับความอัปยศอดสูเช่นนี้มาพอแล้ว

เวลาไม่ใช้งาน ก็ขับไล่เธอออกไปทันที!

เวลาจะใช้งาน ก็ออกคำสั่งอย่างเย็นชา

"คุณควรจะดีใจที่หวางซียังมีบทบาทเหมือนผ้าขี้ริ้ว มิเช่นนั้นเธอถูกไล่ออกไปจากตระกูลแล้ว"

หวางเปียวเต็มไปด้วยความมั่นใจ แล้วกล่าวอย่างผยองว่า "พวกคุณคิดว่าตนเองเป็นใคร ถึงได้กล้าขัดคำสั่งของคุณย่า? หวางซีรีบไปจัดการเรื่องนี้ทันที มิเช่นนั้น พวกเราจะได้เห็นดีกันแน่นอน!"

"ไสหัวออกไป"

หลี่หลานรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก และยกมือตีหวางเปียว

หวางเปียวด่าอย่างอวดดีว่า "คุณมันเป็นผู้หญิงที่มีดวงกินสามี ทำให้สามีต้องตาย ยังกล้าตีผมอีกหรือ?"

หลี่หลานตัวสั่นทันที

นี่คือความอัปยศสูงสุดสำหรับผู้หญิง

ปัง

เย่เซิ่งเทียนยกเท้าเตะไปที่หน้าของหวางเปียวและกล่าวอย่างเย็นชาว่า "การขอร้องคน ต้องขอร้องด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อมถ่อมตน ให้คุณย่ามาขอร้องด้วยตัวเอง"

หวางเปียวล้มลงบนพื้น เจ็บปวดจนน้ำตาไหลลงมา

ตอนนี้สันจมูกของเขาหักแล้ว และเขารู้สึกเจ็บปวดมาก

เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และรู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก แต่ไม่กล้าโต้กลับ

วันนี้ตอนอยู่ที่ตระกูลหวาง เย่เซิ่งเทียนได้ทำร้ายเขาไปรอบหนึ่งแล้ว แล้วนับประสาอะไรกับตอนนี้

"เย่เซิ่งเทียน แม่งฉิบหาย คุณคอยดูน่ะ"

หลังจากหวางเปียวกล่าวด้วยความโมโห แล้วรีบกลับไปเพื่อฟ้องนายหญิงใหญ่หวาง

"จะไม่เกิดเรื่องอะไรใช่ไหม?"

หวางซีรู้สึกกังวลเล็กน้อย

หลี่หลานกล่าวด้วยความสะใจว่า "เตะได้ดีมาก อย่าปล่อยให้เขารังแกคุณอีก"

เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยความอ่อนโยนว่า "ซีเอ๋อร์ ไม่ต้องกังวล คราวนี้ผมไม่เพียงแต่จะขอให้คุณย่าขอโทษ แต่ยังให้พวกเขาคายทุกอย่างที่หุบไปตลอดหลายปีที่ผ่านมาอีกด้วย"

สุดท้ายหลี่หลานก็ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อหวางเปียวกลับไปถึงตระกูลหวาง เขาพูดใส่สีตีไข่จนทำให้นายหญิงใหญ่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ และรีบมาที่ด้วยตนเอง

"คุณแม่ รีบเข้ามาในบ้านเถอะ" หลี่หลานกล่าวอย่างระมัดระวัง

สีหน้าของนายหญิงใหญ่หวางเต็มไปด้วยความรังเกียจ "สกปรกเกินไป ฉันไม่เข้าไปแล้ว"

หลี่หลานรู้สึกอึดอัดอยู่ชั่วขณะหนึ่ง